ΑΠΟΨΗ: Η «μάχη» των… δύο πρωθυπουργών

Όσο και αν ακούγεται περίεργο, οι εκλογές της 21^ης Μαΐου είναι μόλις οι δεύτερες στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας στις οποίες τη διακυβέρνηση διεκδικούν δύο πολιτικοί αρχηγοί που έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί, ένας εν ενεργεία και ένας πρώην.

Αυτό συνέβη μόνο το 1993, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, κέρδισαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τη ΝΔ.

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά μία συνθήκη που δεν έχουμε συναντήσει πολλές φορές στη νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας και γι’ αυτό, ένα από τα ερωτηματικά της κάλπης είναι ποιος από τους δύο, σε προσωπικό επίπεδο, θα κερδίσει τώρα τη «δεύτερη ευκαιρία».

Αυτό εξάλλου, φαίνεται από τις τοποθετήσεις και των δύο πολιτικών αρχηγών. «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;» ρωτάει ο νυν πρωθυπουργός, προσωποποιώντας απόλυτα το ζήτημα (και γνωρίζοντας ότι στις δημοσκοπήσεις υπερτερεί έναντι του αντιπάλου του). «Δεύτερη ευκαιρία που όμως θα είναι… η πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς μνημόνια» ζητάει από την πλευρά του και ο Αλέξης Τσίπρας, γνωρίζοντας επίσης ότι ένα σημαντικό μέρος των πολιτών θα επιλέξει «πρωθυπουργό» και όχι «κόμμα».

Σε αυτή την αναμέτρηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτάσσει το έργο της δικής του διακυβέρνησης έναντι του έργου του Αλέξη Τσίπρα, ειδικά καθώς η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στο πρώτο τουλάχιστον «κομμάτι» της, συνδυάστηκε με την πολύ δύσκολη εποχή του δημοψηφίσματος, της παρ’ ολίγον εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και τελικά, του τρίτου μνημονίου. Και η αλήθεια είναι πως η «άμυνα» του πρώην πρωθυπουργού απέναντι σε όλα αυτά, μοιάζει αδύναμη, για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον γιατί ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν έκαναν μία σοβαρή και γενναία αυτοκριτική (ποτέ δεν είπαν ένα ευθύ mea culpa) και δεύτερον, γιατί εντός του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να υπάρχουν απόψεις που «θολώνουν τα νερά», έστω και αν αυτές αποτελούν «θεωρητικά κείμενα» ενός υποσυνόλου (όπως τα «τοπικά νομίσματα» της «Ομπρέλας»). Εν κατακλείδι, το δείγμα έργου ενός πρωθυπουργού (Κ. Μητσοτάκης) που αντιμετώπισε πολλές εξωγενείς και μεγάλες κρίσεις δείχνει να υπερτερεί έναντι του αντίστοιχου δείγματος έργου ενός άλλου πρωθυπουργού (Α. Τσίπρας) που δεν κατάφερε – ή δεν θέλησε – να εκπέμψει ένα νέο και καθαρό στίγμα. Αυτή θα είναι μία παράμετρος που θα «ζυγίσει» αρκετά στις κάλπες…