ΑΠΟΨΗ: Η Ελλάδα, η δύση και… ο δυτικός άξονας

Όπως η Ελλάδα «ανήκει στη Δύση», έτσι και η Πάτρα ανήκει στη Δυτική Ελλάδα. Και δεν εννοούμε την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας αλλά τη Δυτική Ελλάδα στον χάρτη που ξεκινάει από τα παράλια της Ηπείρου, εκτείνεται στα νησιά του Ιονίου, φτάνει στην Αιτωλοακαρνανία και την Αχαΐα και καταλήγει στην Καλαμάτα.

Μια ματιά στον ελληνικό χάρτη, με την ευκαιρία και του πολέμου στην Ουκρανία, μας δείχνει γιατί ο ανατολικός άξονας της χώρας ενισχύθηκε και αναπτύχθηκε περισσότερο από τον δυτικό άξονα. Ο νοητός άξονας που συνδέει την Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη αποτελεί την οικονομική και γεωστρατηγική ραχοκοκαλιά της χώρας.

Και η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάει την περασμένη Τρίτη στη Βουλή και να αναφέρεται στην πρόθεση κατασκευής δεύτερου σταθμού υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη… μελαγχολήσαμε.

Ο νέος σταθμός θα είναι πλωτός, στο θρακικό πέλαγος, θα έχει ικανότητα αποθήκευσης 170.000 κ.μ. LNG και θα μπορεί να παραδώσει έως και 22,7 εκατ. κ.μ. φυσικού αερίου ημερησίως ή 5,5 δισ. κ.μ. ετησίως, συνδεόμενος με τους υφιστάμενους αγωγούς που βρίσκονται στην περιοχή. Επιπλέον όμως, ένας ακόμα τερματικός σταθμός LNG πρόκειται να δημιουργηθεί στις εγκαταστάσεις της Motor Oil στους Άγ. Θεοδώρους Κορίνθου, ενώ και μία υπόγεια αποθήκη που θα φιλοξενεί στρατηγικά αποθέματα της χώρας πρόκειται να κατασκευαστεί στην περιοχή της Καβάλας.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι και η ενέργεια στην Ελλάδα… γέρνει ανατολικά, υπηρετώντας την στρατηγική «ραχοκοκαλιά» που αναφέραμε πιο πάνω. Έτσι όμως, ο δυτικός άξονας μένει ακόμα πιο πίσω. Και στην Πάτρα, για παράδειγμα, ακόμα παλεύουμε να φτιάξουμε ένα μικρό τοπικό δίκτυο φυσικού αερίου, για το οποίο μάλιστα έχουμε ήδη ακούσει μεγάλη γκρίνια. Έτσι είναι όμως… Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Και η γκρίνια με τη σειρά της, φέρνει φτώχεια.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν;

Τα έχουμε γράψει εκατοντάδες φορές. Και δεν μας παίρνει ο χώρος να τα αναλύσουμε πάλι. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο δυτικός άξονας πρέπει να χαράξει άλλου είδους στρατηγική και με ενιαίο σχεδιασμό να αξιοποιήσει τη δική του γεωγραφική θέση μεταξύ Ελλάδας και δυτικής Ευρώπης. Πεδία δράσης υπάρχουν. Πρωτογενής τομέας, τουρισμός, μεταφορές / εμπόριο, εκπαίδευση. Μπορούν τέσσερις περιφέρειες και τουλάχιστον 10 μεγάλοι δήμοι να συμφωνήσουν σε μία κοινή πορεία; Ο δυτικός άξονας χρειάζεται το δικό του στρατηγικό σχέδιο. Είναι κρίμα κι άδικο η Ελλάδα να ανήκει στη Δύση και… το δυτικό της τμήμα να υστερεί!