Παρέμβαση Ψωμά για το θέατρο «Απόλλων»

Σύγκριση μεταξύ του Ερνέστο Τσίλλερ και του Κώστα Πελετίδη με «φόντο» το θέατρο «Απόλλων» επιχειρεί ο επικεφαλής του «σπιράλ», Πέτρος Ψωμάς, αναφέροντας μεταξύ άλλων, πως «η σύγκριση είναι αμείλικτη: Ο Ερνέστος Τσίλλερ χρειάστηκε 1,5 χρόνο να το φτιάξει.

Ο δεύτερος το έχει ήδη κλειστό για ίσο διάστημα και το χρονοδιάγραμμα είναι ακόμα ασαφές. Μα μπορούν να συγκριθούν οι εποχές και τα δύο projects; Ενδεχομένως δύσκολα. Η μελέτη αυτων των δύο περιπτώσεων προσφέρεται πάντως για ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Τι έγινε το 1871; Η Πάτρα χρειαζόταν θέατρο. Αποφασίστηκε η ανέγερσή του. Η Σκάλα του Μιλάνου ορίστηκε ως πρότυπο του, έστω σε μικρογραφία. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την αστική κοινωνία της Πάτρας. Βρέθηκαν περίπου 100 επώνυμοι χρηματοδότες, ανάμεσά τους και ο Δήμαρχος, Γεώργιος Ρούφος. Αγοράστηκε το οικόπεδο και γκρεμίστηκαν προγενέστερα κτίσματα εντός του. Ο Τσίλλερ ήρθε, ανέλαβε και έκανε τα σχέδια. Παρήγγειλε και χρησιμοποίησε πολυτελή υλικά (πέτρα Τεργέστης, κάγκελα από
την Αγγλία, αγάλματα από τη Βιέννη, μάρμαρα από το Λιβόρνο, πέτρα από τον Αστακό κ.ά.). Το «Απόλλων» θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1871 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1872.
Τι γίνεται σήμερα; Η Πάτρα χρειάζεται το θέατρό της. Επειγόντως. Το κλείσαμε για να το ανακαινίσουμε. Χρήζει εκσυγχρονισμού και μιας νέας κτιριακής και υλικοτεχνικής υποδομής, που θα καλύψουν τις σύγχρονες ανάγκες. Εντάχθηκε σε πρόγραμμα, Άρα η χρηματοδότηση είναι εξασφαλισμένη. Προχωράει; Όχι. Ασχολείται η Δημοτική Αρχή; Όχι. Γνωρίζουν οι Πατρινοί πότε θα είναι, επιτέλους, έτοιμο; Δεν γνωρίζουν.
Για την ιστορία: Το θέατρο «Απόλλων» είναι σήμερα ένα από τα τέσσερα νεοκλασικά θέατρα που διασώζονται στην Ελλάδα. Τα άλλα τρία: το «Μαλλιαροπούλειο» θέατρο της Τρίπολης (ανεγέρθη το 1910), το θέατρο «Απόλλων» της Σύρου στην Ερμούπολη (έτος ανέγερσης: 1864) και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (του 1895). Έχουμε αλήθεια το δικαίωμα να υποτιμάμε ένα τέτοιο δώρο των προγόνων μας; Εμείς λέμε «Όχι». Ο Δήμαρχος λέει «Ναι». Δυστυχώς έχει αυτός τον πρώτο λόγο…».