33 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου-Στις 9 Νοεμβρίου 1989 γράφτηκε ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας

Σήμερα συμπληρώνονται 33 χρόνια από την ημέρα που άλλαξε την Γερμανία και την Ευρώπη. Στις 9 Νοεμβρίου 1989 το Τείχος του Βερολίνου «κατέρρεε», γεμίζοντας ενθουσιασμό τους κατοίκους της πολύπαθης πόλης.

Γιατί, όμως, είχε χτιστεί το Τείχος και τι οδήγησε στην πτώση του; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά από την ήττα των Ναζί, το 1945, οι σύμμαχοι, Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση, προχώρησαν στον διαχωρισμό της Γερμανίας σε διοικητικές ζώνες. Η περιοχή του Ανατολικού Βερολίνου ελεγχόταν από τους Σοβιετικούς.
Αρχικά, οι Γερμανοί μπορούσαν να μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ των τομέων, όμως, με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και καθώς αυξανόταν η ένταση μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Δύσης, άρχισαν να επιβάλλονται περιορισμοί. Τα σημεία ελέγχου, αντικαταστάθηκαν από φράχτες με συρματόπλεγμα.
Αλλά καθώς όλο και περισσότεροι Γερμανοί εγκατέλειπαν την ανατολική πλευρά (υπολογίζονται σε 3,5 εκατομμύρια έως το 1961) η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε να λάβει δραστικά μέτρα και στις 13 Αυγούστου 1961 ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή του 155 χιλιομέτρων τείχους, που επρόκειτο να χωρίσει την πόλη για τα επόμενα 30 χρόνια.

ΟΙ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

Καθώς η πόλη του Βερολίνου βρισκόταν στον Ανατολικό Τομέα της Γερμανίας, το Δυτικό Βερολίνο ήταν μία νησίδα, μέσα στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR).
Προορισμός για αμέτρητους επισκέπτες του Βερολίνου ήταν το Σημείο Ελέγχου Τσάρλι (Chechpoint Charlie), ένα από τα κυριότερα περάσματα μεταξύ ανατολής και δύσης για διπλωμάτες, αξιωματούχους, δημοσιογράφους και τουρίστες, οι οποίοι λάμβαναν ημερήσιες άδειες.
Σύμφωνα με στοιχεία του Berlin Wall Memorial, τουλάχιστον 140 άνθρωποι σκοτώθηκαν επιχειρώντας να περάσουν το Τείχος, μεταξύ 1961 και 1989, μεταξύ αυτών, 101 Ανατολικογερμανοί που είτε σκοτώθηκαν είτε έχασαν την ζωή τους σε κάποιο ατύχημα είτε αυτοκτόνησαν, επιχειρώντας να περάσουν στο Δυτικό Βερολίνο.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Στις 9 Νοεμβρίου 1989, λίγο μετά από την επίσκεψη του Γκορμπατσόφ, οι αρχές του Ανατολικού Βερολίνου ανακοίνωσαν ότι οι πολίτες θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στην Δύση. Εντός λίγων ωρών, πλήθος κόσμου ήταν στους δρόμους.
Οι δείκτες των ρολογιών έδειχναν 9.20 μ.μ. όταν σηκώθηκε η μπάρα στο συνοριακό φυλάκιο της Μπορνχόλμερ Στράσε και χιλιάδες άνθρωποι διέσχισαν τα «σύνορα» τη διχοτομημένης πόλης. Λίγο νωρίτερα, ο Γκύντερ Σαμπόφσκι, εκπρόσωπος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, έδωσε μία ιστορική συνέντευξη Τύπου στην οποία, μάλλον άθελά του, σήμανε το έναυσμα με τη λέξη «αμέσως».
Από τα μέσα Οκτωβρίου 1989, η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας βρισκόταν αντιμέτωπη με τη λαϊκή πίεση για τους περιορισμούς που είχε επιβάλει και στις 9 Νοεμβρίου αποφάσισε οι Ανατολικογερμανοί πολίτες να μπορούν να ζητήσουν άδεια ταξιδιού στο εξωτερικό χωρίς να χρειάζεται να πληρούν κάποιο κριτήριο για τέτοια ταξίδια. Επετράπη, επίσης, η μόνιμη μετανάστευση μέσω οποιασδήποτε συνοριακής διάβασης – συμπεριλαμβανομένων αυτών ανάμεσα στις δύο πλευρές.