ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ ΑΧΑΪΑΣ: «Αυτή η μάχη κερδίζεται!» δηλώνει στο gnomip.gr η Μάργια Αποστολοπούλου – Ανδρεά

Μια γυναίκα που βρέθηκε αντιμέτωπη με τον καρκίνο του μαστού, όταν τον «συνάντησε» τυχαία με μια μαστογραφία στο πλαίσιο του τακτικού προληπτικού ελέγχου, η Μάργια Αποστολοπούλου – Ανδρεά στέλνει στο gnomip.gr το δικό της δυνατό μήνυμα για τη ζωή και την έγκαιρη πρόληψη στο πλαίσιο του Οκτωβρίου μήνα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού.

Η κα Αποστολοπούλου – Ανδρεά μετά από την προσωπική της εμπειρία με τη νόσο έγινε εθελόντρια του Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Ν. Αχαΐας «Άλμα Ζωής» και βρίσκεται δίπλα στις γυναίκες που νοσούν στέλνοντας το πιο δυνατό μήνυμα, ότι αυτή η μάχη κερδίζεται!

-Κυρία Αποστολοπούλου – Ανδρέα, πόσο άλλαξε η ζωή σας μετά τη διάγνωση καρκίνου μαστού;
Τον καρκίνο μαστού τον ανακάλυψα τυχαία με μια μαστογραφία στα πλαίσια του τακτικού προληπτικού ελέγχου. Μετά το πρώτο σοκ που ένοιωσα να ανατρέπεται όλη η ζωή μου, ακολούθησα με συνέπεια τις θεραπείες και τις ιατρικές οδηγίες.
Πολύ με απασχόλησε και αναρωτήθηκα πώς θα είναι η ζωή μου μετά, άν είχα κάνει κάτι λάθος, αν μπορούσα να αλλάξω κάτι!
Ενεργοποιήθηκα, ξεκίνησα γυμναστική, ζωγραφική και κυρίως έβαλα για πρώτη φορά, και τις δικές μου ανάγκες στο προσκήνιο! Όμως για να διαχειριστώ το φόβο και το τεράστιο άγχος μου, ζήτησα στήριξη από το Άλμα Ζωής και την πήρα.

-Γιατί μετά την περιπέτεια σας, γίνατε εθελόντρια στο Άλμα Ζωής;
Στο Άλμα Ζωής εκτός από ψυχολογική στήριξη, γνώρισα γυναίκες με κοινές εμπειρίες και όταν ένοιωσα εγώ καλύτερα, αισθάνθηκα την ανάγκη να προσφέρω στις γυναίκες που νοσούν και να δώσω το μήνυμα : «αυτή η μάχη κερδίζεται»!

-Ποιός είναι ο ρόλος της εθελόντριας;
Ο ρόλος της εθελόντριας είναι να στηρίζει τη γυναίκα που έχει ανάγκη, να λειτουργεί σαν θετικό παράδειγμα, λόγω της εμπειρίας της, ότι τα δύσκολα της νόσου μπορούν να ξεπεραστούν! Η εθελόντρια ακούει με ενσυναίσθηση και προσεκτικά τους προβληματισμούς της πάσχουσας, της μεταδίδει την δική της εμπειρία και συζητά με ειλικρίνεια μαζί της. Τέλος την ενημερώνει για τα προγράμματα του συλλόγου, και της δίνει ανάλογα με την επέμβαση της, βοηθητικό υλικό και βεβαίως χρήσιμο, έντυπο πληροφοριακό υλικό.

-Ποια ήταν η πιο δυνατή ανάμνηση από την ενασχόληση σας σαν εθελόντρια;
Βρίσκομαι στο νοσοκομείο για να στηρίξω ασθενή σε θεραπεία. Η γυναίκα, όταν την συνάντησα, ήταν φοβισμένη, αγχωμένη, απογοητευμένη ενώ, αρχικά, δεν ήθελε καν να μιλήσει. Μετά την επικοινωνία μας, που κράτησε κάμποση ώρα, με ευχαρίστησε ένας άλλος άνθρωπος! Με ένα τεράστιο χαμόγελο αισιοδοξίας! Αυτό το αποτέλεσμα αξίζει όλη την προσπάθεια που καταβάλλουμε οι εθελόντριες του συλλόγου.

Της Ελένης Α. Γεωργοπούλου