Τι να κάνουν και οι δημοσκόποι; Την δουλειά τους κάνουν. Και καλά κάνουν. Αλλά, είναι αλήθεια ότι και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, δεν μας έκαναν πιο «σοφούς» σε σχέση με το πολιτικό σκηνικό στη χώρα ή ό,τι άλλο. Η ΝΔ, μπορεί να μην πιάνει τα εκλογικά της ποσοστά, αλλά συσπειρώνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της τάξης του 30%, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πέριξ αυτού (προερχόμενοι εξ αυτού) σχηματισμοί παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, το ΠΑΣΟΚ «τσιμπάει», αλλά παραμένει σε απόσταση από τη ΝΔ, η οποία τελικά, δείχνει να χάνει μόνο ένα ποσοστό λόγω των εκ δεξιών της κόμματα, που επίσης όμως είναι πολυκερματισμένα. Επίσης, στην κλασική ερώτηση περί «προβλημάτων», η κοινωνία σταθερά και μονότονα απαντάει ότι το «νο1» είναι η ακρίβεια και τα χαμηλά εισοδήματα.

Τι προκύπτει λοιπόν, που δεν ξέρουμε ήδη; Μάλλον, τίποτα. Απλά, συζήτηση να γίνεται για το εάν το κόμμα Κασσελάκη εμφανίζεται πιο «δυνατό» από τον ΣΥΡΙΖΑ και αν η Λατινοπούλου μπορεί να μπει στη Βουλή. Μία συζήτηση όμως, που στηρίζεται σε μία «φωτογραφία της στιγμής», όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι δημοσκόποι ότι είναι τα γκάλοπ. Και μάλιστα, σε ουδέτερο χρόνο, δηλαδή ενώ ο μέσος πολίτης καταλαβαίνει ότι απέχουμε ακόμα πολύ από τις κάλπες. Γι’ αυτό, εξάλλου, βλέπουμε και μία, μάλλον υπερβάλλουσα «γκρίνια», σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική. Η πλειοψηφία θεωρεί πως βρίσκεται σε κακή οικονομική κατάσταση και η χώρα δεν κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Την ίδια ώρα όμως, αυτή η πλειοψηφία δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στη ΝΔ. Και τη δίνει γιατί στην πραγματικότητα καταλαβαίνει ότι στους καιρούς που ζούμε και με το πολιτικό σκηνικό ως έχει, ο Μητσοτάκης είναι η πιο βέβαιη, η πιο σταθερή ελπίδα. Υπάρχει και κάτι άλλο όμως, που συμβαίνει ειδικά με τους Έλληνες. Λέγεται «κοντή μνήμη». Και εννοούμε πως όσο απομακρυνόμαστε από τα σκληρά μνημονιακά χρόνια, τόσο λιγότερο θυμόμαστε που ήμασταν και που έχουμε φτάσει. Είναι κατ’ ανάγκην κακό αυτό; Όχι. Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει πάντα το καλύτερο. Αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει και ένα μέτρο σύγκρισης. Δεν έχει καμία λογική να πιστεύει κάποιος ότι πριν δέκα χρόνια ζούσε καλύτερα από ότι σήμερα. Και εν πάση περιπτώσει, άλλο είναι να διεκδικείς το καλύτερο και να κάνεις κριτική και άλλο να μην καταλαβαίνεις που ήσουν και που είσαι και το εάν έχουν γίνει βήματα προόδου. Όταν, εν μέσω μνημονίων, πάγωσαν οι τριετίες, έπεσε βαθιά καταχνιά στην χώρα. Τώρα, που ξεπάγωσαν οι τριετίες, ήταν απλώς Δευτέρα!