Το κόστος ζωής είναι ένα κλάσμα

Φτάνουμε στο Πάσχα και όλοι, λίγο – πολύ, θα προμηθευτούμε τα απαραίτητα για το εορταστικό τραπέζι, θα αγοράσουμε λαμπάδες και κάποια δώρα για τα παιδιά, ενδεχομένως θα κάνουμε και κάποια εκδρομή. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, θα κάνουμε δηλαδή κάποιου είδους «σπατάλη» σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα, έστω και αν γνωρίζουμε πως όλα γύρω μας είναι ακριβά.

Ωστόσο, τα στοιχεία που έρχονται από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία δείχνουν πως δεδομένης της μακροχρόνιας ακρίβειας, η αγορά έχει μπει σε ύφεση. Οι λιανικές πωλήσεις του Φεβρουαρίου είχαν μείωση 3,8% στον τζίρο και 9,8% στον όγκο. Ακόμα και τα μεγάλα καταστήματα τροφίμων που δείχνουν οριακή αύξηση 0,3% στον τζίρο, τελικά είχαν μείωση 6% στον όγκο πωλήσεων. Ενώ σε ότι αφορά τα καύσιμα, η μείωση έφτασε το 11% στον τζίρο και 9,7% στον όγκο πωλήσεων.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν μία οριζόντια μείωση της κατανάλωσης, δηλαδή έναν κύκλο ύφεσης στην ελληνική αγορά, δεδομένου μάλιστα, ότι το αποθηκευμένο «λίπος» των νοικοκυριών (δηλαδή οι αποταμιεύσεις) φαίνεται να έχει εξανεμιστεί το προηγούμενο διάστημα.

Και κάτι ακόμα σημαντικό: Τα εισοδήματα αυξήθηκαν κατά 7,5% το προηγούμενο τρίμηνο. Τι σημαίνει αυτό, λοιπόν; Σημαίνει πως αυτή η αύξηση δεν «φάνηκε» στις τσέπες των πολιτών. Στραγγίστηκε από την ακρίβεια, που κατά μέσο όρο είναι μεγαλύτερη της αύξησης των εισοδημάτων.

Προφανώς και δεν παραβλέπουμε το φαινόμενο της φοροδιαφυγής που παραμένει σημαντικό και ενδεχομένως δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους να «κρύβουν» εισοδήματα. Ωστόσο, μιλώντας για μισθωτούς και συνταξιούχους, ανθρώπους του μέσου ελληνικού όρου δηλαδή, είναι σαφές πως η ακρίβεια είναι εδώ και… τους «τσακίζει».

Γι’ αυτό και ερχόμαστε πάλι σε αυτό που πολλές φορές έχουμε γράψει: Δεν αρκεί η αύξηση των εισοδημάτων, όταν η ακρίβεια παραμένει ή και μεγαλώνει. Τι να το κάνεις να παίρνεις 10.000 ευρώ τον μήνα και να χρειάζεσαι 11.000 ευρώ για να ζήσεις; Στον αντίποδα, είναι πολύ καλύτερα να παίρνεις 1.000 ευρώ τον μήνα και να χρειάζεσαι 300 για να ζήσεις.

Το κόστος ζωής είναι πάντα ένα κλάσμα. Στον αριθμητή βρίσκεται το εισόδημα και στον παρανομαστή, το κόστος επιβίωσης. Και «προκοπή» είναι, να αυξάνεται ο αριθμητής και να μειώνεται ο παρανομαστής. Όλα τα άλλα είναι… «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».