ΑΠΟΨΗ: Η εκπαίδευση χρειάζεται δομικές αλλαγές

Έπεσαν χθες οι υπογραφές για τη σύμπραξη του ελληνικού δημοσίου με το ίδρυμα Ωνάση, ώστε το τελευταίο να «υιοθετήσει» 22 σχολεία (11 γυμνάσια και 11 λύκεια), στα οποία θα δοθεί ένας χαρακτήρας «πρότυπου σχολείου».

Και επειδή στη μέση μπαίνει πλέον ένα ίδρυμα που έχει αποδείξει πολλαπλώς την ποιότητα και τη σοβαρότητά του, είναι μάλλον βέβαιο πως τα συγκεκριμένα σχολεία θα είναι πολύ καλύτερα από αυτά που χαρακτηρίσθηκαν ως «πρότυπα» και, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, αναμένεται να είναι περιζήτητα.

Εννοείται πως δεν είμαστε αντίθετοι σε κάθε χείρα βοηθείας προς τη δημόσια εκπαίδευση. Ίσα – ίσα που ευχόμαστε, το παράδειγμα του ιδρύματος Ωνάση να το ακολουθήσουν και άλλα ιδρύματα και άλλοι οργανισμοί του ιδιωτικού τομέα. Και προφανώς δεν είμαστε αντίθετοι σε κάθε τι που προάγει την αριστεία. Μόνο που, για να συμβεί αυτό, πρέπει όλοι να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Δηλαδή, να έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες δυνατότητες και τις ίδιες παροχές. Και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, όταν σε έναν «ωκεανό προβλημάτων» που αντιμετωπίζει η δημόσια εκπαίδευση, υπάρχουν απλώς κάποιες «νησίδες» αριστείας. Πώς να ανταγωνιστεί σήμερα ένα παιδί από ένα μικρό νησί ή ένα απομακρυσμένο μέρος της χώρας, το παιδί των μεγάλων αστικών κέντρων; Και πώς να ανταγωνιστεί ένα παιδί που μαθαίνει γράμματα σε ένα σχολείο 100 ετών και σε μία ημιυπόγεια τάξη, ένα παιδί που φοιτά σε ένα σύγχρονο σχολείο;

Αλλά, υπάρχει και κάτι άλλο: Τι πάει να πει «σύγχρονα γνωστικά αντικείμενα», όταν η ελληνική εκπαίδευση εξακολουθεί να λειτουργεί ως ένας μονόδρομος, που οδηγεί μόνο προς τα Πανεπιστήμια και αυτά, έχουν πάντα τα ίδια κλασσικά και γνωστά τμήματα σπουδών; Πώς μπορεί στην Ελλάδα του 2025 ένα παιδί να αναπτύξει τα ταλέντα που πιθανώς έχει, και τα οποία δεν στηρίζονται μόνο στην αποστήθιση; Και πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να αποκτήσει όλες εκείνες τις δεξιότητες που ανταποκρίνονται στον 21ο αιώνα, όταν η διαδικασία επιλογής, μοριοδότησης και εξέλιξης είναι η ίδια εδώ και δεκαετίες;

Η δημόσια εκπαίδευση έχει ανάγκη δομικών αλλαγών και όχι μόνο μερικών όμορφων νέων «προθηκών». Σε αυτή τη χώρα δεν χρειαζόμαστε άλλους άνεργους πτυχιούχους. Ούτε νέους που άλλα σπουδάζουν, ενώ άλλα ζητάει η αγορά εργασίας…