Ελλάδα
Έγκλημα στις Σπέτσες: Η συγκλονιστική μαρτυρία της καθηγήτριας -«Ο 26χρονος είχε νοητική στέρηση»
Συγκλονίζει η κατάθεση ψυχής της καθηγήτριας του 26χρονου Γρηγόρη που δολοφονήθηκε στις Σπέτσες και το έγκλημα προσπάθησαν να το παρουσιάσουν ως τροχαίο δυστύχημα. Γιατί ο Γρηγόρης, ήταν ένα ιδιαίτερο παιδί και λόγω προβλημάτων πήγαινε σε ειδικό σχολείο. Μέχρι την B’ Γυμνασίου, δεν είχε μάθει ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει, ούτε καν να διαχειρίζεται τα χρήματα και να δίνει ρέστα…Ένα παιδί, ορφανό και ταλαιπωρημένο που όπως λέει η καθηγήτρια του, ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που έσκυψε από πάνω του ζέστανε την καρδιά και κέρδισε την εμπιστοσύνη του, βίωσε από μικρός την απόρριψη των συνανθρώπων του. Εκείνων των πολλών που ποτέ δεν τον αποδέχθηκαν. Μόνο τον ανέχονταν μέχρι που τελικά πήρε έναν άλλο δρόμο και ξεψύχησε από το μαχαίρι του 22χρονου συντοπίτη του.
Η κυρία Μαριλένα Χατζηλογίου που ήταν η αγαπημένη του καθηγήτρια ξεσπά στο protothema.gr «Χθες έμαθα ότι δολοφονήθηκε και συγκλονίστηκα. Μου είπε η διευθύντρια “το παιδί σου δολοφονήθηκε”, είπα “τι πράγμα;” και ξέσπασα σε κλάματα. Όλο το βράδυ έκλαιγα..» λέει η κυρία Χατζηλογίου και σκιαγραφεί με δύο κουβέντες και σπασμένη φωνή το προφίλ του άτυχου 26χρονου. «Ο Γρηγόρης ήταν ένα παιδί πολύ φτωχό και ταλαιπωρημένο. Τον είχα μέσα στην καρδιά μου σαν δικό μου παιδί. Είχα χρόνο και περνούσα όλη την ημέρα μου με τον Γρηγοράκη. Ήταν ένα παιδάκι ειδικών αναγκών που είχε ανάγκη από προσοχή».
«Στην υπόθεση της φρικτής δολοφονίας του άτυχου Γρήγορη ως φαίνεται δεν έχουμε ένα σύνηθες θύμα αλλά ένα εύκολο ευάλωτο και ευπαθές θύμα . Ένα παιδί με νοητική στέρηση που καταβλήθηκε υπερδιπλάσιος κόπος για την ανατροφή του για να γίνει λεία εντέλει στα χέρια αδίστακτου εγκληματία για ασήμαντη αφορμή όπως προκύπτει από τη δικογραφία» τονίζει στο protothema.gr ο συνήγορος της οικογένειας κ. Σπύρος Δημητρίου.
«Το 2018 είχα πάει εκδρομή με ένα σχολείο και τον συνάντηση και παρατήρησα ότι είχε προβλήματα και με τα δόντια του. Και μου είπε “κυρία πρέπει να πάω να τα φτιάξω”. Έκανε κάτι επεμβάσεις γιατί είχε ένα πρόβλημα στην κάτω γνάθο. Και δεν μιλούσε καθαρά. Το παιδί φαινόταν ότι είχε κάποιο σύνδρομο το οποίο όμως ιατρικά δεν ήταν διαγνωσμένο ήταν όμως πασιφανές. Και αυτό θα σας πουν και οι εκπαιδευτικοί που ασχολήθηκαν μαζί του.
Είχε μια συμπεριφορά κάποιες φορές προκλητική και ήταν αθυρόστομος όμως όλα αυτά ήταν απόρροια της νοητικής υστέρησης. Όμως ήταν άκακος. Ήταν ένα πολύ καλό παιδάκι. Ήθελε απλά να βρεις τον τρόπο να το προσεγγίσεις. Ήταν σαν αγρίμι το οποίο όμως ήθελε φροντίδα και κάποιος να ασχοληθεί μαζί του. Γιατί κανένας δεν είχε ασχοληθεί. Όλοι τον απέρριπταν. Ήταν ένα παιδί του βίωνε την απόρριψη και γιαυτό έβγαζε την επιθετικότητα. Στην αρχή δάγκωνε τα κάγκελα, στο τέλος της χρονιάς με παρακαλούσε να κάνουμε μάθημα. Και την επόμενη χρονιά που δήλωσα τις Σπέτσες και δεν με πήραν και πήγα να τον δω μου ειπε με παράπονο «Καλά κυρία, ούτε εσύ δεν με άντεξες; Γιατί έφυγες και δεν ήρθες εδώ; Γιατί με άφησες και δεν ήρθες να με βοηθήσεις;» . Βίωνε την απόρριψη και αυτό τον πλήγωνε. Η κοινωνία απλά τον ανεχόταν. Δεν τον αποδεχόταν. Έκανε μικροζημιούλες στο νησί αλλά όλο ήξεραν ότι αυτό το παιδί ήταν ταλαιπωρημένο».