ΑΠΟΨΗ: Ακρίβεια και πάλι ακρίβεια!

Όποιος κοιτάξει τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων δύο ετών, θα δει ότι σταθερά οι Έλληνες προκρίνουν την ακρίβεια και τα χαμηλά εισοδήματά τους, ως το «νο1» πρόβλημα. Και αυτή είναι μία απόδειξη της αλήθειας που έχει η έκφραση του πρωθυπουργού, ότι η καλή πορεία της οικονομίας δεν έχει «περάσει» στα νοικοκυριά, των οποίων το εισόδημα εξακολουθεί να ροκανίζεται από τις υψηλές τιμές, παρά τις όποιες αυξήσεις μισθών και τις φοροαπαλλαγές που έχουν υπάρξει.

Τελικά, κάθε νοικοκυριό, κάθε πολίτης, απαντάει σε ένα και μόνο ερώτημα: «Ζω καλύτερα ή όχι;». Και καλά κάνει. Γιατί τον μέσο πολίτη δεν τον νοιάζει, καλώς ή κακώς, εάν η εθνική οικονομία αναπτύσσεται και αν η χώρα αποπληρώνει νωρίτερα τα χρέη της. Τον νοιάζει εάν μπορεί να ζήσει άνετα και ποιοτικά. Και η απάντηση σε αυτό, είναι σταθερά όχι, τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια.

Είναι αλήθεια πως αυξήθηκαν οι κατώτατοι μισθοί, ξεπάγωσαν οι τριετίες και οι αυξήσεις στις συντάξεις, ενώ παράλληλα μειώθηκαν πολλοί οι φόροι. Κι όμως, ο μέσος πολίτης αισθάνεται πως η οικονομική του κατάσταση επιδεινώθηκε, επειδή υπάρχει τριγύρω του μία ακρίβεια που δεν λέει να καμφθεί, αλλά και η επειδή το μέρισμα της οικονομικής ανάκαμψης, δεν διαχέεται μέσα στην κοινωνία, αλλά τελικά παραμένει προνόμιο λίγων.

Η κοινωνία δεν λέει ψέματα. Όπως έχουμε γράψει δεκάδες φορές, είναι πολύ προτιμότερο να παίρνει κάποιος, μηνιάτικο 500 ευρώ αλλά να μπορεί να ζήσει με 200, παρά να παίρνει 5.000 ευρώ, αλλά να χρειάζεται 6.000 για να ζήσει. Ακόμη, αν ψάξουμε να βρούμε κάποια από τις αιτίες που η κοινωνία παραμένει αδιάφορη – ή ακόμα και εχθρική – απέναντι σε επενδύσεις, όπως αυτές που γίνονται για την «πράσινη μετάβαση» (αιολικά πάρκα, κ.λπ), είναι γιατί το όφελος από αυτές τις επενδύσεις, πηγαίνει κατά κύριο λόγο στους μεγαλοεπενδυτές και όχι στα νοικοκυριά που εξακολουθούν να πληρώνουν «χρυσάφι» την ενέργεια.

Σε πολιτικό επίπεδο, έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι αυτή η κατάσταση αποτελεί το πιο σημαντικό πρόβλημα της κυβέρνησης και τελικά, την πιο σοβαρή αιτία αυστηρής κρίσης της, στο τέλος της 4ετίας.