ΑΠΟΨΗ- ΣΥΡΙΖΑ: Ο τελικός λόγος στα απλά μέλη και στελέχη

Πρώτη αλήθεια: Η ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι γεμάτη ρήξεις, ανατροπές και διασπάσεις. Η «διαδρομή» από Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ) του 1918 μέχρι τα σημερινά κόμματα, είναι πολύ – πολύ μεγάλη και φυσικά, δεν «χωράει» σε ένα σύντομο κείμενο όπως αυτό. Ακόμα και οι τρέχουσες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ όμως, αποτελούν τη συνέχιση του διαχρονικού… ηφαιστειακού τοπίου της ελληνικής αριστεράς.

Δεύτερη αλήθεια: Η «κυβερνώσα αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα, όπως εκφράστηκε μέσα από το απότομο εκλογικό «φούσκωμα» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήρθε «ευθύγραμμα», αλλά ως αποτέλεσμα μίας δύσκολης και θολής εποχής, στην οποία οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις κλυδωνίστηκαν έντονα και πολλοί αισθάνθηκαν πως βρήκαν ένα «αποκούμπι αντίδρασης» στον αναδυόμενο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να έχουν όμως μαζί του διαχρονική ιδεολογική και πολιτική συγγένεια ή συνάφεια. «Παιδί της ανάγκης» είχε χαρακτηρίσει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εκείνη την προσπάθεια και… εκείνη την κυβέρνηση που προήλθε από τη σύμπραξη ενός κόμματος της αριστεράς με ένα κόμμα της δεξιάς (τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Πάνου Καμμένου).

Τρίτη αλήθεια: Κάποια στιγμή, νομοτελειακά, οι εσωτερικές αντιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα έβγαιναν στην επιφάνεια. Εδώ και χρόνια φαινόταν ότι η συγκολλητική ουσία, που ήταν η διαχείριση της εξουσίας, θα τελείωνε όταν θα τελείωναν και τα χρόνια της εξουσίας. Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά και τις τελευταίες εκλογές, το γνώριζε καλύτερα από καθέναν. Και μάλλον αποφάσισε, αυτή η «βόμβα» να μην σκάσει στα χέρια του.

Τέταρτη αλήθεια: Πίσω από τον Κασσελάκη (και κάθε Κασσελάκη), όπως και πίσω από τον Τσακαλώτο (και κάθε Τσακαλώτο), γενικότερα πίσω από τον ηγέτη, την ηγετική ομάδα, την εσωκομματική αντιπολίτευση και κάθε γνωστό και προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν τα απλά και «ανώνυμα» στελέχη του κόμματος και φυσικά, ένα σύνολο πολιτών, που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από φήμη, αξιώματα και χρήματα. Αυτές τις ώρες λοιπόν, για εμάς μετράνε αυτοί οι απλοί άνθρωποι, πολύ περισσότερο από κάθε προβεβλημένο στέλεχος. Πολλοί από αυτούς, μάλλον κάνουν μία αναδρομή σε όλα όσα έζησαν, μετράνε τις καλές και κακές στιγμές, ίσως νιώθουν θλίψη ή ματαίωση. Έζησαν πολλά και… άντεξαν πολλά. Υπερασπίστηκαν το κόμμα σε πολλές δύσκολες και κακές στιγμές του, εξάλλου. Και τώρα βρίσκονται μπροστά σε ένα νέο δίλημμα. Πού πάνε; Μένουν ή φεύγουν; Πιστεύουν στον Κασσελάκη ή αισθάνονται «προδομένοι»; Τελικά, η δική τους κρίση θα βαρύνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κόμμα, χωρίς «βάση», δεν μπορεί να υπάρξει…