ΑΠΟΨΗ: Μισθοί, αυξήσεις και… πραγματικότητες

Λογική και αναμενόμενη η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στις κυβερνητικές ανακοινώσεις για τον κατώτατο μισθό. Μία αντίδραση που σε γενικές γραμμές έχει δύο άξονες. Πρώτον, χαρακτηρίζει ως ψηφοθηρική την αύξηση και δεύτερον, τη χαρακτηρίζει ανεπαρκή. Μάλιστα, η κ. Ξενογιαννακοπούλου υπενθύμισε τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κατώτατο μισθό στα 880 ευρώ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης από την πλευρά του, δεν μίλησε με νούμερα, αλλά ευχήθηκε να είναι η τελευταία φορά που ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από την κυβέρνηση και όχι με απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Ενώ το ΚΚΕ, αφενός επανέλαβε ότι έχουν σταματήσει οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και αφετέρου τόνισε πως η αύξηση «δεν καλύπτει τις απώλειες των λαϊκών εισοδημάτων».

Για να πούμε την αλήθεια, κάπως έτσι φανταζόμασταν πως θα κυλούσε η μέρα που θα ανακοινωνόταν η αύξηση του κατώτατου μισθού. Συναισθανόμενοι για ακόμα μία φορά πως τα κόμματα, στο σύνολό τους, κινούνται… πέρα από την ουσία. Και ποιά είναι η ουσία;

Η (πρώτη) ουσία αφορά την κυβέρνηση. Για πόσους θα ισχύσει η νέα αύξηση και πόσοι, πραγματικά, θα δουν αυτή τη (μικρή ή μεγάλη) βελτίωση στις τσέπες τους. Και ακόμα: Η συγκεκριμένη αύξηση θα ρίξει ή θα ανεβάσει τα ποσοστά της μαύρης εργασίας; Θα βελτιώσει ή θα χειροτερέψει τα έσοδα από εισφορές; Ερωτήματα διατυπώνουμε. Και την πραγματικότητα θα τη δούμε προσεχώς…

Και η (δεύτερη) ουσία αφορά την αντιπολίτευση: Το πραγματικό πρόβλημα είναι τα μικρά εισοδήματα ή οι ακριβές τιμές; Όχι στα 880, αλλά στα 8.880 ευρώ να πάει ο κατώτατος μισθός, θα λυθεί το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας; Το πιθανότερο είναι, σε αυτή την περίπτωση, θα φτάσει στα 50 ευρώ ένα μπουκαλάκι νερό. Και εν πάση περιπτώσει, για να μην μακρηγορούμε, ποτέ το πρόβλημα δεν είναι το «πόσα παίρνω», αλλά το «τι μπορώ να κάνω με όσα παίρνω».