Μια βόλτα του Τσίπρα στην Μύκονο

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Μια βόλτα στη Μύκονο, μετά την αναγγελία της προσεχούς επίσκεψης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο νησί, κρίθηκε ότι ήταν η χρυσή ευκαιρία για τον Τσίπρα, προκειμένου να συνεχίσει την προσπάθειά του να πείσει την κοινή γνώμη ότι, κάθε τι που σκέπτεται και διαλαλεί σχετικά με τον κορονοϊό, υποδηλώνει την επιτυχία που θα είχε η μάχη κατά της πανδημίας αν ήταν ο ίδιος πρωθυπουργός!

Ο άνθρωπος που τον περασμένο Νοέμβριο δήλωνε ότι δεν θα υπάρξει σύντομα εμβόλιο για τον θανατηφόρο ιό, ο ίδιος άνθρωπος που μίλησε στην Βουλή για «ξεστοκάρισμα» των εμβολίων, παραμένει ό ίδιος άνθρωπος που προσδοκά και εύχεται την κυβερνητική αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας, με την ελπίδα ότι αυτή θα του αποφέρει την προσωπική και κομματική του πολιτική ανάκαμψη!
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ο αντίκτυπος από την «εκδρομή» στην Μύκονο δεν θα μπορούσε παρά να επικεντρωθεί στον διάλογο που είχε με τον παλιό του συμμαθητή, από το πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων της Αθήνας, που τον περίμενε «αραχτός» σε μια καφετέρια του νησιού, όπου και ακούγεται ο Τσίπρας να λέει με το γνωστό άνετο –«μάγκικο» και ολίγον «αλανιάρικο» ύφος του: «Εσύ δεν άλλαξες καθόλου ρε π….στη»! Προφανώς ο «π…στης» ενθουσιάστηκε από την προσφώνηση, όποτε οι δυο παλιοί συμμαθητές αναπόλησαν το ένδοξο παρελθόν τους, που, βέβαια, περιελάμβανε και τις γνωστές καταλήψεις, όπου «δοξάστηκε» ο Τσίπρας…. Αλλά η χαρά του Τσίπρα από αυτή την απρόσμενη συνάντηση τον οδήγησε σε μια ακόμη «ηρωική» ανάμνηση: Θυμήθηκε την πενταήμερη σχολική εκδρομή στην Ρόδο όπου, όπως είπε ο ίδιος με καμάρι, «έφευγαν καρέκλες στην πισίνα»!…
Αν συνδυάσει κανείς τι καταλήψεις, τις «καρέκλες που έφευγαν στην πισίνα», την «στροφή των 360ο », με την οποία ήθελε να δηλώσει την αλλαγή άποψης χωρίς να καταλαβαίνει ότι απλώς επιστρέφει στην ίδια θέση, την άγνοιά του ότι η Μυτιλήνη και η Λέσβος βρίσκονται στο ίδιο νησί, την διάσημη πλέον «kolotumba» μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και την περιλάλητη 17ωρη διαπραγμάτευση, τα «οξφορδιανά» αγγλικά, με τα οποία αδυνατούσε να συγκρατήσει τα γέλια του ο Κλίντον και την οδύνη του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην σωρό του αδίστακτου δικτάτορα της Κούβας Φιντέλ Κάστρο, τότε έχουμε την πλήρη εικόνα ενός «τυχερού» ανθρώπου που ο λαός τον έφθασε τόσο ψηλά, όσο ασήμαντη, περιθωριακή και γραφική είναι η πραγματική του εικόνα…
Πράγματι, είναι αδιανόητο πως αντιλαμβάνεται την ιδιότητά του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο άνθρωπος που μόνον με το επίπεδο του Πολάκη θα μπορούσε να συγκριθεί… Από την άλλη βέβαια πλευρά είναι προφανές ότι η ανοχή, η κατανόηση και η κάλυψη που ο Τσίπρας προσφέρει στον Πολάκη απλώς αναδεικνύουν την πλήρη ταύτισή τους σε διανοητικό, ηθικό και πολιτικό επίπεδο, γεγονός που εξηγεί απόλυτα την άνεση με την οποία ο Πολάκης επιβεβαιώνει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, την «μοναδικότητα» της προσωπικότητάς του!…
Θα μπορούσε να αντιλέξει κάποιος: Μα δεν δικαιούται ένας πρώην πρωθυπουργός να έχει μια «προσωπική» στιγμή μ έναν παλιό του φίλο και να εκφραστεί με την «αργκό», που αποτελεί συνήθη τρόπο έκφρασης μεταξύ μιας μερίδας, τουλάχιστον, της νεολαίας;
Απάντηση: Αν ο «περίπατος» στην Μύκονο είχε ιδιωτικό χαρακτήρα, θα μπορούσε να ανεχθεί κανείς την γραφικότητα της αθυροστομίας, έστω και αν, ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση, ένας πρώην πρωθυπουργός, ακόμη και αν λέγεται Τσίπρας, οφείλει να συμπεριφέρεται, στις δημόσιες εμφανίσεις του, με μέτρο, περίσκεψη και ευπρέπεια, χωρίς να ξεχνά την ιδιότητά του… Αλλά όταν πηγαίνεις στην Μύκονο δήθεν για να συζητήσεις με την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς επιχειρηματίες τα προβλήματα που προκαλεί η πανδημία, αλλά κυρίως για να καταδικάσεις την κυβέρνηση που δεν έχει επιδείξει την δική σου «ετοιμότητα» – όπως αυτή που επέδειξε ο μεγάλος τιμονιέρης του ΣΥΡΙΖΑ στην τραγωδία της Ανατολικής Αττικής – τότε οι προσφωνήσεις, όπως αυτή προς τον «παλιό συμμαθητή» και η ανάμνηση από τις «καρεκλιές στην πισίνα» απλώς αποδεικνύουν ότι, ο «χαβαλές» και η «ψευτομαγκιά» κυριαρχούν στην σκέψη και στην συμπεριφορά του άλλοτε πρωθυπουργού, ακόμη και όταν καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να φανεί ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα σημερινά καθήκοντά του….