Δεν είναι πώς μπαίνεις, αλλά σε τι κατάσταση βγαίνεις

Ο κύβος ερρίφθη. Η περιώνυμη φράση ειπώθηκε, και ο Ιούλιος Καίσαρας πέρασε ένοπλος τη γέφυρα του ποταμού Ρουβίκωνα, βαδίζοντας με τη λεγεώνα του προς τη Ρώμη.

Η φράση θα μπορούσε να επαναληφθεί σήμερα;
«Οι δυνάμεις των ΗΠΑ έπληξαν τις τρεις κύριες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν», δήλωσε χθες τα ξημερώματα ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και προειδοποίησε την Τεχεράνη ότι θα αντιμετωπίσει περισσότερες επιθέσεις, αν δεν υποταχθεί.
«Τα πλήγματα ήταν μία θεαματική στρατιωτική επιτυχία», δήλωσε ο Τραμπ σε τηλεοπτική ομιλία του από το Οβάλ Γραφείο. «Οι σημαντικές εγκαταστάσεις πυρηνικού εμπλουτισμού του Ιράν εξαλείφθηκαν ολοκληρωτικά και πλήρως», συμπλήρωσε.
«Ένα πλήρες φορτίο βομβών έπληξε την κύρια εγκατάσταση, το Φορντό», έγραψε σε ανάρτησή του ο Τραμπ. «Πάει το Φορντό», επεσήμανε, μάλλον χαρούμενος για το κατόρθωμα.
Τι μπορεί να κάνει τώρα το Ιράν; Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι ισχυροί, εν δυνάμει, σύμμαχοί του, δηλαδή κυρίως η Κίνα και δευτερευόντως η Ρωσία, δεν φαίνονται πρόθυμοι να εμπλακούν σε ευθεία και ένοπλη αναμέτρηση με τις ΗΠΑ, γεγονός που θα σήμαινε ότι ο κύβος ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου θα είχε όντως ριχθεί.
Ωστόσο, τα περιθώρια αντίδρασης του Ιράν παραμένουν ασαφή. Μπορεί όντως να υποταχθεί; Δεν είναι καθόλου βέβαιο, και το τίμημα δεν θα είναι φυσικά η εγκατάλειψη του πυρηνικού του προγράμματος. Το βέβαιο είναι ότι ο κύριος στόχος της επίθεσης θα είναι τα πλούσια κοιτάσματα του ιρανικού πετρελαίου, που κατά 85% τροφοδοτούν την κινεζική βιομηχανία. Μήπως αυτός είναι ο απώτερος στόχος των ΗΠΑ; Να «γονατίσουν» την Κίνα;
Φυσικά, το Ιράν διατηρεί ακόμη ορισμένες δυνατότητες. Να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ, να πλήξει τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Μέση Ανατολή, να βυθίσει τον κόσμο σε μία χωρίς προηγούμενο ενεργειακή και οικονομική κρίση, με βαριές συνέπειες και για τον ίδιο. Αλλά ο βρεγμένος δεν την φοβάται την βροχή.
Το 1832 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το διάσημο δοκίμιο του Πρώσου στρατιωτικού φον Κλαούζεβιτς, με τίτλο «Περί του πολέμου». Παρότι από τότε έχουν αλλάξει τα πάντα στους πολέμους, εντούτοις η αξία του έχει αποδειχθεί διαχρονική.
«Η κατάληψη της πρωτεύουσας του εχθρού παραμένει πάντα ο βασικός στόχος», αναφέρει ο Κλαούζεβιτς. Αλλά ποιος μπορεί να βαδίσει μέχρι την Τεχεράνη;
Να σημειώσουμε εδώ ότι το Ιράν έχει έκταση όσο 2,5 φορές η Γαλλία και πληθυσμό λίγο μεγαλύτερο από τη Γερμανία. Κι ακόμη, θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η κατάληψη της Καμπούλ, πρώτα από τους Σοβιετικούς και έπειτα από τους Αμερικανούς, ελάχιστα βοήθησε στη νίκη επί των Αφγανών Ταλιμπάν.
Μερικές φορές οι στρατιωτικές επιχειρήσεις ξεκινούν με θεαματικές επιτυχίες, οι οποίες όμως δεν προεξοφλούν τη συνέχεια. Γιατί μία μακρά εμπειρία μάς δείχνει ότι στον πόλεμο δεν έχει σημασία πώς μπαίνεις, αλλά πώς βγαίνεις.
Ειδικά οι Αμερικανοί, με την εμπειρία του Βιετνάμ, του Αφγανιστάν και του Ιράκ, θα έπρεπε να το ξέρουν καλά.
Αλλά ποιος είπε ότι η Ιστορία διδάσκει;

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ