Το… κουμπί

Μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η ανθρωπότητα με τον ένα ή άλλο τρόπο, απέφυγε την πολεμική αντιπαράθεση με πυρηνικά, καταλαβαίνοντας πως κάτι τέτοιο θα άλλαζε τα πάντα, ακόμα και για την ίδια τη ζωή πάνω στη Γη. Ο φόβος μπροστά στο «απόλυτο κακό» κράτησε λοιπόν… απάτητα τα «κουμπιά», ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές της ψυχροπολεμικής εποχής.

Ο άνθρωπος όμως δεν έπαψε ποτέ να παίζει με τα πυρηνικά. Ίσως γιατί είναι στη φύση του να ρισκάρει ακόμα και με την καταστροφή του, πέραν του ότι – για να τα λέμε – όλα, η πυρηνική ενέργεια έχει και ένα σωρό άλλες εφαρμογές, κάποιες εκ των οποίων είναι ωφέλιμες.

Εν πάση περιπτώσει, στις μέρες μας το «ρολόι του ολέθρου» έχει φτάσει στο «παρά ένα» και πάλι, κυρίως λόγω της απειλής της Μόσχας να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά της, μία απειλή που η Δύση λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη της.

Ξεκίνησαν και πάλι τα σενάρια λοιπόν… Μπορεί ο Πούτιν να πατήσει το κουμπί; Μικρά ή μεγάλα πυρηνικά; Και τι θα γίνει μετά;

Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε πως όταν μιλάμε για «πυρηνικά», το μυαλό των απλών ανθρώπων πάει στον μαζικό όλεθρο. Άρα, δεν μιλάμε για μικρής ισχύος πυρηνικά όπλα που ενδεχομένως δεν επηρεάζουν καθοριστικά τις περιοχές όπου πέφτουν και τα επίπεδα της ραδιενέργειας. Ο λόγος γίνεται, επί της ουσίας, μόνο για τα όπλα μαζικής καταστροφής.

Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, οι απαντήσεις για το «μετά» είναι μάλλον απλές: Πρώτα – πρώτα, ολόκληρος ο πλανήτης θα μισήσει τη Ρωσία και ο ίδιος ο ρωσικός λαός θα αντιδράσει επίσης καθοριστικά. Πέρα από τα «αντίποινα» που θα υποστεί η χώρα και τα οποία θα είναι τρομερά, εφόσον η Δύση θα αντιδράσει αποφασιστικά απέναντι στον Πούτιν και δεν θα του επιτρέψει να… «σηκώσει δεύτερο πύραυλο». Εξάλλου, η στρατιωτική ισχύς της Ρωσίας, όπως έχει φανεί στο πεδίο της Ουκρανίας, δεν τρομάζει πλέον κανέναν.

Πριν από όλα αυτά τα σενάρια τρόμου όμως, υπάρχει το… κουμπί. Που δεν πρόκειται να πατηθεί τόσο εύκολα. Γιατί όλοι εξακολουθούν να γνωρίζουν πως μία δραματική κλιμάκωση δεν συμφέρει κανέναν. Εκτός και αν πλέον, έχουμε φτάσει στα επίπεδα της πλήρους παράνοιας…