Μια προβληματική απόπειρα επιστροφής του στο προσκήνιο

Τι χρειάζεται σήμερα η χώρα ρώτησε ο Αλέξης Τσίπρας και ιδού η απάντηση που έδωσε ο ίδιος:

Η χώρα χρειάζεται, ανέφερε, έναν νέο εθνικό στόχο «αντίστοιχο με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ στην δεκαετία του 1970, την ένταξη στην Ευρωζώνη την δεκαετία του 1990 ή την έξοδο από τα μνημόνια την δεκαετία του 2010».

Και ποιος μπορεί να είναι αυτός ο στόχος; «Ο τερματισμός της διαρκούς πορείας απόκλισής μας από τον μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλα τα επίπεδα». Αυτός πρέπει να είναι, κατά την γνώμη του Τσίπρα, ο «εθνικός στόχος» για την τρέχουσα δεκαετία.

Ας τα πιάσουμε ένα -ένα.

Το πρώτο σημείο που κάνει εντύπωση είναι πως θέτει σε ίση μοίρα την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη και την έξοδο από τα μνημόνια. Δηλαδή τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κώστα Σημίτη και τον εαυτό του.

Κανένα πρόβλημα. Κανείς δεν τα πηγαίνει άσχημα, μιλώντας για τον εαυτό του και τις επιδόσεις του. Με μια μόνο διαφορά. Η έξοδος από τα μνημόνια σημειώθηκε όντως επί των ημερών του, αφού όμως προηγουμένως, φόρτωσε την χώρα με ένα αχρείαστο μνημόνιο, που επιβλήθηκε ως συνέπεια της καταστροφικής του πολιτικής στο πρώτο εξάμηνο του 2015.

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε. Κατά τα λοιπά ολόκληρη η περιγραφή θυμίζει την γνωστή παροιμία. Κι η Μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες.

Πάμε τώρα και παρακάτω. Ο τερματισμός της απόκλισης από τον μέσο όρο της Ε.Ε. και η σύγκληση με τους ισχυρούς της Ευρωζώνης εμφανίσθηκε ως μείζον εθνικός στόχος. Δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρχει αντίρρηση σε αυτό. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του και ποιος Έλληνας, με κατά κεφαλή ΑΕΠ στις 17.980 δολάρια, δεν θέλει το κατά κεφαλή ΑΕΠ της Δανίας που βρίσκεται στις 56.630 δολάρια;

Το ζήτημα δεν βρίσκεται μόνο στο τι είναι αυτό που λέγεται αλλά και ποιος είναι αυτός που το λέει.

Η μνήμη δεν είναι και τόσο μπαγιάτικη. Ο Αλέξης Τσίπρας που προτείνει αυτόν τον εθνικό στόχο, είναι ο άνθρωπος που ως πρωθυπουργός, το καλοκαίρι του 2015, οργάνωσε ένα δημοψήφισμα με πραγματικό ερώτημα την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Και τώρα, μετά από εννιά χρόνια, μας ζητάει να συμπορευτούμε μαζί του για να συγκλίνουμε με την Ευρωζώνη. Είναι, καθώς φαίνεται, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές.

Και κάτι τελευταίο. Στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Τσίπρας πήραν μέρος και τρεις πρώην υπουργοί Οικονομίας. Η Λούκα Κατσέλη, ο Νίκος Χριστοδουλάκης και ο Γιάννης Δραγασάκης. Όλοι τους, όπως και ο ίδιος ο Τσίπρας, μίλησαν για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Όμως κανείς τους δεν την προσδιόρισε με μια εξαίρεση.

Ήταν ο Νίκος Χριστοδουλάκης που πρότεινε τη στήριξη της βιομηχανίας ως σίγουρης πηγής πλούτου και σταθερής πηγής ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον τουρισμό και το real-estate, ενώ ζήτησε και την δημιουργία Υπουργείου Βιομηχανίας.

Βρε-βρε η μεγάλη κεντροαριστερά…

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ