ΑΠΟΨΗ: Τι έχουμε κάνει για τη βία;

Δύο ακόμα γυναίκες, θύματα βίας. Αυτή τη φορά στη «γειτονιά» μας. Η Γαρυφαλλιά στην Πάτρα και η Δώρα στο Αγρίνιο. Και μία κοινωνία που… βρίσκεται σε σοκ ή μήπως, όχι; Μήπως τελικά έχουμε εθιστεί σε αυτό το τσουνάμι βίας, που ξέσπασε μετά το τέλος των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας και συνεχίζει αδιάκοπα να μας χτυπάει; Και μήπως αυτός ο εθισμός είναι ο λόγος που στην πραγματικότητα δεν κάνουμε τίποτα ως κράτος και ως κοινωνία για να την αντιμετωπίσουμε;

Δύσκολο το πρόβλημα, δύσκολες και οι απαντήσεις… Όμως, αν δούμε την ωμή πραγματικότητα, μάλλον θα καταλάβουμε ότι το κράτος μας δεν έχει πάρει αποφασιστικά μέτρα κατά της βίας και όλοι εμείς, ως οργανωμένη κοινωνία, δεν έχουμε αντιδράσει με αποφασιστικότητα απέναντι σε κάθε πρόσωπο ή κατάσταση που παράγει βία.

Δυστυχώς, τα panic button δεν προστατεύουν από αυτόν που θέλει να κάνει κακό. Συνήθως, δεν υπάρχει χρόνος. Και ακόμα, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές, ούτε τα περιοριστικά μέτρα που αποφασίζονται από την Δικαιοσύνη μπορούν να προστατέψουν τα θύματα. Γι’ αυτό και το ζήτημα είναι, εάν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι άνθρωποι που έχουν προκαλέσει προβλήματα βίας, που έχουν διατυπώσει απειλές, που οπλοφορούν.

Αλλά και όλοι εμείς, που σοκαριζόμαστε κάθε φορά που πληροφορούμαστε για την απώλεια μίας ανθρώπινης ζωής υπό αυτές τις συνθήκες, μήπως τελικά καθόμαστε «άπραγοι» περιμένοντας απλώς το… επόμενο θύμα; Έχουμε γράψει δεκάδες φορές για τον τρόπο, με τον οποίο εκδηλώνεται η βία παντού τριγύρω μας, ακόμα και μέσω της (υποτιθέμενης) τέχνης! Γιατί δεν αντιδρούμε σε κάθε περιστατικό βίας (λεκτικής ή σωματικής) που υπάρχει τριγύρω μας; Γιατί αφήνουμε χώρο στους «τσαμπουκάδες» και στους «μάγκες»; Γιατί ανεχόμαστε την βία (ή την προτροπή σε βία) από δημόσια πρόσωπα; Γιατί δεν κλείνουμε τα ραδιόφωνα κάθε φορά που ακούμε ένα «τραγούδι» που προωθεί την βία; Τι πρότυπα δείχνουμε στα παιδιά μας;

Δυστυχώς, όσο η Πολιτεία δεν βρίσκει αποτελεσματικούς τρόπους αντιμετώπισης των εν δυνάμει θυτών και η κοινωνία μας δεν αντιδράει έντονα απέναντι στη βία, τόσο θα μακραίνει αυτό το «μαύρο» ποτάμι…