Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας θα φιλοξενήσει στις 2 και 3 Οκτωβρίου το έργο «Ιωάννης
Καποδίστριας, δόξα και μοναξιά», από το θέατρο Ελλήνων Γενεύης, στο Δημοτικό
Θέατρο Απόλλων.

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο, το οποίο γράφτηκε επ’ ευκαιρία των
εορταστικών εκδηλώσεων των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση και
παρουσιάστηκε αρχικά στην Ελβετία (Γενεύη, Λωζάννη, Φριβούργο).
Το Θέατρο Ελλήνων Γενεύης www.theatregrec.ch ιδρύθηκε το 1994 από τον
επαγγελματία ηθοποιό, μαθητή του μεγάλου Κάρολου Κουν, Γιώργο Σταγκάκη, ο οποίος επί σειρά ετών δίδαξε, εμψύχωσε την ομάδα και σκηνοθέτησε τα περισσότερα έργα και εκδηλώσεις. Στα 28 χρόνια από την ίδρυσή του, ο θίασος έχει στο ενεργητικό του πέντε τραγωδίες, επτά θεατρικά έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου, και εννέα ποιητικές μουσικο-θεατρικές βραδιές. Μέσα από τις ποικίλες δραστηριότητες της ομάδας, προβάλλεται η ελληνική γλώσσα, η ιστορία, η λογοτεχνία και κυρίως η ελληνική θεατρική παράδοση. Aυτή η δραστηριότητα πηγάζει από μία αγάπη για το θέατρο, είναι μία καλλιτεχνική ενασχόληση και έχει επίσης ένα σαφές ακαδημαϊκό ενδιαφέρον. Είναι όμως και ένα νήμα, μία γέφυρα που συνδέει τον απόδημο Ελληνισμό με την χώρα και τον πολιτισμό του.
Συγγραφέας και σκηνοθέτις του ιστορικού έργου που παρουσιάζουμε τώρα, είναι η Ιωάννα Παπανδροπούλου Berthoud, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Γενεύης κι
επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών, η οποία προέρχεται από παλαιά πατρινή οικογένεια με καταγωγή από τη Δημητσάνα, και είναι εγγονή του Ιωάννη
Παπανδρόπουλου, ιδρυτού, το 1894, του « Νεολόγου Πατρών».
Στόχος της συγγραφέως, η οποία είναι από πολλά χρόνια ενεργό μέλος του Θεάτρου
Ελλήνων Γενεύης, ήταν να αναδείξει το ρόλο του Καποδίστρια στην ευρωπαϊκή
διπλωματία του 19ου αιώνα, την δράση του για την ανεξαρτησία και την διαρκή
ουδετερότητα της Ελβετίας, καθώς και την αποτελεσματική συμβολή του στον Αγώνα
των Ελλήνων κατά του οθωμανικού ζυγού και την μετέπειτα επανίδρυση του ελληνικού κράτους.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Το έργο είναι αποτέλεσμα λεπτομερούς έρευνας και δραματουργικής επεξεργασίας πάνω σε ιστορικές πηγές: επιστολές, αυτοβιογραφίες, ποιητικά εμβόλιμα του Ύμνου εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, αυθεντικές συζητήσεις του
Καποδίστρια με προσωπικότητες όπως ο τσάρος Αλέξανδρος Α’, η πριγκίπισσα
Ρωξάνδρα Στούρτζα, ο Μέττερνιχ, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο φιλέλληνας Ελβετός
τραπεζίτης Ιωάννης Γαβριήλ Εϋνάρδος, κ ά. Κατά συνέπεια, το έργο είναι διαπολιτισμικό και δίγλωσσο, αλλά και εύκολο να κατανοηθεί από το ελληνόφωνο κοινό, καθότι στα σημεία όπου υπάρχουν γαλλικοί διάλογοι, αυτοί συνοδεύονται από την ταυτόχρονη μετάφραση και προβολή τους σε υπέρτιτλους στην ελληνική γλώσσα.
Είκοσι ηθοποιοί, Έλληνες και Ελβετοί, άνδρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών κι
επαγγελμάτων, αναβιώνουν τις διεθνείς συναναστροφές και την πολύπλευρη
προσωπικότητα του Καποδίστρια, από το 1811 όπου, απλός ακόλουθος της ρωσικής
Πρεσβείας στη Βιέννη, εκθέτει τις εθνικές του ανησυχίες και βλέψεις στον Άνθιμο Γαζή, Αρχιμανδρίτη της ελληνικής παροικίας στη Βιέννη, μέχρι την αφήγηση της τραγικής δολοφονίας του το 1831: συνολικά 20 χρόνια αέναου αγώνα του Μεγάλου Κερκυραίου.
Τον επιβλητικό ρόλο του Καποδίστρια υποδύεται ο Δημήτρης Δημητριάδης, αρχιτέκτων στην πόλη της Γενεύης και πρόεδρος του Θεάτρου Ελλήνων Γενεύης, με πολυετή θεατρική εμπειρία.
Πέρα από την ιστορική του διάσταση, μακριά από κάθε πρόθεση φαντασιακής μυθοπλασίας, αν το έργο συγκινεί, είναι γιατί είναι όντως συγκλονιστική αυτή η μοναδική και συχνά μοναχική πορεία ενός ανθρώπου με το πρώιμο όραμα δημιουργίας, εκ του μηδενός, κράτους για την πατρίδα του. Το έργο Ιωάννης Καποδίστριας, δόξα και μοναξιά – και ιδιαίτερα η επί σκηνής ενσάρκωσή του από τον ελληνο-ελβετικό θίασο, ο οποίος πλησιάζει τα 30 χρόνια από την ίδρυσή του – έχει επιπλέον και μια παιδαγωγική διάσταση, μέσα από την ψυχαγωγία αλλά και τον αναστοχασμό, τον οποίο φιλοδοξεί να προκαλέσει στους θεατές και ακροατές του.
ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Οι παραστάσεις θα δοθούν την Κυριακή 2 Οκτωβρίου στις 20.00 και τη Δευτέρα 3/10 στις 21:00. Η διάρκεια του έργου είναι δύο ώρες (με ένα διάλειμμα 20’). Η είσοδος είναι ελεύθερη. Πληροφορίες στο ταμείο του θεάτρου Απόλλων –Tηλ.2610273613
Κρατήσεις θέσεων στο www.ticketservices.gr ( από Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου).

Ο Γούντι Άλεν φαίνεται ότι πήρε μεγάλες και σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της καλλιτεχνικής διαδρομής του. Σε συνέντευξη που έδωσε στην ισπανική εφημερίδα La Vanguardia ανακοίνωσε πως αποσύρεται από τον κινηματογράφο, μετά την προβολή της επόμενης ταινίας του Wasp 22, για να αφιερωθεί στη συγγραφή.

Ο 86χρονος σκηνοθέτης με ταινίες ορόσημα στην έβδομη τέχνης, ξεκινά την παραγωγή της νέας του ταινίας αυτόν τον μήνα.

Το 50ο φιλμ του σκηνοθέτη, θα γυριστεί στο Παρίσι και σχεδόν εξ ολοκλήρου στα γαλλικά, με πρωταγωνίστρια την Ιζαμπέλ Ιπέρ.

«Θα είναι παρόμοιο με το Match Point. Συναρπαστικό, δραματικό και καταχθόνιο» ανέφερε για το νέο του «παιδί» στην ισπανική εφημερίδα και ίσως είναι όλα όσα ξέρουμε για την ταινία καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν αποκαλυφθεί λεπτομέρειες της πλοκής και του σεναρίου.

Συζητώντας για τη «συνταξιοδότησή» του, ο Άλεν σημειώνει:

«Η ιδέα μου, κατ’αρχήν, είναι να μην κάνω άλλες ταινίες και να εστιάσω στη συγγραφή» τόνισε στην ισπανική εφημερίδα, προσθέτοντας πως το επόμενο πόνημά του θα είναι ένα μυθιστόρημα.

«Φαντάζομαι πως (το μυθιστόρημα) θα έχει πολύ χιούμορ γιατί αυτό που έρχεται πηγαία. Όμως, αν είχα κάποια πολύ σοβαρή ιδέα, δε θα δίσταζα να κάνω ό,τι έκανα και σε κάποιες από τις ταινίες μου» σημειώνει.

Ο σκηνοθέτης με τις 16 υποψηφιότητες για Όσκαρ
Ο Γούντι Άλεν μετρά αριθμό-ρεκόρ συνολικά 16 υποψηφιοτήτων καλύτερης ταινίας στα Όσκαρ.

Έχει κερδίσει τέσσερα Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και εκείνο του καλύτερου σκηνοθέτη για τον Νευρικό Εραστή του 1977.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Άλεν είχε παραδεχτεί πως δεν βρίσκει τη σκηνοθεσία «συναρπαστική» πλέον.

«Η πολλή έξαψη έχει φύγει» είχε αναφέρει, προσθέτοντας:

« Τώρα κάνεις μια ταινία και περνάς δυο εβδομάδες σε ένα σπίτι γυρισμάτων και μετά η ταινία γίνεται streaming ή πληρώνεται ανά προβολή. Δεν είναι το ίδιο, δεν μου είναι τόσο διασκεδαστικό».

in.gr

Σαράντα πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν προχθές 16 Σεπτεμβρίου από την «αναχώρηση» τής Μαρίας Κάλλας (2.12.1923-16.9.1977) και η παγκόσμια πολιτισμική διανόηση και ψυχή τιμά νοερώς την Ντίβα τού λυρικού τραγουδιού! Η πατρίδα της, η Ελλάδα, δυστυχώς όμως, ελάχιστα έχει πράξει εις μνήμην και τιμήν της…

Η όντως θεά τής όπερας, που θα μείνει εσαεί αθάνατη, όπως είπε φλεγματικά ο φανατικός θαυμαστής της Γιάννης Τσαρούχης, όταν ανήγγειλε τον θάνατό της στο θέατρο που έπαιζε τις «Τρωάδες» του, ζούσε για την μουσική και δεν επιζητούσε την καταξίωση και τους εφήμερους επαίνους. Απόδειξη η σιωπή στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια τής ζωής της. Επιλογή δική της; Πέθανε μόνη στο Παρίσι ακριβώς 45 χρόνια πριν…
Έζησε την απόλυτη δόξα και την απόλυτη σιωπή μαζί! Δηλαδή την πλήρη τραγικότητα! Όλα αυτά τα στοιχεία, μαζί φυσικά με την αξεπέραστη τέχνη της συντείνουν στην προσωπική της μυθολογία: Ο μύθος και ο θρύλος τής όπερας. Αξεπέραστος εις τους αιώνας! Σήμερα και για πολλά χρόνια μετά, πιθανώς για πάντα, και οι πλέον αδαείς, όταν αναφέρονται στην όπερα, συνειρμικά στο δικό της όνομα καταλήγουν! Η Ελληνίδα Μαρία Κάλλας καθόρισε την όπερα στους καιρούς μας! Και ο μύθος της θα παραμείνει αιώνιος!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ!

Το 2017, με την συμπλήρωση των 40 χρόνων από την εκδημία της, είχε ανακηρυχθεί επισήμως έτος Μαρίας Κάλλας. Ωστόσο και τότε οι εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν ήσαν ελάχιστες. Το κράτος αυτό πάντοτε ήταν πρόχειρο και σχεδόν διεκπεραιωτικό απέναντι στους θρύλους του. Για την Μαρία Κάλλας, στην οποία υποκλίνεται σύμπασα η οικουμένη, εντός Ελλάδος – η οποία ειρήσθω εν παρόδω την θεώρησε ανάξια να την εντάξει στην Λυρική Σκηνή της και στην συνέχεια την κέρδισε το παγκόσμιο στερέωμα – έπρεπε να χαλάει ο κόσμος!
Τι γίνεται αλήθεια το Μουσείο Μαρία Κάλλας που είχε εξαγγείλει ο Δήμος Αθηναίων; 45 ολόκληρα χρόνια από τον θάνατό της και το Ελληνικό κράτος δεν αξιώθηκε να ιδρύσει ένα αντάξιο στην λάμψη της μουσείο προς τιμήν της. Μήπως άλλωστε ιδρύθηκε ανάλογο Μουσείο Σεφέρη ή Ελύτη; Μηδέν! Δεν έλειψαν φυσικά κάποιες φιλότιμες προσπάθειες. Όμως παρά τις εξαγγελίες ακόμη δεν έχουν ευοδωθεί…
Το σπίτι της επί τής οδού Πατησίων 61 αίφνης, στην νεοκλασική «Πολυκατοικία Παπαλεονάρδου», όπου έζησε με την μητέρα και την αδελφή της πριν αναχωρήσει για την Νέα Υόρκη, ιδιοκτησίας τού ΝΑΤ, παρεδόθη στην φθορά τού χρόνου και των καταληψιών. Παρά την ορθότατη παλαιότερη πρόταση να μετονομαστεί η Πατησίων σε Μαρίας Κάλλας, ουδέποτε αυτή ευοδώθηκε…
Αργότερα ανελήφθη νέα προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας κατάλληλος χώρος στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, που προχώρησε ορισμένως επί δημάρχου Δημήτρη Αβραμόπουλου και αργότερα Νικήτα Κακλαμάνη, αλλά μετά τις εκλογές τού 2010 εγκαταλείφθηκε και αυτή.
Ο μετέπειτα δήμαρχος Γιώργος Καμίνης αρνήθηκε να λειτουργήσει το Μουσείο στην Τεχνόπολη, γιατί θεωρούσε ακατάλληλο τον χώρο και αποφάσισε την μεταστέγασή του στο νεοκλασικό δημοτικό κτήριο τής οδού Μητροπόλεως 61, το οποίο λόγω μνημονίων και περικοπών δεν ευδοκίμησε ομοίως, παρά το γεγονός ότι έφτασε και στην Βουλή το 2011…

ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Εντωμεταξύ παρά την βραδυπορία των Αθηνών, η Μεσσηνία, όπου ο τόπος καταγωγής τής Ντίβας, βγήκε μπροστά με κινήσεις επί τού θέματος τού μουσείου και με εκδηλώσεις αξιώσεων. Συγκεκριμένα στο μικρό Νεοχώρι Ιθώμης, από όπου ήταν ο πατέρας τής Κάλλας φαρμακοποιός Γιώργος Καλογερόπουλος, βρίσκεται το μισογκρεμισμένο κέλυφος πετρόχτιστου σπιτιού τής οικογένειας, το οποίο περιήλθε στην ιδιοκτησία τού Δήμου Οιχαλίας, ο οποίος και αποφάσισε να το αποκαταστήσει χρησιμοποιώντας τα δικά του οικοδομικά υλικά που βρίσκονται διάσπαρτα στον χώρο και εν συνεχεία να το λειτουργήσει ως επισκέψιμο μουσειακό κέντρο προς τιμήν τής μεγάλης Ελληνίδας.
Πρόσφατα μάλιστα πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, όταν ο Δήμος κατεδάφισε τον εναπομείναντα τοίχο, πλην ο ίδιος απάντησε ότι θα προχωρήσει στην πλήρη ανακατασκευή τού μνημείου.
Εν πάση περιπτώσει στην αυλή αυτού τού πατρικού σπιτιού τής Μαρίας Κάλλας, στο Νεοχώρι Μεσσηνίας, πραγματοποιήθηκε στις 8 Ιουλίου 2017 μία επετειακή συναυλία λυρικού τραγουδιού με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από τον θάνατό της. Ο τενόρος Βασίλης Καβάγιας και η σοπράνο Χρύσα Μαλιαμάνη, συνοδευόμενοι από τον Γιάννη Αερινιώτη στο πιάνο, ερμήνευσαν άριες και ντουέτα από δημοφιλείς όπερες τού διεθνούς ρεπερτορίου.
Εξάλλου η «Μεσσηνιακή Αμφικτιονία» με την συνδρομή τού Δήμου Καλαμάτας επί δημαρχοντίας Παναγιώτη Νίκα προχώρησε στην παραγωγή και προβολή τής ταινίας «Η δική μας Μαρία Κάλλας». Η οποία παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Νέα Υόρκη, το Σικάγο, την Βοστόνη, το Μόντρεαλ, το Τορόντο, την Καλαμάτα, και την Αθήνα.
Ο σκηνοθέτης Μπάμπης Τσόκας για τον ρόλο τής Μαρίας Κάλλας επέλεξε την Καλαματιανή τραγουδίστρια και ηθοποιό Μυρτώ Καμβυσίδη. Πρόκειται για την γνωστή και από την τηλεόραση ταλαντούχα καλλιτέχνιδα, με εξαίρετες μουσικές και ευρύτερες σπουδές, που έχει εργαστεί και στην Πάτρα. Στην ταινία ο Τσόκας συνέδεσε την Αρχαία Μεσσήνη με την Κάλλας, ενώ γυρίσματα έγιναν στην Καλαμάτα, στον Μελιγαλά, στην Αρχαία Μεσσήνη και φυσικά στο Νιοχώρι.
Ας ελπίσουμε ότι τού χρόνου, που θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από την γέννηση τής Μαρίας Κάλλας οι εργασίες θα έχουν ολοκληρωθεί και ένα αντάξιο τής προσωπικότητάς της μουσείο θα είναι ανοιχτό για το κοινό, ενώ οι εκδηλώσεις που θα διοργανωθούν θα ανταποκρίνονται στο ύψος τής προσφοράς της.

ΛΕΖΑΝΤΑ:
Η Μυρτώ Καμβυσίδη υποδυόμενη την Μαρία Κάλλας στην Νέα Υόρκη.