Κάποιοι προπονητές δεν αγαπούν τις προπονήσεις

Κάποιοι προπονητές δεν αγαπούν τις προπονήσεις

Ο διευθυντής μέσης Εκπαίδευσης ζήτησε  από τους διευθυντές των Γυμνασίων-Λυκείων να κάνουν το εξής: Σε περίπτωση πρόωρης αποχώρησης των μαθητών από τα σχολεία που τελούν σε κατάληψη, να εισέρχονται στις σχολικές μονάδες και να πράττουν τα προβλεπόμενα, δηλαδή να βάζουν απουσίες στους μαθητές που απουσιάζουν.

Αμέσως αντέδρασαν οι συνδικαλιστές της τοπικής Ενωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Αχαίας. Κατήγγειλαν το διευθυντή και κάλεσαν τους συναδέλφους τους να μην εφαρμόσουν αυτές τις οδηγίες. «Ο εκφοβισμός και η καταστολή δεν συνάδουν με την παιδαγωγική μας στάση, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο», σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους.

Ώστε λοιπόν το να μπαίνουν απουσίες σε όσους απουσιάζουν συνιστά εκφοβισμό, καταστολή και αντιπαιδαγωγική στάση. Πρόκειται για μια άποψη που αξίζει να κουβεντιαστεί για λίγο.

Οι μαθητές κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους. Διεξάγουν δηλαδή το δικό τους αγώνα. Πρέπει ή δεν πρέπει να μπαίνουν οι απουσίες στη διάρκεια των καταλήψεων; Οι πιθανές απαντήσεις είναι δύο, να μπαίνουν, να μην μπαίνουν.

Οι παιδαγωγωγικές απαντήσεις είναι επίσης δύο. Οι αγώνες έχουν συνέπειες και οι επιλογές μας επιπτώσεις, είναι η μία απάντηση. Οι αγώνες είναι δωρεάν, δεν έχουν την παραμικρή συνέπεια και είτε πας είτε δεν πας στο σχολείο σου, είναι ένα και το αυτό είναι η δεύτερη απάντηση. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μπροστά μας μια παιδαγωγική.  Είναι η παιδαγωγική που σε μαθαίνει να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου. Και είναι η παιδαγωγική που σε μαθαίνει να είσαι ανεύθυνος.

Αλλά πόσο απέχει το «δεν σου βάζω απουσία ακόμα κι όταν λείπεις» από το «διαβάσεις, δεν διαβάσεις θα περάσεις την τάξη»; Και πόσο απέχει από το «διαβάσεις, δεν διαβάσεις θα περάσεις στο Πανεπιστήμιο»; Έτσι είναι. Η απουσία συνεπειών έχει αθρόες συνέπειες.

Ωστόσο η στάση των συνδικαλιστών της ΕΛΜΕ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Έχει αναπτυχθεί μια μακρά σχετική παράδοση που τη συναντάμε συχνά στο συνδικαλισμό του δημόσιου τομέα. Για παράδειγμα υπάρχουν, στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα,  κλάδοι που ακόμα κι όταν απεργούν, στο τέλος παίρνουν κανονικά τα ημερομίσθια και τους μισθούς της απεργίας. Ποιο είναι το μήνυμα; Ας μην το πολυσυζητήσουμε.

Υπάρχει μια ωραία έκφραση που αποκαλεί τους εκπαιδευτικούς προπονητές της νεότητας. Κι όπως όλοι ξέρουμε ή μπορούμε να καταλάβουμε η σκληρή προπόνηση αποτελεί προϋπόθεση για τον καλό αγώνα. Στο χώρο του αθλητισμού δεν υπάρχει προπονητής που να πριμοδοτεί την απουσία από τις προπονήσεις. Απεναντίας, ακόμα και τον ταλαντούχο αθλητή του, που όμως δεν πηγαίνει στις προπονήσεις, θα τον αφήσει απέξω.

Απ’ ότι φαίνεται στο χώρο της εκπαίδευσης, τουλάχιστον κατά τους συνδικαλιστές της ΕΛΜΕ, δεν ισχύει το ίδιο. Προφανώς έχουν το δικό τους τρόπο προσέγγισης και τις δικές τους παιδαγωγικές αντιλήψεις.

Κάτι σημείωσα λίγο πιο πάνω για αθρόες συνέπειες. Ιδού ένα παράδειγμα. Αν μαθητής απουσιάσει μια μόνο ώρα από το φροντιστήριο αμέσως ενημερώνεται η οικογένειά του. Και μάλιστα ουδείς παραπονιέται για αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά των εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια.

Διότι εκεί γίνεται κανονική προπόνηση και μάλιστα επί χρήμασι.