Άνεργοι χωρίς δουλειά και εργοδότες χωρίς εργαζόμενους

Η πρόθεση ήταν να πάνε άνεργοι για να μαζέψουν ελιές στην Κρήτη. Το πρόγραμμα τους κάλυπτε τα έξοδα μετακίνησης και εγκατάστασης.
Από την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας κατατέθηκαν 30 αιτήσεις και στο τέλος δέχθηκαν να πάνε τρία άτομα. Το πρόγραμμα απέτυχε πλήρως.

Έχει κι άλλο, ακόμα καλύτερο, που αφορά τους μακροχρόνια άνεργους. Από το 2021 βρίσκεται σε ισχύ διάταξη που τους δίνει 50 ευρώ την ημέρα συν το μεροκάματο που θα πάρουν από τον εργοδότη που θα τους προσλάβει για να κάνουν αγροτικές εργασίες, χωρίς να χάσουν την κάρτα του μακροχρόνια άνεργου. Η ρύθμιση αυτή, μέχρι σήμερα, δεν έχει εφαρμοστεί ούτε μία φορά.
Αυτό που συνήθως ακούγαμε, χρόνια τώρα, ήταν οι ανάγκη για δουλειές. Ήταν από γονείς που ανησυχούσαν για τα άνεργα παιδιά τους αλλά και οι ίδιοι οι άνεργοι που έψαχναν και δεν έβρισκαν. Τώρα πια συμβαίνει το αντίθετο. Είναι οι εργοδότες που ψάχνουν για εργαζόμενους και δεν βρίσκουν.
Το φαινόμενο δεν είναι τοπικό, δεν είναι εποχιακό και δεν αφορά ένα κλάδο. Λείπουν εργατικά χέρια από τον αγροτικό τομέα. Λείπουν από τον τουρισμό και την εστίαση. Λείπουν από τις κατασκευές και τα τεχνικά επαγγέλματα. Λείπουν από τα σούπερ-μάρκετ, τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία. Λείπουν ακόμα και από τον κλάδο της πληροφορικής. Λείπουν από παντού.
\Μπορούμε φυσικά να ελεεινολογήσουμε τους νέους που δεν πάνε για δουλειά και κάθονται όλη μέρα στα καφέ με το χαρτζιλίκι που τους δίνουν οι γονείς τους. Μπορούμε όμως να κοιτάξουμε και με μεγαλύτερη προσοχή τη νεοελληνική κοινωνία.
Το πρόβλημα έχει πολλές διαστάσεις.

Πρώτη και καλύτερη είναι η δημογραφική. Είμαστε μια χώρα που γερνάει και ο πληθυσμός της που είναι οικονομικά ενεργός όλο και λιγοστεύει. Είμαστε μια κοινωνία που παραμένει δύσπιστη απέναντι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και προτιμάμε σταθερά μια θέση στο δημόσιο κι ας είναι κακοπληρωμένη. Η συμμετοχή στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ κάτι μας λέει.
Είμαστε, επίσης, μια οικονομία που δεν καλοπληρώνει αυτούς που απασχολεί.

Είμαστε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν έχει δώσει κανένα βάρος στην τεχνική εκπαίδευση με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις σε όλα τα τεχνικά επαγγέλματα.

Άνεργοι χωρίς δουλειά και εργοδότες χωρίς εργαζόμενους. Αυτός είναι ο τίτλος του προβλήματος και αυτή είναι η πραγματικότητα.
Πόσοι λείπουν; Οι πληροφορίες δεν είναι σαφείς. Στο Υπουργείο εργασίας κάνουν λόγο για αιτήματα που φτάνουν στις 400.000 θέσεις εργασίας αλλά αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι φουσκωμένος. Σχεδόν τα μισά από αυτά τα αιτήματα αφορούν εποχική απασχόληση στον πρωτογενή τομέα, τύπου συγκομιδής φράουλας. Ακολουθεί ο τουρισμός, οι κατασκευές και έπονται οι άλλες κατηγορίες.
Είναι ένας αληθινός πονοκέφαλος. Μαγική λύση δεν υπάρχει και οι αντιδράσεις που συνάντησε η τελευταία τροπολογία Καιρίδη για τη νομιμοποίηση μικρού αριθμού μεταναστών, που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, μας δείχνει ακόμα μια διάσταση του προβλήματος.
Αρέσει, δεν αρέσει όλα μας λένε ότι η λύση του προβλήματος θα μας έλθει απέξω. Από το Πακιστάν, για παράδειγμα, που ο πληθυσμός του είναι 242 εκατομμύρια ψυχές.