Ο δικηγόρος Χρήστος Μούλιας γράφει για τον Δημήτριο Γεωργιόπουλο

Έφυγε από τη ζωή και η ψυχή του «εν αγαθοίς αυλισθήσεται», ένα επίλεκτο μέλος της δικηγορικής κοινότητος της πόλης μας, ο οποίος, με ήθος, σεμνότητα και αξιοπρέπεια άσκησε το λειτούργημα του Δικηγόρου για πάνω από τέσσερις δεκαετίες και καταλείπει στην τοπική κοινωνία και τους συναδέλφους του «αγαθή» εικόνα για την επιστημονική και πολιτική προσφορά του.

Ο Δημήτρης Γεωργόπουλος ήταν ένας επιστήμονας με άποψη για τη ζωή, την κοινωνία και την πολιτική, ανυποχώρητος σε θέματα αρχών και αξιών και ήξερε πάντα να υποστηρίζει τις απόψεις του με σθένος και ευγένεια. Δεν ενοχλούσε, ακόμα και αν διαφωνούσες μαζί του. Ήταν πάντα ευπροσήγορος και καταδεκτικός προς όλους και ποτέ δεν κακολόγησε κανέναν, παρότι έζησε σ’ ένα ανταγωνιστικό επαγγελματικό περιβάλλον, όπου η κακολογία είναι από τα εν χρήσει όπλα επιβολής.

Απολάμβανε της εκτίμησης και του σεβασμού των συναδέλφων του και των συμπολιτών του, οι οποίοι έκριναν και δεν έπεσαν έξω, ότι είναι κατάλληλος και ικανός να τους εκπροσωπήσει στο Κοινοβούλιο και τον εξέλεξαν βουλευτή στις εκλογές της 14ης Ιανουαρίου 1996, με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όντας επιτυχημένος επιστήμονας, με σημαντική επαγγελματική καταξίωση, είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που δεν είδαν το Κοινοβούλιο ως επαγγελματική διέξοδο, αλλά ως μέσο πολιτικής και κοινωνικής προσφοράς.

Από τα φοιτητικά του χρόνια ήταν πολιτικά ενεργός, με δράση και κατά την περίοδο της απριλιανής δικτατορίας, για την οποία και φυλακίστηκε. Η επιδίωξή του να εκπροσωπήσει το νομό Αχαΐας στη Βουλή, ήταν το εύλογο επιστέγασμα μιας μακράς διαδρομής έντιμων πολιτικών αγώνων για τη δημοκρατία και για ένα καλύτερο κόσμο.

Ήταν από τους πρωτεργάτες της «Κίνησης Δημοκρατικών Δικηγόρων», η οποία, από τις αρχές του 1973 άρχισε να εκδηλώνεται και δημόσια, με κείμενα διαμαρτυρίας κατά του απριλιανού καθεστώτος και δραστήριο μέλος της «Επιτροπής Αποκατάστασης Δημοκρατικής Νομιμότητος Νομού Αχαΐας». Το Νοέμβριο 1973, απαντώντας το δικτατορικό καθεστώς στην εξέγερση στο Πανεπιστήμιο Πατρών, συνέλαβε επτά πατρινούς Δικηγόρους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Δημήτρης Γεωργόπουλος, ο οποίος παρέμεινε προφυλακισμένος, μαζί με τους άλλους συναδέλφους του που είχαν συλληφθεί, μέχρι τις παραμονές των Χριστουγέννων, δηλαδή για ένα μήνα περίπου και απολύθηκαν προσωρινά με την αμνηστία που χορήγησε η τότε Κυβέρνηση.

Ως βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ορίστηκε μέλος της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος και ειδικός Εισηγητής του κόμματος στο οποίο ανήκε, στην Ολομέλεια της Βουλής, στην ενότητα των άρθρων «Οργάνωση – Λειτουργία Δικαιοσύνης». Υποστήριζε χαρακτηριστικά, για τους νόμους που ψηφίζονται, ότι δεν πρέπει να κανονίζουν τις περιστάσεις, τα γεγονότα και τα ζητήματα που ανακύπτουν από τη ζωή, αλλά οι περιστάσεις να κανονίζουν τους νόμους και τις προτεινόμενες συνταγματικές τροποποιήσεις και υπεραμύνθηκε της διεύρυνσης της δικαιοδοσίας των Μικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.

Ο Δημήτρης Γεωργόπουλος θα μείνει στη μνήμη των συναδέλφων του, των συναγωνιστών του και των φίλων του ως ένας σεμνός και καλοπροαίρετος άνθρωπος και επιστήμονας, που δεν έχασε την πραγματική επαφή του με το λαό, από τον οποίο αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε.

Η απώλειά του είναι μεγάλη για την αγαπημένη του σύζυγο Τούλα, την επίσης αγαπημένη κόρη του Λίλα, που συνεχίζει στο δικηγορικό στίβο, τη μικρή εγγονή του Νεφέλη, που δεν πρόφθασε να του δείξει, όσο θα ήθελε, πόσο πολύ τον αγαπούσε και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του, αλλά ας είναι η παρηγοριά τους η καλή φήμη που αφήνει πίσω του.

Ως συνάδελφός του, που συνεργάστηκα και αντιδίκησα μαζί του, θα τον θυμάμαι πάντα για την ευπρέπεια, την υπευθυνότητα και την αγωνιστικότητα που τον διέκριναν, και μαζί με τα θερμά μου συλλυπητήρια προς τους οικείους του, εύχομαι και πιστεύω ότι ο Θεός θα κατατάξει την ψυχή του «ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται».

Χρήστος Αθ. Μούλιας
Δικηγόρος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ