Φτωχότερη η εικαστική τέχνη μετά την απώλεια του Πατρινού γλύπτη, Διονύση Γερολυμάτου

«Ονειρευόμαστε και δουλεύουμε σ’ έναν κόσμο… για έναν κόσμο που δεν θ’ αφήσει ίχνος. Κραυγές από παντού για τα αναρίθμητα και αναπάντητα «γιατί». Αυτά που ο ασεβής κανόνας που φεύγει κι αφήνει πίσω του».

Έτσι περιέγραφε το έργο του, ο γνωστός Πατρινός γλύπτης, Διονύσης Γερολυμάτος ο οποίος «έφυγε» χθες από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών σκορπίζοντας συγκίνηση στην τοπική κοινωνία, αλλά και στο πανελλήνιο, όπου ήταν ιδιαίτερα γνωστός. Ένας σπουδαίος εικαστικός που εισήγαγε στη γλυπτική νέα πρότυπα στοιχεία και τεχνικές και αφήνει πίσω του ένα μεγάλο έργο. Η τελευταία του αναδρομική έκθεση παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριου του 2019 στην Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ
Ο Διονύσης Γερολυμάτος, κεφαλληνιακής καταγωγής, πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου το 1954 από τον Γεώργιο Παπαδημητρίου-Φαίων. Σπούδασε στη συνέχεια γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1959-1963) κοντά στον Γιάννη Παππά, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαλκοχυτικής-γυψοτεχνίας κοντά στον Νίκο Κερλή. Την περίοδο 1966-1970 συνεργάστηκε με την Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, πρόεδρος του Συλλόγου Γλυπτών και μέλος του Γενικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων.
Παρουσίασε το έργο του στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται Πανελλήνιες, η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στο Παρίσι το 1971, η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1974, όπου έλαβε το β’ βραβείο, και η έκθεση Σύγχρονη Ελληνική Γλυπτική, που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Χακόνε στο Τόκιο το 1976. Επίσης είχε λάβει μέρος σε διεθνή Συμπόσια Γλυπτικής.
Ο Διονύσης Γερολυμάτος εργάστηκε με σκληρά υλικά, πέτρα, μάρμαρο, τσιμέντο, και δημιουργούσε έργα από ένα ευρύ θεματικό πεδίο, αποτέλεσμα ελεύθερης έμπνευσης ή παραγγελιών. Η σχηματοποίηση, η αποσπασματικότητα, η αινιγματική ατμόσφαιρα και η μνημειακότητα είναι τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τη δημιουργία του στο σύνολό της. Εκμεταλλευόμενος τις εκφραστικές δυνατότητες του υλικού του, δημιουργούσε συνθέσεις σουρεαλιστικές ή εξπρεσιονιστικές με τις οποίες εξέφραζε
ιδέες ή σκέψεις, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις πηγή της έμπνευσής του γινόταν η ποίηση, δίνοντας με τα έργα του μορφή σε στίχους. Παράλληλα με τη γλυπτική ασχολήθηκε και με το θέατρο, φιλοτεχνώντας σκηνικά για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Στο έργο του, θεματολογικά και μορφολογικά ανταμώνουν και συμπυκνώνονται οι επιρροές από την αρχαία Ελλάδα, από τα χρόνια φοίτησής του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (με καθηγητές τον Γιάννη Παππά και τον Θανάση Απάρτη), με τις επιρροές από το σήμερα. Αξιοποίησε μεθόδους, τεχνικές, θεματολογία, όχι για να αντιγράψει κάτι που ήδη υπάρχει, αλλά με βάση αυτό να δημιουργήσει κάτι νέο, που περίκλειε τη δική του, ιδιαίτερη θέαση.
Γλυπτικές του συνθέσεις κοσμούν διάφορα μέρη της Ελλάδας (Καρδίτσα, Καλαμάτα, Αγία Παρασκευή, Κιάτο, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Κηφισιά, κ.α.) και του κόσμου, με πιο χαρακτηριστική τη μνημειακή σύνθεσή του σε ηφαιστειακή πέτρα, με τίτλο «Η Πέτρα της Γνώσης» στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Tula – Tepeji στο Μεξικό.

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΠΕΛΕΤΙΔΗ, ΓΕΡΟΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
Ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης και η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη εκφράζουν τη βαθιά του θλίψη για το θάνατο του συμπολίτη και διακεκριμένου γλύπτη, Διονύση Γερολυμάτου, ο οποίος “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.
Όπως αναφέρουν «ο Διονύσης Γερολυμάτος αγάπησε και δέθηκε με την πόλη της Πάτρας, αποτελώντας μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητές της στον χώρο του πολιτισμού και όχι μόνο. Διετέλεσε για πολλά χρόνια μέλος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Πατρών. Ακούραστος, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας του, ακόμη και μέχρι το τέλος της ζωής του επιχειρούσε να συμβάλλει, να βοηθήσει με την εμπειρία και τις γνώσεις του.
Ο Διονύσης, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1938 στην Πάτρα, όπου και μεγάλωσε και πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του. Ήδη από την ηλικία των 15 ετών έλαβε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου και εισαγωγής στην ιστορία της Τέχνης και της φιλοσοφίας από τον ζωγράφο Γεώργιο Παπαδημητρίου – Φάωνα. Το 1959 εισήχθη πρώτος στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, λαμβάνοντας σε όλα τα έτη σπουδών υποτροφίες από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Παρακολούθησε τα εργαστήρια γλυπτικής με καθηγητές τους Γιάννη Παππά και Θανάση Απάρτη.
Το 1962 έλαβε μέρος στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων, όπου απέσπασε το Β’ Βραβείο Γλυπτικής (Βραβείο Bourdelle). Στο διάστημα 1966-1968 εργάστηκε ως συντηρητής στην Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, τμήμα Παλαιοχριστιανικά, με Έφορο τον Παύλο Λαζαρίδη. Στη Διάρκεια της διετίας αυτής λαμβάνει μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς με επιτυχίες, αποσπώντας Β’ και Γ’ Βραβεία.
Το 1968, παρότι κλήθηκε από τη Χούντα να αναλάβει τη θέση του υπευθύνου Γλύπτη στο Εθνικό Νομισματοκοπείο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το καθεστώς και την προσπάθεια να προσεταιριστεί εικαστικούς, δεν την αποδέχθηκε ποτέ.
Στα επόμενα χρόνια συμμετέχει σε διαγωνισμούς, στις Πανελλήνιες εκθέσεις του Ζαππείου, σε Biennale και σε συμπόσια, σε εκθέσεις στην Ελλάδα και σε αρκετές χώρες του κόσμου (Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Ουκρανία, Αίγυπτο, Γαλλία, κ.α.).
Παράλληλα με την εικαστική του παραγωγή, είχε ενεργό εμπλοκή στους αγώνες για τα δικαιώματα των εικαστικών καλλιτεχνών. Το 1978 ιδρύει μαζί με άλλους γλύπτες τον Σύλλογο Ελλήνων Γλυπτών, όπου για μια διετία εκλέγεται Πρόεδρος, ενώ στο διάστημα 1982-1985 εκλέγεται Πρόεδρος του Συλλόγου Γλυπτών, μέλος του Δ.Σ. και αντιπρόεδρος του ΕΕΤΕ, το οποίο εκπροσωπεί στη ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ και ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ και παράλληλα μέλος του Γενικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων.
Φιλοτέχνησε πολλά μετάλλια, χρυσά, αργυρά και χάλκινα, πλακέτες αναθηματικές κι ακόμα ταφικά μνημεία σε κοιμητήρια στον Πόρο Κεφαλονιάς, στην Αγιά Λάρισας, στο Β’ κοιμητήριο Πατρών το ταφικό μνημείο του Καθηγητή Παν. Βαρώτσου. Φιλοτέχνησε τον ανδριάντα σε μάρμαρο του Αντώνη Τρίτση στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς και τον χάλκινο ανδριάντα του Γ. Κορδούλη στο κοιμητήριο Δερβενίου Κορινθίας, καθώς και τον αδριάντα του Γεράσιμου Αρσένη (2018) στην πλατεία του Αργοστολίου. Επίσης φιλοτέχνησε προτομές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Παράλληλα μαζί με τα παραπάνω, καταγράφονται παρεμβάσεις του σε πολυκατοικίες του οικοδομικού ιστού στην Αθήνα, την Πάτρα, την Νεάπολη Λακωνίας και αλλού.
Όντας πολυσχιδής, καταπιάστηκε όχι μόνο με τη γλυπτική, αλλά και με άλλα είδη των εικαστικών τεχνών, από τα οποία ξεχωρίζουν οι σκηνογραφικές δουλειές στην περίοδο της συνεργασίας του με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, οι εικονογραφήσεις βιβλίων, με πιο χαρακτηριστική ίσως την εικονογράφηση βιβλίου για τον Μπετόβεν –που έχει ιδιαίτερη σημασία και για τον ίδιο– η νωπογραφία (fresco), αλλά και το σημαντικό συγγραφικό – ποιητικό του έργο.
Ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων, θέλοντας να τιμήσει την μακρόχρονη και σημαντική προσφορά του στην καλλιτεχνική ζωή της Πάτρας, αλλά και συνολικότερα, διοργάνωσε προς τιμήν του το 2019 αναδρομική έκθεση στο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης, με τη συμμετοχή, μάλιστα, του ίδιου στις ξεναγήσεις και στις παράλληλες εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα, δίνοντας την ευκαιρία σε δεκάδες Πατρινούς να έρθουν σε επαφή τόσο με το έργο, όσο και με τον ίδιο.
Θέλοντας να τιμήσει επιπλέον τον συμπολίτη μας, Διονύση Γερολυμάτο, ο Πολιτιστικός Οργανισμός αποφάσισε ήδη από το 2019 και με την ομόφωνη γνώμη της Γνωμοδοτικής Επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης, την αγορά της γλυπτικής σύνθεσης “Μάχη Κενταύρων και φοιτητών”, για να κοσμήσει κτήριο του Δήμου.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με το χαμόγελο, τις βαθιές γνώσεις, την ανυπέρβλητη θέληση για προσφορά, μα πάνω απ’ όλα μέσα από το σημαντικό του έργο, ως μια προσωπικότητα που τίμησε με κάθε τρόπο την Πάτρα και τους Πατρινούς».