Χωρίς κατηγορία
Άρθρο περι της 3ης Σεπτεμβρίου της Χαράς Γεωργακοπούλου
Χρειάστηκε να περάσουν 131 χρόνια όταν μια άλλη 3η Σεπτέμβρη να πάρει τη θέση της στην ιστορία.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει επιστρέψει στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας και ξεκινάει επαφές με παλιούς και νέους συνεργάτες. Με τους μεν παλιούς να τον προτρέπουν να αναλάβει την Ένωση Κέντρου και τους δε να προχωρήσει σε κάτι καινούριο.
Ο Ανδρέας όμως είχε επιστρέψει αποφασισμένος να κάνει τη δική του πολιτική επανάσταση. Έτσι στις 3 Σεπτέμβρη θα παρουσιάσει την ιδρυτική διακήρυξη ενόςκόμματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Το ΠΑΣΟΚ θα έβρισκε τη δική του θέση στην ιστορία. Ένα κίνημα το οποίο με την παρουσία του στα δημόσια πράγματα ταυτίστηκε με την εκπροσώπηση των απλών ανθρώπων, ακόμα και αν σε κάποιες περιπτώσεις της ιστορικής του πορείας απομακρύνθηκε απ’ αυτούς. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ, μέσα από τα λάθη του, πρόσφερε τα μέγιστα στη χώρα.
Μεταρρυθμίσεις όπως η ίδρυση της δημόσιας υγείας και η εμπέδωση του δημόσιου χαρακτήρατης παιδείας. Η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης μέχρι την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου. Ενώ παράλληλα θα προχωρήσει σε μια άνευ προηγουμένου αύξηση του βιοτικού επιπέδου.
Πόσο επίκαιρη είναι όμως σήμερα η 3η Σεπτέμβρη;
Η 3η Σεπτέμβρη είναι επίκαιρη γιατί και σήμερα οι δυνάμεις της προόδου, της αριστεράς και της δημοκρατίας διεκδικούν να γίνουν η απάντηση στην νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείται στη χώρα. Γίνεται επίκαιρη διότι και πάλι είναι ανάγκη να δημιουργηθούν πλατιές κοινωνικές συμμαχίες που θα βγάλουν τους πολίτες από το αδιέξοδο. Ανάγκες που χρειάζονται να μετασχηματιστούν σε πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Σ’ ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία η επιστροφή στις ρίζες της δημοκρατίας και της προόδου αποτελούν φωτεινό φάρο για το μέλλον.
