Το σπιράλ ανοίγει τους φακέλους «Παναχαϊκό Όρος» και «Σανατόριο»

Για τέταρτη συνεχή χρονιά το σπιράλ γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος με μια συμβολικού τύπου εκδήλωση για μέλη και φίλους. Φέτος προορισμός ήταν το Παναχαϊκό Όρος και πιο συγκεκριμένα η περιοχή όπου βρίσκεται το περίφημο Σανατόριο. Το μήνυμα διπλό: Το Παναχαϊκό είναι ένας πραγματικός θησαυρός της περιοχής και οφείλουμε να το προστατεύσουμε, να το αναδείξουμε, να το αξιοποιήσουμε. Το Σανατόριο είναι ένα κτίσμα εντός ενός μεγάλου οικοπέδου που θα μπορούσε να αποτελέσει μια σύγχρονη δημοτική δομή, όπως για παράδειγμα έναν πρωτοποριακό «Ξενώνα Ασθενών Τελικού Σταδίου».

Στο σπιράλ πιστεύουμε βαθιά ότι η προστασία του περιβάλλοντος συνάδει με την προστασία της ανθρώπινης ζωής, με την ποιότητα ζωής, με τον ίδιο τον άνθρωπο. Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος την 5η Ιουνίου, οργανώθηκε επίσκεψη στους πρόποδες του Παναχαϊκού και πιο συγκεκριμένα στο Σανατόριο, κοντά στη Ζάστοβα. Εκεί μέλη και φίλοι του σπιράλ περπάτησαν, ξεναγήθηκαν και ενημερώθηκαν για τα χαρακτηριστικά και την οικολογική αξία του Παναχαϊκού Όρους. Παράλληλα έγινε ιστορική αναδρομή για το Σανατόριο, το οποίο εμπνεύστηκε ο ευεργέτης των Πατρών Βασίλειος Μαραγκόπουλος αλλά η κατασκευή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Με αφορμή την επίσκεψη ανοίγουμε τη συζήτηση για τη χειροπιαστή ανάδειξη του Παναχαϊκού Όρους και την αξιοποίηση του Σανατορίου. Το Παναχαϊκό μπορεί να αποτελέσει πραγματικό πόλο έλξης. Πρόκειται για ένα από τα πιο σπάνια βουνά της χώρας, με υπέροχη θέα και τόσο κοντά στη θάλασσα. Αλήθεια, πόσοι Πατρινοί το έχουν περπατήσει; Οι προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι και σήμερα είναι μεν αξιόλογες αλλά δυστυχώς δεν το έχουν αναδείξει στο μέγιστο δυνατό.

Παράλληλα, το Σανατόριο πρέπει πλέον να αξιοποιηθεί επί της ουσίας, όπως έχει γίνει με πολλά Σανατόρια ανά τον κόσμο, παρότι το πρωτοποριακό για την εποχή του κτίσµα είναι εγκαταλειμμένο από το 1940. Μία από τις προτάσεις που έχει συζητηθεί στο σπιράλ και την οποία καταθέτουμε προς δημόσια διαβούλευση είναι η δημιουργία ενός
«Ξενώνα Ασθενών Τελικού Σταδίου» και λοιπές συμπληρωματικές υποδομές για χρόνιους πάσχοντες. Το σχέδιο απαιτεί συνεργασία φορέων και σειρά κατάλληλων παρεμβάσεων, θα αποτελέσει δε τοπική πρωτοπορία και θα καλύψει πραγματικές ανάγκες της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας.