Δίκη για τη δολοφονία Καμπανού: Ολοκληρώνεται η αγόρευση της Εισαγγελέως

Η Εισαγγελέας αναμένεται να αναλύσει τους ρόλους και τη συμμετοχή των υπολοίπων έξι κατηγορούμενων και θα καταλήξει στην κατάθεση της πρότασή της.

Έπειτα θα ακολουθήσουν οι αγορεύσεις των δικηγόρων κατηγορίας και υπεράσπισης των κατηγορούμενων.

Η Εισαγγελέας ήταν καταπέλτης και στη δεύτερη μέρα της αγόρευσής της (8/6) στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, αναφερόμενη στους έξι πρώτους κατηγορούμενους.

Επανέλαβε ότι οι 12 κατηγορούμενοι πήγαν για να σκοτώσουν, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι… «στα οπαδικά δεν πυροβολείς, ούτε χτυπάς με μαχαίρι στην καρωτίδα. Θέλεις να προσφέρεις πόνο, μόνο που αυτοί εκείνο το βράδυ ήθελαν και να σκοτώσουν».

Στη συνέχεια, άρχισε τη σκιαγράφηση του ρόλου του καθενός εκ των 12 κατηγορούμενων και αποκάλεσε τον 1ο κατηγορούμενο ως «ιθύνοντα νου», τονίζοντας ότι κράτησε το ρόλο του διευθύνοντος στη δολοφονική επίθεση.

«Θα καθόριζε τις θέσεις των “στρατιωτών” του. Σκοπός του δεν ήταν να επιτεθεί, είχε την υψηλή εποπτεία, να συγκρατήσει κάποιο από τα θύματα που θα ξέφευγε. Είχε αρχηγικό και ρυθμιστικό ρόλο», ανέφερε.

Η ομολογία «παρωδία»

Χαρακτήρισε «παρωδία» την ομολογία του 2ου κατηγορούμενου ότι αυτός κατάφερε το θανατηφόρο πλήγμα στο δεξιό μηρό του ‘Αλκη που προκάλεσε τρώση της μηριαίας αρτηρίας. «Δεν υπάρχει ένα θανατηφόρο χτύπημα», ξεκαθάρισε η εισαγγελέας, ενώ για τη στάση του συγκεκριμένου ανέφερε: «Επέλεξε να καταστεί εξιλαστήριο θύμα. Δεν θέλησε να λάμψει η αλήθεια κι αυτό είναι χειρότερο από την ομολογία», είπε. Του καταλόγισε ότι με την «κατασκευασμένη» ομολογία ενέπαιξε τη νοημοσύνη του δικαστηρίου προσπαθώντας να αποδείξει το ψέμα του και να αποσείσει τις ευθύνες των υπολοίπων. «Ξέχασε όμως τα υπόλοιπα 40 χτυπήματα στον ‘Αλκη και τον κολλητό του φίλο. Κάποιος άλλος χτύπησε με μαχαίρι όχι ο ίδιος όπως προσπάθησε να πείσει», ανέφερε.

«Χτυπούσε αλύπητα με το σφυρί»

Για τον 3ο κατηγορούμενο επισήμανε ότι ήταν στο «πεδίο μάχης» τουλάχιστον για 45 δευτερόλεπτα κι ότι δεν ήταν «θεατής». «Συμμετείχε με το σφυρί του και χτυπούσε αλύπητα όποιον έβρισκε μπροστά του» ήταν τα λόγια της εισαγγελέως.

Ο εκκολαπτόμενος υπαρχηγός και ο 5ος κατηγορούμενος

Για τον 4ο κατηγορούμενο που είχε διαφύγει αρχικά στην Αλβανία και παραδόθηκε στη συνέχεια στις ελληνικές διωκτικές αρχές, η εισαγγελέας τόνισε ότι είχε σημαντικό ρόλο στην τέλεση του εγκλήματος: όχι ως απλός καλός “στρατιώτης” – όπως ανέφερε – αλλά ως “εκκολαπτόμενος υπαρχηγός”, διότι φέρεται να ήταν το άτομο που συγκέντρωσε τη μοιραία βραδιά τα εμπλεκόμενα πρόσωπα στον σύνδεσμο οπαδών «Θύρα 4» για να εξασφαλιστεί η αριθμητική υπεροχή ενόψει της δολοφονικής επίθεσης. Για τη στάση του στο δικαστήριο, η κα. Κλιάμπα σημείωσε ότι η απολογία του βασίστηκε στο «ψέμα» και στην «φαντασία». «Πίστεψε ότι θα μπορούσε να μας πείσει ότι ήταν απλός θεατής στο δράμα» ανέφερε, επισημαίνοντας ότι ο συγκεκριμένος χτύπησε τόσο τον ‘Αλκη όσο και τον φίλο του.

«Έμεινε για 25 δευτερόλεπτα στον τόπο της επίθεσης, χρόνος ικανός να χτυπήσει με το πτυσσόμενο γκλοπ τον ‘Αλκη και τον φίλο του», είπε η εισαγγελέας για τον 5ο κατηγορούμενο και συμπλήρωσε «Είχε σκοπό να το “σκάσει” μετά την τέλεση του εγκλήματος. Ούτε αυτός ήταν “θεατής”, ήταν μεταξύ αυτών που πήγαν να σκοτώσουν».

«Ήταν έτοιμος για την επίθεση» ο 6ος

Τον 6ο κατηγορούμενο τον τοποθέτησε εκτός «πεδίου μάχης», αλλά τόνισε ότι η συνδρομή του υπήρξε καθοριστική για το αποτέλεσμα. «Αρπάζει τον σιδερένιο σωλήνα από το πορτ – μπαγκάζ, θέλοντας να προσφέρει το δικό του “μερίδιο” στην επίθεση, αλλά δεν πρόλαβε να φτάσει. Ήταν έτοιμος για την επίθεση» υπογράμμισε η εισαγγελική λειτουργός.

«Εκμεταλλεύτηκαν το αίμα του ‘Αλκη για να μας πουν ότι τρόμαξαν»

Ανατρέχοντας στο σύνολο των απολογιών, η ίδια τόνισε ότι είχε την ανάγκη να ακούσει και να μάθει την αλήθεια. «Ούτε την είδα, αλλά ούτε την άκουσα», είπε και χαρακτήρισε ως ψευδή και προσχηματικά τα όσα απολογήθηκαν οι κατηγορούμενοι. «Θέλησαν να μας πείσουν ότι ο ‘Αλκης έχασε κατά λάθος τη ζωή του…» ανέφερε και σε άλλο σημείο σχολίασε: «Εκμεταλλεύτηκαν το αίμα του ‘Αλκη για να μας πουν ότι πάγωσαν και τρόμαξαν […] κανένας δεν πόνεσε για αυτά που είδε […] δεν επέδειξαν καμία μετάνοια».