Εκτός φυλακής οι δυο «γονείς» της Πάτρας-Βίαζαν εκείνη και τα δυο αδέλφια της επί χρόνια!

Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Γνώμης», την περασμένη εβδομάδα για τα «τέρατα» της Πάτρας, τους γονείς που βίαζαν τα δύο κορίτσια και το αγόρι τους, δηλαδή τα 3 από τα 4 παιδιά έλαβε πανελλαδική διάσταση. Όλα είχαν συμβεί το 2013 στη Λεύκα Πατρών και σήμερα, το μεγαλύτερο κορίτσι, τότε 17, σήμερα 28, αποκαλύπτει όσα συνέβησαν και μιλά για τους βιασμούς που δεχόταν από τον πατέρα της… ακόμη και μπροστά στη μάνα της.

Ήταν το 2013, όταν η 17χρονη μεγαλύτερη κόρη της πολύτεκνης οικογένειας, αποφάσισε να δώσει τέλος στο μαρτύριο, που τους είχαν υποβάλλει ο 40χρονος οικοδόμος πατέρας τους και η μητέρα τους. Μίλησε στους αστυνομικούς για τις σεξουαλικές κακοποιήσεις, που δέχονταν, τόσο η ίδια, όσο και ο 15χρονος αδερφός της αλλά και η 12χρονη αδερφή της.

Όπως είπε η κοπέλα, «όταν πρωτοάκουσα την είδηση με τον αστυνομικό της Βουλής και το τι έκανε στα παιδιά του, θυμήθηκα την δική μου ιστορία, τα δικά μου βιώματα. Δεν μπορώ να πω, ότι δεν περίμενα να ακούσω ξανά κάτι τέτοιο, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία άρρωστη».

«ΜΑΣ ΒΙΑΖΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΑΛΚΟΟΛ»

Η 28χρονη διαψεύδει κατηγορηματικά, τα όσα είχαν γραφτεί, πως δηλαδή η αιτία των όσων έκανε ο πατέρας της στην ίδια και τα αδέρφια της, ήταν το αλκοόλ: «Ο πατέρας μου, ότι έκανε το έκανε νηφάλιος, αυτά ήταν τα αρρωστημένα του, γούστα. Ήμουν πολύ μικρή, όταν ξεκίνησε να μου κάνει κακό, τόσο μικρή, που θυμάμαι ότι ήμουν περίπου στο νηπιαγωγείο με πρώτη δημοτικού».

Δεν διστάζει να μιλήσει και για τη μάνα της, η οποία μέσα στο σπίτι στη Λεύκα βίαζε τον 15χρονο γιο της… κατ’ εντολή του ανώμαλου συζύγου της… για να τον κάνει άνδρα. «Όταν μέναμε μόνες μας με τη μητέρα μου στο σπίτι, είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο, γιατί ξέραμε ότι δεν πρόκειται να μας πειράξει, ούτε να μας χτυπήσει, αλλά ούτε και να μας αγγίξει ερωτικά. Η μάνα μου τον φοβόταν τον πατέρα μου, έτρωγε ξύλο από αυτόν. Τα βράδια πεταγόμουν στον ύπνο μου, τους άκουγα να τσακώνονται, και τις περισσότερες φορές, ο λόγος ήταν ότι δεν τα βρίσκανε στο σεξουαλικό κομμάτι μεταξύ τους» λέει η 28χρονη.

Ο πατέρας μου, ήταν τόσο άρρωστος και ανώμαλος, που έλεγε στην 17χρονη (τότε) πώς… ήταν ερωτευμένος μαζί της. «Εγώ δεν του απαντούσα κάτι, γιατί καταλάβαινα ότι ο άνθρωπος δεν πάει καλά. Έβλεπε ότι τόσα χρόνια αντιστεκόμουν και ότι δεν με είχε του χεριού του. Ωστόσο, επιθυμούσε να φτάσουμε σε σημείο να γίνεται η σεξουαλική πράξη με τη θέλησή μου».

ΟΙ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΙ…

Στη συνέχεια, η 28χρονη μιλάει για τους ξυλοδαρμούς που δέχονταν η μητέρα της, ενώ δεν της δίνει άλλοθι, γιατί δεν προστάτεψε την ίδια και τα αδέρφια της. «Πολλές φορές που χτυπούσε τη μητέρα μου, της λέγαμε εγώ και η αδερφή μου «γιατί δεν τον χωρίζεις;» και της δίναμε και λύσεις, όπως να μιλήσουμε στη γιαγιά, στη θεία ή στην Αστυνομία και μου λέγε: «όχι ακόμα, να περιμένουμε να μεγαλώσετε λίγο ακόμα, ώστε να δουλέψετε και εσείς και να μπορέσουμε, να τα βγάλουμε πέρα. Δεν με ενδιαφέρει, αν τώρα αυτή η γυναίκα μετάνιωσε για όλα αυτά, αλλά τότε ακόμα και να την απειλούσε και να τον φοβόταν… δεν γίνεται να σου πειράξουν τα παιδιά σου και να μην ξεσκιστείς για να τα προστατέψεις».

ΤΗΝ ΒΙΑΖΕ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Η νεαρή κοπέλα, δεν διστάζει να περιγράψει και τις σκηνές των βιασμών. «Με βίαζε αρκετά συχνά, ιδίως σε περιόδους διακοπών που δεν είχαμε σχολείο, όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, τα καλοκαίρια και τα Σαββατοκύριακα. Με έσωζε, το ότι τις καθημερινές είχα σχολείο και του έλεγα, ως δικαιολογία ότι είχα πολύ διάβασμα και επειδή ήμουν καλή μαθήτρια και δεν ήθελαν να τα παρατήσω, τους άρεσε κιόλας, να περηφανεύονται ότι το παιδί τους είναι καλή μαθήτρια. Για μένα, οι γιορτές, όπως είναι τώρα τα Χριστούγεννα, δεν μου αρέσουν γιατί τις έβαλα στο μυαλό μου, αυτές τις γιορτές με άσχημο τρόπο και τις συνδέω με το βιασμό μου, καθημερινά. Όταν γινόταν όλο αυτό, η μαμά μου ήταν συνήθως μπροστά στο ίδιο δωμάτιο και συμμετείχε και αυτή κανονικά».

Ακόμη, φέρνει στο μυαλό της ακόμα πιο άσχημες στιγμές και αναφέρει: «Όσο ήμουν πιο μικρή, μας έπαιρνε ο πατέρας μου και εμένα και την αδερφή μου μαζί. Στην πορεία, μεγαλώνοντας πήγαινε ο καθένας ξεχωριστά. Ο μικρός μου αδερφός, ευτυχώς, την γλίτωσε γιατί ήταν πολύ μικρός και δεν πειράχτηκε ποτέ. Ήταν τυχερός. Ο άλλος μου ο αδερφός, δυστυχώς, υπήρξε θύμα και αυτός από τη μάνα μου. Ήθελε να τον κάνει άντρα αυτή και να μην πάει με ξένη. Όσες φορές, του έλεγα πως «δεν θέλω να έρθω μέσα στην κρεβατοκάμαρα», δεν τον ενδιέφερε, πολλές φορές, μου το έβαζε και ως τιμωρία αυτό, δηλαδή αν έκανα κάποια αταξία μου έλεγε ότι «από τη στιγμή που το κάνες αυτό, θα είσαι κάθε βράδυ στο δωμάτιο μου». Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτά γίνονταν και ένιωθα εγκλωβισμένη. Ονειρευόμουν να μεγαλώσω, να πάω να σπουδάσω και να πάρω και τα αδέρφια μου μαζί. Δεν του άρεσε να έχουμε φίλους. Μας ήθελε απομονωμένους, μάλλον για να μην πούμε κάτι σε κάποιον».

Κι όμως αποφυλακίστηκαν γρήγορα

Και οι δύο ανώμαλοι γονείς βρίσκονται εκτός φυλακής. Όπως αποκάλυψε η κόρη, έστω και αν ο πατέρας τιμωρήθηκε με 123 χρόνια φυλακή και η μάνα με 103, έκατσαν «μέσα» μόνο… για 8,5 χρόνια! «Ο πατέρας μου ήταν τυχερός, γιατί πήγε σε φυλακές, που είχε κρατούμενους που διέπραξαν αδικήματα σαν και τα δικά του. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους. Δεν πρόκειται να διαγράψω όλα όσα πέρασα και όλα όσα μου έκαναν. Αποφυλακίστηκαν σχεδόν μαζί, αλλά τελικά ο καθένας τους τράβηξε διαφορετικό δρόμο στη ζωή του. Ως παιδί, είχα το άγχος για την τύχη που θα είχα εγώ και τα αδέρφια μου, όταν θα έμπαιναν οι δικοί μου φυλακή. Επειδή μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι και άλλα παιδιά που να περνάνε το ίδιο, θέλω να φωνάξω και να πω πως, όταν υπάρχουν τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, τότε δεν έχεις ανάγκη, ούτε τη μάνα σου, ούτε τον πατέρα σου γιατί αυτοί οι δύο είναι τα άτομα που σε κακοποιούν και σε φοβίζουν. Όταν ένα παιδί βιώνει κάτι τέτοιο, πρέπει να μιλήσει οπωσδήποτε γιατί αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση, αν δεν κάνεις κάτι εσύ ο ίδιος. Κανένα παιδί δεν θα μείνει στον δρόμο. Υπάρχουν μονάδες που σε φιλοξενούν ή ανάδοχες οικογένειες, καθώς και ιδρύματα που σίγουρα εκεί μέσα θα ζήσεις φυσιολογικά. Το ότι έχω φτάσει 28 χρόνων δεν σημαίνει ότι δεν έχω ανάγκη να έχω μια μάνα, αλλά έχω συμφιλιωθεί με αυτό και προχωράω».