Μέγαλη θλίψη για τον θάνατο του Αλέξανδρου Κομπόγιωργα

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο από τον ξαφνικό χαμό του Αλέξανδρου Κομπόγιωργα, του ηθοποιού που όλοι είχαμε γνωρίσει μέσα από τη σειρά «Εραστής Δυτικών Προαστίων»

Η ανάρτηση για τον θάνατο του
Η είδηση έγινε γνωστή από την ηθοποιό Καλλιόπη Ευαγγελίδου με ανάρτηση που έκανε στο Facebook:

«Περίεργο είναι αυτό που έκανες Αλέξανδρε. Να φύγεις τόσο διακριτικά, να μην μας επιτρέψεις ούτε ένα αντίο. Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ στον χαρακτήρα σου αυτή η στάση. Ξέρω πως όλοι οι συμμαθητές σου της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών είμαστε συντετριμμένοι και θα μας δικαιολογήσεις αυτές τις αναρτήσεις. Ήταν άδικο αυτό που έγινε. Όπως κι αν το δει κανείς. Πολύ άδικο»

Ο Αλέξανδρος Κομπόγιωργας υπήρξε επίσης ενδυματολόγος, σκηνογράφος, σκηνοθέτης.

Στη σειρά «Εραστής Δυτικών Προαστίων» ο ηθοποιός υποδυόταν τον «αδερφό» της Μαριλίτας Λαμπροπούλου.

Τι δήλωνε σε συνέντευξη του
Σε συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί γιατί ο περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής με εκείνον να είχε πει:

«Από άγνοια κινδύνου, μάλλον! Πολύς κόσμος το επιλέγει και την ίδια στιγμή πολύς κόσμος το εγκαταλείπει. Στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου φοίτησα, μας έλεγαν να γίνουν ηθοποιοί μόνον όσοι δεν θέλουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο και πως, αν κάποιος έχει κάποια άλλη εναλλακτική, ας επιλέξει αυτή και όχι το επάγγελμα του ηθοποιού. Όταν μας το είπαν, το κράτησα χωρίς όμως να το καταλάβω.

Αργότερα -και όχι πολύ αργότερα- το κατάλαβα. Το θέατρο σε καλεί να υπηρετήσεις το ίδιο το θέατρο και όχι να το χρησιμοποιήσεις για την προσωπική σου προβολή. Έζησα πάρα πολλά περιστατικά όλα αυτά τα χρόνια, αυτό όμως που μου έρχεται στο μυαλό είναι, όταν έπαιζα στο Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Η αγάπη και τα τρία πορτοκάλια», σε σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη. Στην επίσημη πρεμιέρα, έχοντας τελειώσει μόλις την σχολή, είχα παρά πολύ άγχος.

Ο ρόλος ήταν μεγάλος και ήθελα να είμαι καλός. Κάποια στιγμή λοιπόν κι εν μέσω ξιφασκίας έπεσα από τη σκηνή, με αποτέλεσμα να ανοίξει το κεφάλι μου και να τρέξει αίμα. Φυσικά εγώ πήδηξα πάλι πάνω στη σκηνή και συνέχισα την παράσταση, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.»