ΑΠΟΨΗ: Χωρίς ελληνική παραγωγή δεν έχουμε ελπίδες

Μπήκαμε πλέον στη Μ. Εβδομάδα, οδεύοντας ολοταχώς προς το Πάσχα.

Και ένα από τα ζητήματα των ημερών είναι και το… πασχαλινό τραπέζι, κυρίως δηλαδή, οι τιμές που θα έχουν φέτος τα παραδοσιακά είδη διατροφής των ημερών για τους Έλληνες.

Λέγεται – και σε μεγάλο βαθμό αληθεύει – ότι οι φετινές τιμές για το πασχαλινό τραπέζι θα είναι ακριβότερες από τις περσινές και… σχεδόν διπλάσιες από το 2021!

Προφανώς, η ακρίβεια παίζει τον ρόλο της. Δεν έχει «τιθασευτεί» και εξακολουθεί να… στραγγαλίζει τα εισοδήματα των πολιτών.  Και αναμφίβολα, επίσης, ένας από τους παράγοντες της ακρίβειας είναι το γεγονός πως η ελληνική αγορά, σε πολύ μεγάλο βαθμό στηρίζεται στις εισαγωγές.

Διαβάσαμε πριν κάποιες ημέρες ότι στην Ελλάδα για την περίοδο του Πάσχα έχουν εισαχθεί πάνω από 200.000 αμνοερίφια. Δηλαδή, η ελληνική παραγωγή δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες, ενώ και μέρος αυτής εξήχθη το προηγούμενο διάστημα σε χώρες της Ευρώπης λόγω του Πάσχα των Καθολικών.

Όταν λοιπόν από τη μία πλευρά, εισάγονται αμνοερίφια για να καλύψουν τις εγχώριες ανάγκες και από την άλλη, εξάγονται αμνοερίφια (προφανώς γιατί στο εξωτερικό πιάνουν καλύτερες τιμές), τότε γίνεται ξεκάθαρο ότι και η ελληνική αγορά εξακολουθεί να έχει πολλές στρεβλώσεις, αλλά και ο κλάδος της κτηνοτροφίας εξακολουθεί να έχει σημαντικό πρόβλημα.

Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά τριγύρω μας και ας δούμε ποια είναι σήμερα η παραγωγική βάση αυτής της χώρας. Τι… παράγουμε σε ποιότητα και πλεόνασμα; Το ελληνικό ελαιόλαδο πωλείται με τα μπιτόνια από τους ντόπιους παραγωγούς, οδηγείται σε εταιρείες του εξωτερικού και του εσωτερικού και καταλήγει πανάκριβο στα ράφια. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά άλλα αγροδιατροφικά προϊόντα. Όσο για την ελληνική μεταποίηση και την ελληνική βιομηχανία; Χρόνια και χρόνια φωνάζουμε πως παραμένει… «θαμμένη» αλλά καμία ουσιαστική πολιτική και στρατηγική αναγέννησης δεν έχει υπάρξει.

Αυτές τις μέρες λοιπόν, θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλά για την «τιμή του αρνιού». Ποιού… αρνιού; Και από… ποιόν; Του αρνιού του «στραγγαλισμένου» Έλληνα κτηνοτρόφου ή το αρνί εισαγωγής που ως «κράχτη» προσφέρει το σούπερ μάρκετ, κερδίζοντας πολλά από όλες τις άλλες αγορές;

Κακά τα ψέματα. Χωρίς ελληνική παραγωγή, δεν έχουμε και πολλές ελπίδες…