Εξωδικαστικός Μηχανισμός-Γενναίες ρυθμίσεις με υψηλά ποσοστά «κουρέματος»

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, μέχρι και το τέλος του περασμένου μήνα Μαΐου 5.435 δανειολήπτες ρύθμισαν με ευνοϊκό τρόπο 1,83 δισ. ευρώ, ενώ εκτιμάται, με βάση τις αιτήσεις που έχουν υποβληθεί έως σήμερα, ότι στο επόμενο 5μηνο θα αναδιαρθρωθούν επιπλέον οφειλές ύψους 1,9 ως 2,3 δισ. ευρώ.

Οι διαγραφές χρεών από τις τράπεζες για μικρομεσαίες επιχειρήσεις διαμορφώνονται κατά μέσο όρο στο 32,6%, (23% στη στεγαστική πίστη, 42,4% στα επιχειρηματικά δάνεια, 33,7% στις καταναλωτικές οφειλές).

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο 36% των ρυθμίσεων το κούρεμα ξεπέρασε το 50%, ενώ στο 14% των περιπτώσεων κινήθηκε μεταξύ 30% και 50%. Δηλαδή στις μισές περιπτώσεις οφειλετών που αναδιάρθρωσαν επιτυχώς το χρέος τους, η διαγραφή ξεπέρασε το 30%. Παράλληλα, σημαντική μείωση των δόσεων επιτυγχάνεται με την επιμήκυνση της διάρκειας εξόφλησης των οφειλών.
Στα στεγαστικά δάνεια η μέση διάρκεια φτάνει αυτήν την στιγμή τα 24 έτη, στα επιχειρηματικά τα 13 έτη και στα καταναλωτικά 13 έτη. Επί του συνόλου των τραπεζικών χρεών, στο 36% των περιπτώσεων η διάρκεια ορίστηκε στα 30 – 35 έτη και στο 33% σε 15 – 20 έτη.
Σημειώνεται ότι οι όροι των ρυθμίσεων είτε μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού, προκύπτουν από αλγόριθμο, ο οποίος λαμβάνει υπόψιν τα ακόλουθα:
@ Πρώτον, την εισοδηματική και οικογενειακή κατάσταση του δανειολήπτη, ώστε οι δόσεις που θα προκύψουν μετά τη ρύθμιση να μπορούν να αποπληρώνονται.
@ Δεύτερον, τις εγγυήσεις του δανείου και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία. Σε κάθε υπόθεση συγκρίνεται η παρούσα αξία της εκτιμώμενης ανάκτησης μέσω πλειστηριασμού και των δόσεων που θα καταβάλει ο δανειολήπτης στο σενάριο μιας ρύθμισης. Αν η πρώτη είναι μεγαλύτερη, η περιουσία οδηγείται στο σφυρί.
Στην αντίθετη περίπτωση προτείνεται κούρεμα, το ύψος του οποίου εξαρτάται κατά βάση από το ποσοστό κάλυψης των οφειλών από τα ενέχυρα.
Δηλαδή, ο κανόνας είναι ότι ο δανειολήπτης πρέπει να καταβάλει σε όρους παρούσας αξίας μέσω της ρύθμισης ένα ποσό που τουλάχιστον ισοδυναμεί με το εκτιμώμενο προϊόν ρευστοποίησης του ακινήτου του.