Έλλειψη αυτογνωσίας η κύρια αιτία των πνιγμών

ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

Διανύοντας πλέον το καλοκαίρι, ενσκήπτει ο προβληματισμός για τους πνιγμούς, που είναι δυστυχώς σύνηθες φαινόμενο. «“Καμπανάκι” για τους πνιγμούς», ήταν ο τίτλος σχετικού ρεπορτάζ της εφημερίδας, που κρατάτε στα χέρια σας.

Αλήθεια, όμως, πώς είναι δυνατόν να ζούμε σε μια χώρα που περιβρέχεται από θάλασσα, να είμαστε παράλληλα κάτοικοι παραθαλάσσιας πόλης, και παρ’ όλα αυτά να πνιγόμαστε; Δεν ξέρουμε γενικώς να κολυμπάμε ή δεν ξέρουμε ακριβώς υπό ποιες συνθήκες πρέπει να κολυμπάμε; Στις απαντήσεις και στις εκτιμήσεις των ειδικών θα προσθέσουμε από την πλευρά μας μια ακόμη διάσταση, που δεν εστιάζεται μόνο στη θάλασσα. Αυτή αφορά την υπερεκτίμηση πολλών στις ανθρώπινες δυνατότητες, οι οποίες από ένα σημείο και μετά είναι πεπερασμένες.
Ουκ ολίγοι έχασαν τη ζωή τους γιατί πίστεψαν κάποια στιγμή ότι μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με μια περίσταση που ξεπερνούσε τον εαυτό τους, ορμώμενοι και από μια προφανή άγνοια κινδύνου, όταν δεν τον προκάλεσαν ακόμη και οι ίδιοι για να ανεβάσουν την αδρεναλίνη τους.
Έτσι, μπορεί να είσαι καλός κολυμβητής, αλλά μπροστά στα τεράστια κύματα είσαι ανυπεράσπιστος. Θα σε πλακώσουν και θα σε πνίξουν. Μπορεί πάλι να σου αρέσουν τα λεγόμενα εξτρίμ σπορ, αλλά η καρδιά σου ίσως να μην συμφωνεί μαζί σου και να σε εγκαταλείψει κατά την άσκησή τους. Επομένως, είναι ένας συνδυασμός υπερεκτίμησης δυνατοτήτων, άγνοιας κινδύνου και αστάθμητων παραγόντων που ενδέχεται να προκαλέσει το μοιραίο.
Ωστόσο, αφετηρία όλων είναι η αυτογνωσία. Όταν είσαι συνειδητοποιημένος ότι δεν σκαμπάζεις και πολλά από κολύμπι, δεν ανοίγεσαι μόνος σου στα βαθιά, ενώ φροντίζεις να συνοδεύεσαι από κάποιον που κολυμπάει καλύτερα από σένα.
Επίσης, όταν γνωρίζεις ότι έχεις πρόβλημα με την καρδιά σου, δεν την δοκιμάζεις σε ακραίες καταστάσεις, δεν παίζεις με τους χτύπους της. Αλλά ακόμη κι αν φαίνεται ότι όλα είναι ιδανικά, θα πρέπει να παραμένεις σώφρων, ιδίως με τα στοιχεία της φύσης. Και τη θάλασσα οφείλεις να τη σέβεσαι πάντα, ακόμη κι όταν είναι ατάραχη, είναι «λάδι».
Πώς, όμως, όλα αυτά θα τα συνειδητοποιήσεις όταν δεν έχεις αυτογνωσία, δεν ξέρεις πού φτάνουν τα ανθρώπινα όρια κι εν προκειμένω, αγνοείς και τα δικά σου; Αυτογνωσία. Ένα άτυπο προσόν που τείνει να καταστεί μείζον ζητούμενο, καθώς διαπιστώνεις καθημερινά την έλλειψή της. Την απουσία της την εντοπίζεις και στον πολιτικό στίβο, στον οποίο κατέρχονται πλέον αρκετές και αρκετοί, μη γνωρίζοντας βασικές συνισταμένες της πολιτικής και στοιχειώδεις οικονομικές έννοιες. Θεμιτό να θες να πας για βουλευτής, δεν λέμε, αλλά να μην καταλαβαίνεις τι σημαίνει καλά-καλά δεδηλωμένη πλειοψηφία και τι εστί ΑΕΠ; Πάει πολύ…