Connect with us

Ελλάδα

Η ιερότερη ημέρα της χριστιανοσύνης

Published

on

 

Μεγάλη πράγματι σε συμβολισμούς ετούτη η Άγια Ημέρα. Η ιερότερη ημέρα της χριστιανοσύνης. Είναι ημέρα θρήνου. Της απόλυτης απώλειας. Η ημέρα που ο Άνθρωπος χάνει τον Δημιουργό του. Αυτός ο σκληρός χωρίς περιγραφή αποχωρισμός, αφήνει τον Άνθρωπο μόνο του. Καθόλου τυχαία όμως δεν είναι η απώλεια αυτή. Ξέρουμε βέβαια ότι έπρεπε να γίνει, όπως και οι Γραφές αναφέρουν. Ναι, για να σωθεί ο Άνθρωπος, πρέπει να θανατωθεί ο Υιός του Ανθρώπου.

Αλλά, τι πραγματικά αυτό σημαίνει; Έχουμε αναρωτηθεί;

Η σημερινή ημέρα προσφέρεται για μια πολύ σημαντική διαδικασία, αυτή της ενδοσκόπησης. Να ψάξουμε δηλαδή βαθιά μέσα μας, για να βρούμε απαντήσεις. Ο μόνος να τις ανακαλύψουμε είναι να εφαρμόσουμε σε αυστηρά προσωπικό επίπεδο, τα τρία βασικά ερωτήματα του πυθαγορισμού: «Πῆι παρέβην; Τί δ’ ἔρεξα; Τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;» («Τι έκανα που δεν έπρεπε; Τι έκανα που έπρεπε; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;»). Ο Άνθρωπος, μένει μόνος του, έχει αποχωριστεί τον Δημιουργό του για να συνειδητοποιήσει εν τέλει τη μία, μοναδική και απόλυτη Αλήθεια: την απεραντοσύνη της ασημαντότητάς του.

Σήμερα, ξετυλίγεται το έργο της Αποκάλυψης στον Άνθρωπο, σχετικά με το τι ήρθε ο ο Θεός, να κάνει γι’ αυτόν. Η Θεία Οικονομία, είναι το σχέδιο με το οποίο αποκαλύπτει σταδιακά ο Θεός στον άνθρωπο το δρόμο για τη Σωτηρία του. Αυτή η αποκάλυψη, όμως, έχει ένα ακραία παράδοξο στοιχείο που σήμερα κορυφώνεται. Ο Θεός θυσιάζεται και περνάει στον Άδη με έναν ταπεινωτικό και απόβλητο τρόπο. Και τώρα βρίσκεται σε μία άλλη, υπερβατική διάσταση, ασύλληπτη και ακατανόητη για πάντα για τον ‘Άνθρωπο. Είναι η στιγμή που ο Θεάνθρωπος «άπνους κατατίθεται». Είναι η «Άκρα Ταπείνωσις». Στο δοξαστικό του Επιτάφιου, αναφέρεται ότι αυτή είναι πραγματικά η Έβδομη Ημέρα, για την οποία μαθαίναμε στο σχολείο. Η ημέρα που ο Θεός αναπαύθηκε. «Κατεπαύσατο από των έργων Αυτού, στις επτά ημέρες που έκανε τον κόσμο». Είναι μια στιγμή απόλυτης συμπαντικής αδράνειας, μέσα από την οποία θα περάσει η Ανάσταση και η επιστροφή στη ζωή. Θα πάρει μαζί Του όλο το κακό στοιχείο. Αυτό που ορίζουμε ως αμαρτία, αυτό το αποδομητικό στοιχείο για τον Άνθρωπο και να τον ξαναφέρει πάλι πίσω στη ζωή.

Η εποχή της ταχύτητας, της ψηφιοποίησης των πάντων από μόνες τους δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος μέσα από την κατάχρηση που κάνει, απομακρύνεται από τον εαυτό του, τον «σκοτώνει» κάθε ημέρα. Αυτό λοιπόν είναι το νόημα της Μεγάλης Παρασκευής για τον Άνθρωπο. Πώς θα σταυρώσει τον παλιό του εαυτό. Περί αυτού πρόκειται. Αυτό ζητάει ο Θεός από τον Άνθρωπο. Να αντισταθεί στον παλιό του εαυτό. Να αλλάξει. Να κάνει μόνος του, το πρώτο βήμα προς το Φως. Γι΄αυτό και ο Άνθρωπος σήμερα είναι δίχως το Δημιουργό του. Είναι η δύναμη της ελεύθερης επιλογής, της ελεύθερης βούλησης, της ελεύθερης απόφασης, αυτό το μοναδικό δώρο που χάρισε ο Θεός στον Άνθρωπο. Γι΄αυτό και μόνοι μας, αν το θέλουμε, κάνουμε συνειδητά την επιλογή μας. Σήμερα, καλούμαστε να βρούμε τη δύναμη να κάνουμε το πρώτο βήμα προς το Φως. Για να αναγεννηθούμε πάλι, με την βαθειά πεποίθηση ότι όπως το έκανε ο Ιησούς Χριστός, μπορεί να γίνει για τον καθένα και την καθεμιά από εμάς. Για όλους τους ανθρώπους.

Καλή Ανά(σ)ταση

Ροή ειδήσεων

Advertisement