Η δημιουργία μίας παρακαταθήκης

Μετά την (μάλλον απρόσμενη για πολλούς) δήλωση / παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα μέσω της οποίας βάλλει κατά πάντων, διαφαίνονται πολλά για το εσωκομμματικό τοπίο το προηγούμενο διάστημα (όταν ήταν ο ίδιος αρχηγός), αλλά διαφαίνεται και κάτι ακόμα: Ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήθελε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να διαμορφώσει μία θέση ως πολιτική παρακαταθήκη. «Αν συνεχίσουμε έτσι, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο κενό» αναφέρει, προδιαγράφοντας ίσως το μέλλον που βλέπει για το κόμμα που ο ίδιος μεγάλωσε και το έφτασε σε θέση εξουσίας. Τι νόημα έχει όμως αυτή η παρακαταθήκη; Πρώτον, ο Αλέξης Τσίπρας θα δικαιούται στο εγγύς μέλλον (και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντεθεί πλήρως) να υποστηρίζει: «Εγώ ελάλησα και αμαρτία ουκ έχω». Και δεύτερον, αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να παραμένει παρών με… οποιονδήποτε τρόπο ο ίδιος αποφασίσει. Προσέξτε τον επίλογο της δήλωσης: «Η μόνη μου φιλοδοξία σήμερα είναι να αγωνίζομαι στο πεδίο των ιδεών, για να ξαναγίνει η προοδευτική παράταξη ελπίδα για το λαό και την κοινωνία. Και να αναλαμβάνω πάντα την ευθύνη να λέω με τόλμη αυτά που πιστεύω».