Επιβράβευση της «επαναστατικής γυμναστικής»

Του Διονύση Ζακυνθινού

Το μεγαλείο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι ότι έχει θέση ακόμη και γι’ αυτούς που ευθέως την αμφισβητούν, ακόμη και για όσους είναι υποστηρικτές ιδεολογιών που βρήκαν πεδίο εφαρμογής σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, που ψήφισε χθες στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών για τον Δήμο Πατρέων, επανεξέλεξε εμφατικά δήμαρχο τον Κώστα Πελετίδη, επιβραβεύοντας τα εννέα -έως τώρα- χρόνια της δημαρχιακής θητείας του, και δίνοντας του άλλα πέντε για να συνεχίσει.
Και όχι μόνο αυτό. Ενέκριναν, επίσης, τόσο την πολιτική του όσο και τα μέσα που χρησιμοποιεί για να την εκφράσει. Εν προκειμένω, την «επαναστατική γυμναστική» με τα πανό και τις ντουντούκες.
Επομένως, από το εκλογικό αποτέλεσμα προκύπτει το συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των συμπολιτών εγκρίνει αυτές τις πρακτικές που εφαρμόστηκαν και σ’ αυτήν την θητεία της (ίδιας) δημοτικής αρχής. Γιατί η «Λαϊκή Συσπείρωση να μην εκλάβει την επανεκλογή της ως έγκριση τους και ως το έναυσμα να συνεχίσει να τις εφαρμόζει;
Άλλωστε, για πολλά μπορεί να την επικρίνει κανείς, αλλά δεν μπορεί να της προσάψει και ότι έκρυψε το πραγματικό προσωπείο της. Ουδέποτε το έκανε, ουδέποτε προσποιήθηκε να δείξει ότι είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι.
Όμως, είπαμε. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία (μέρος της οποίας είναι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση) έχει θέση για όλους. Στο πλαίσιο της, είναι η (πάντα σεβαστή) ετυμηγορία της λαϊκής βούλησης που αποφασίζει για τον τρόπο που θα κυβερνηθεί ένας τόπος.
Κι επειδή έχουμε την εξαιρετική τύχη να μην ζούμε στη Βόρεια Κορέα ή στην παλιά Ανατολική Γερμανία η εξουσία ελέγχεται, κυρίως όμως κρίνεται στις κάλπες.
Ως εκ τούτου, είναι στο χέρι της δημοτικής αντιπολίτευσης να δείξει και να αποδείξει στους Πατρινούς, στη διάρκεια της επόμενης δημαρχιακής θητείας του Κώστα Πελετίδη ότι έσφαλαν (και) σ’ αυτές τις δημοτικές εκλογές.