Η εσχάτη προδοσία και η εσχάτη ανοησία

Ως γνωστόν, η Μαρία Καρυστιανού κατέθεσε δική της πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής σχετικά με τα Τέμπη.

Η πρότασή της ζητά να εξεταστούν οι ποινικές ευθύνες μιας ομάδας πολιτικών, αλλά και του Πρωθυπουργού, για εννέα κακουργήματα, καθώς και για ένα δέκατο αδίκημα, την εσχάτη προδοσία κατά το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα.
Εάν επρόκειτο για μία πρόταση της Καρυστιανού και μόνο, μπορεί να μην τη συζητούσαμε ιδιαίτερα.
Όμως η πρόταση αυτή συνυπογράφτηκε από την «Ελληνική Λύση» (Βελόπουλος), τη «Νίκη» (Νατσιός), την «Πλεύση Ελευθερίας» (Κωνσταντοπούλου), τους έξι βουλευτές που είναι με τον Κασσελάκη και τους τέσσερις βουλευτές που έχουν αποχωρήσει από τη «Νίκη». Πρόκειται, λοιπόν, για τέσσερα κόμματα και συνολικά 36 βουλευτές, που συναπαρτίζουν το κόμμα της εσχάτης προδοσίας.
Το πράγμα, λοιπόν, σοβαρεύει (;) και ας δούμε τι ορίζει το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, που αναφέρεται στην εσχάτη προδοσία:
«Όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να μεταβάλει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαιρώς, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία, τις θεμελιώδεις αρχές ή τους θεσμούς του πολιτεύματος αυτού, ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη».
Επιπροσθέτως, η εσχάτη προδοσία μπορεί να εκδηλωθεί μέσω διαφόρων πράξεων, όπως η συνεργασία με ξένες εχθρικές δυνάμεις για τη βλάβη ή την κατάλυση της κρατικής εξουσίας, η παράδοση εδάφους ή στρατηγικών περιοχών στον εχθρό, η υποστήριξη και προώθηση συμφερόντων ξένης δύναμης σε βάρος του εθνικού συμφέροντος και ούτω καθεξής.
Για να έχουμε μια αίσθηση του ζητήματος, θα θυμίσω ότι για εσχάτη προδοσία καταδικάστηκαν οι χουντικοί (Παπαδόπουλος, Πατακός κ.ά.), για εσχάτη προδοσία θα δικάζονταν, αν και τελικά δεν έγινε η δίκη, οι υπεύθυνοι της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, και για εσχάτη προδοσία καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν οι έξι που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη Μικρασιατική καταστροφή.
Τρία κόμματα και 36 βουλευτές, δηλαδή το διόλου ευκαταφρόνητο 12% του συνόλου της Βουλής, θεωρούν ότι υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις διάπραξης αυτού του αδικήματος και ζητούν η Βουλή να συγκροτήσει Εξεταστική Επιτροπή για να το διερευνήσει.
Δεν ξέρω μήπως, καλού–κακού, πρέπει να επανέλθει και η θανατική ποινή, αφού για τέτοια βαριά εγκλήματα η ισόβια κάθειρξη μοιάζει με χάδι.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί είναι εκτός πάσης πραγματικότητας αυτή η πρόταση. Ούτε να σταθούμε στην πλήρη έλλειψη μέτρου που τη διακρίνει. Ούτε και να μιλήσουμε για τον τοξικό χαρακτήρα της, αφού οδηγεί κατευθείαν σε βαρύ κι ασήκωτο εθνικό διχασμό.
Μπορούμε, όμως, να μιλήσουμε για πολιτικούς που, προκειμένου να επιβιώσουν ή και να μεγαλώσουν τα ποσοστά τους, είναι διατεθειμένοι να μας βάλουν να σκοτωθούμε.
Να τους χαιρόμαστε εμείς που τους ψηφίζουμε.
Υ.Γ. Η πρόταση Καρυστιανού είναι ένα νομικό κείμενο 72 σελίδων, που προφανώς έχει γραφτεί από έμπειρο δικηγόρο. Ποιος ή ποια το συνέταξε; Γιατί κρύφτηκε;