«Μετακίνηση»… ψυχής μέσω Τσέχωφ

Επίκαιροι προβληματισμοί που αναδύονται από την καθημερινότητά μας, αναζητώντας εσωτερικές απαντήσεις που θα μας οδηγήσουν στο… φως, μέσω της θεματολογίας των έργων του Τσέχωφ, αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ανθρώπινης φύσης στην παράσταση «Μετακίνηση Τσέχωφ».

Μία παράσταση που κέρδισε το κοινό της Πάτρας και ανεβαίνει για τρεις ακόμη ημέρες στο θέατρο Επίκεντρο +, την Παρασκευή- Σάββατο – Κυριακή 3-4-5 Δεκεμβρίου.

Οι συντελεστές της παράστασης, νέοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί, ο Γιάννης Τσάκωνας που έχει κάνει και τη σκηνοθεσία, ο Γιώργος Κομνηνόγλου και η Μαίρη Χρυσανθακοπούλου, αλλά και ο μουσικός, Δημήτρης Τζαβάρας που συνυπάρχει αρμονικά στη σκηνή μαζί τους, μίλησαν στη «Γ» για το ξεχωριστό αυτό project που ξεκίνησε το καλοκαίρι από τη Μυτιλήνη.

Περιγράφουν την εμπειρία τους από την παράσταση, τη δύναμη της συνεργασίας τους, αλλά και την επαφή τους με το κοινό.

Γιάννης Τσάκωνας

«Μία παράσταση που «μιλά» στο σήμερα»

Η «Μετακίνηση Τσέχωφ» ξεκίνησε να προετοιμάζεται από την περασμένη άνοιξη. Η

συνεργασία μου με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς (Γεώργιο Κομνηνόγλου, Ευθυμία

Σκοπελίτου, Γιώργο Κωνσταντίνου) και τους επίσης εξαιρετικούς μουσικούς (Μαρίζα

Βαμβουκλή, Βαγγέλης Λυριτζής) στην Μυτιλήνη το καλοκαίρι ήταν μια γιορτή του θεάτρου. Βρεθήκαμε από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας αμέσως μετά την καραντίνα, για να κάνουμε αυτό που ονειρευόμαστε. Δουλέψαμε πολύ και φτιάξαμε μια παράσταση που απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές από τους θεατές στο Κάστρο της Μυτιλήνης. Εδώ στην Πάτρα στην παρέα μας ήρθε η Μαίρη Χρυσανθακοπούλου η οποία λειτούργησε ως υπερήρωας και έκανε αντικατάσταση σε 3 εβδομάδες. Μπήκε με μακροβούτι στις ιστορίες του Τσέχωφ και ζωντάνεψε τους ήρωες υποστηρίζοντας θερμά την σκηνοθετική γραμμή. Ο Δημήτρης Τζαβάρας, ο μουσικός των παραστάσεων μας στην Πάτρα, που με το απύθμενο ταλέντο του, την πολύ σημαντική εμπειρία του και τις γνώσεις του επένδυσε την παράστασή μας με υπέροχες μουσικές που βάζουν το δικό τους συστατικό στο συνολικό αποτέλεσμα. Με τον Γιώργο Κομνηνόγλου συνεργαζόμαστε από την αρχή αυτού του εγχειρήματος αφού η ιδέα για αυτό το project ξεκίνησε από κοινή σκέψη. Πολύ εργατικός και ταλαντούχος ηθοποιός που έχει στηρίξει αυτό το εγχείρημα και στην σκηνή και στο κομμάτι της επικοινωνίας και προώθησης. Ως σκηνοθέτης της παράστασης είναι τιμή μου που με ακολούθησαν τόσοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες σε αυτό το εγχείρημα και τους ευχαριστώ όλους για την υπομονή, την επιμονή και την πίστη τους για αυτό το project που στόχο έχει μέσα από τα διηγήματα του Τσέχωφ να μιλήσει σε ανθρώπους του σήμερα για θέματα που μας «καίνε» καθημερινά και μας απασχολούν στην καθημερινότητα της ενήλικης ζωής μας. Το πιο σημαντικό «λάφυρο» όμως από αυτή την παράσταση είναι τα μάτια των θεατών και οι συνομιλίες μας μετά τις παραστάσεις, όταν μας λένε ότι τελικά η «Μετακίνησή» μας κάπως, κάπου, με κάποια/κάποιες ιστορίες από τις 6 τους «μετακίνησε».

Γεώργιος Κομνηνόγλου

«Κρατώ τις στιγμές που μοιραζόμαστε με το κοινό»

Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας πως η συγκεκριμένη παράσταση είχε σαν πρώτο της σταθμό το μέρος από το οποίο και κατάγομαι, την Μυτιλήνη. Αυτό από μόνο του αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία, καθώς στο κοινό βρισκόταν μέλη της οικογένειας μου και φίλοι χρόνων οι οποίοι θα με έβλεπαν για πρώτη φορά στη σκηνή, γεγονός που δημιούργησε μέσα μου μια περίεργη αίσθηση ευθύνης. Είχα ακόμα την ευκαιρία να συνεργαστώ με δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς και παιδικούς μου φίλους στην πρώτη εκδοχή της παράστασης, την Ευθυμία Σκοπελίτου και τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Βίωσα πολύ έντονες και συγκινητικές στιγμές κατά την διάρκεια των προβών. Είναι υπέροχο να συναντιέσαι με φίλους σου υπό θεατρικές συνθήκες.

Η συνεργασία μου με τον Γιάννη Τσάκωνα, σκηνοθέτη της παράστασης, αποτέλεσε για μένα ένα μεγάλο βήμα στην θεατρική μου εξέλιξη και εκγύμναση. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για την εμπιστοσύνη του, τις απαιτητικές πρόβες τους και την ελευθερία και τον χρόνο που τόσο απλόχερα μας έδινε στους αυτοσχεδιασμούς. Σπανίως γίνεται τέτοια έρευνα στο σημερινό ελληνικό θέατρο που επιδιώκει το αποτέλεσμα και την εισπρακτική επιτυχία. Τώρα στην παράσταση έχει προστεθεί η Μαίρη Χρυσανθακοπούλου που, κατά την γνώμη μου, αποτελεί σκηνικό υπερήρωα καθώς κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να αντεπεξέλθει στα ζητούμενα και τις απαιτήσεις της παράστασης. Η φρεσκάδα και η ματιά της έφερε ευχάριστες αλλαγές, αποδεικνύοντας εμπράκτως πως το θέατρο αποτελεί ζωντανό οργανισμό.

Μαζί μας και ο εξαιρετικός μουσικός Δημήτρης Τζαβάρας. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο η επαφή μου με τη γραφή του Τσέχωφ ήταν κάτι που επιδίωκα και θα επιδιώκω νομίζω για όλη μου τη θεατρική πορεία. Πιστεύω βαθύτατα πως είναι ο καλύτερος δραματουργός που έχει υπάρξει. Κλείνοντας θα έλεγα πως σε κάθε παράσταση αυτό που μένει είναι οι στιγμές που μοιράζεσαι με τον κοινό. Τα γέλια, η συγκίνηση και η αλλαγή στην ανάσα των θεατών σου θυμίζουν κάθε φορά γιατί επέλεξες αυτό το τόσο ευχάριστα παράδοξο επάγγελμα.

Μαίρη Χρυσανθακοπούλου

«Στρέφουμε το φως στη δική μας υπόσταση και ζωή»

Πρώτα-πρώτα αποκομίζω τη χαρά του να μπορώ να εργάζομαι και να νιώθω δημιουργική σε αυτή τη δύσκολη εποχή που διανύουμε. Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, το να πέσεις στην αδράνεια είναι ο,τι χειρότερο, πρέπει να μπορείς να απασχολείς το μυαλό και τα χέρια σου με κάτι. Ακόμα είναι πολύ σημαντικό για εμένα που δουλεύω σε καλές συνθήκες εργασίας και που υπάρχει μεταξύ μας συναδελφικότητα και κατανόηση. Η διαδικασία δημιουργίας της παράστασης ήταν επίσης ένα στοίχημα που μου έμαθε πολλά, γιατί επρόκειτο για μια παράσταση που είχε ξαναπαιχτεί στη Μυτιλήνη και στην οποία εγώ θα αντικαθιστούσα την προηγούμενη ηθοποιό, και ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς δουλέψαμε ώστε να ενταχτώ στο σύνολο, να νιώσω κομμάτι της παράστασης και να έχω μάλιστα και τη χαρά και την ευκαιρία να προτείνω κι εγώ ιδέες. Όσον αφορά την ίδια την παράσταση, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να (προσπαθείς να) παίζεις Τσέχωφ. Το χιούμορ αλλά και η συγκίνηση σου ξεπετάγονται κάθε φορά εκεί που δεν το φαντάζεσαι. Ο Τσέχωφ τα έργα του τα θεωρούσε κωμωδίες και με όσα βαρύγδουπα έγραφε για την πληκτική ζωή στη ρώσικη επαρχία και για την ανθρώπινη δυστυχία και μιζέρια, ήταν σαν να μας κλείνει το μάτι και να μας καλεί να στρέψουμε το φως στη δική μας υπόσταση και ζωή. Μου αρέσει πολύ να έρχεται ο κόσμος στην παράσταση και να γελάει με τα χάλια της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι πραγματικά λυτρωτικό!! Κάθε φορά φεύγω από το θέατρο λιγάκι πιο ελαφριά!

Δημήτρης Τζαβάρας

«Απολαμβάνεις κάθε στιγμή…»

Ένα απ’ τα σημαντικότερα πράγματα που προσέχουμε όσοι ασχολούμαστε με το θέατρο είναι αυτό που λέμε, με ποιους πας να μπλέξεις. Εγώ λοιπόν σ’ αυτήν την παράσταση έμπλεξα μ’ αυτά τα υπέροχα πλάσματα που γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει “δίνω”. Έδωσαν και δίνουν πολλά πάνω στην σκηνή όπως ακριβώς τους τα ζητάει ο Τσέχωφ με πολύ μεγάλο σεβασμό, επινοητικότητα και όρεξη. Όλο αυτό λοιπόν εμένα ως μουσικό έκανε πολύ εύκολη την δουλειά μου και με ενέπνευσε να κάνω ωραία πράγματα (έτσι θέλω να πιστεύω) και να συνυπάρξω αρμονικά με τα τρία ξωτικά πάνω στην σκηνή. Θυμάμαι σε κάποια πρόβα (θα το πω Γιάννη δεν κρατιέμαι) μου λέει ο σκηνοθέτης μας ο Γιάννης Τσάκωνας: “Δημήτρη σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να παίξεις μια μελαγχολική νότα”. Ε, τι να κάνω προσπάθησα να την παίξω. Το δεύτερο σημαντικό που κοιτάς όταν σου γίνεται η πρόταση λοιπόν είναι, με τι θα ασχοληθούμε; Με ποιον. Ε, αυτό δεν θέλει και πολύ ανάλυση. Όταν σου λένε Τσέχωφ μετά το πρώτο σοκ δέους που σε λούζει αρχίζεις και απολαμβάνεις όσο περισσότερο μπορείς αυτούς τους κόσμους που έχει πλάσει αυτός ο άνθρωπος. Άντον, Γιάννης, Γιώργος, Μαίρη τέσσερις βασικοί λόγοι που χαίρομαι για αυτήν την παράσταση.