Μια «Συνάντηση» με το θέατρο υψηλού επιπέδου- Του Δ. Σ. Αβραμίδη

Το Σάββατο που μας πέρασε στο θέατρο «Γραμμές Τέχνης» (Μαιζώνος 271) στην Πάτρα. Βλέπουμε την παράσταση «Η Συνάντηση». Το έργο είναι του Αμερικανού συγγραφέα Στέφεν Μπέλμπερ.  Το έργο μετέφρασε και σκηνοθέτησε ο Γιώργος Κιμούλης που πρωταγωνιστεί στην παράσταση μαζί με την Άννα Μονογιού και το Στάθη Παναγιωτίδη.

Στο έργο ένας ηλικιωμένος πρώην διάσημος χορογράφος, ο οποίος έχει αποσυρθεί πλέον από την ενεργό δράση και τώρα ζει εντελώς μοναχικά, δέχεται στο χώρο του, την επίσκεψη ενός ζευγαριού που του ζητά μία συνέντευξη για το πώς λειτουργούσε ο καλλιτεχνικός χώρος στη δική του εποχή. Καθώς όμως εξελίσσεται η “συνέντευξη” αυτή, ο μοναχικός χορογράφος αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος μ’ ένα μεγάλο θαμμένο μυστικό του παρελθόντος του.

Το έργο θίγει ζητήματα όπως η σπουδαιότητα του «τώρα» σε σχέση με το «τότε», η μοναξιά και η αναζήτηση ταυτότητας ενώ ταυτόχρονα θέτει ερωτήματα για την ατομική ευθύνη, την αφοσίωση, τη μονογονεϊκότητα, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ομοφοβία, τη δυσκολία της επικοινωνίας αλλά και της δυνατότητας κατανόησης του εαυτού μας μέσα από τους άλλους.

Είναι έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην ωμότητα και την τρυφερότητα, και που, επίτευγμα σπάνιο, διατηρεί κωμικές στιγμές και τραγικές κορυφώσεις.

Ο Κιμούλης προσέγγισε το έργο λιτά, ρεαλιστικά χωρίς οτιδήποτε περιττό. Ο ίδιος στον πρωταγωνιστικό ρόλο παραδίδει ένα υψηλό μάθημα υποκριτικής τέχνης. Η εκφορά του λόγου του, τα πότε-πότε τραυλίσματά του, ο πλήρης έλεγχος του σώματός του, ακόμα και τα τικ του προσώπου του συν ένα έξοχο φινάλε που παίζει χωρίς να μιλάει, απογειώνοντας τη μοναξιά και τη συντριβή που αυτή φέρει εντός της, συγκροτούν μια ανεπανάληπτη θεατρική εμπειρία. Ένας miglior fabbro εν ώρα εργασίας.

Χωρίς να πλησιάζουν την επίδοση του Κιμούλη, η Μονογιού και ο Παναγιωτίδης στέκονται με αξιοπρέπεια δίπλα στον κεντρικό ήρωα έχοντας τη δική τους συμβολή σε μια πραγματικά σπουδαία παράσταση.

Υ.Γ. 1 Πριν δύο περίπου χρόνια ο Κιμούλης βρέθηκε στο τσουνάμι του Metoo, περίπου μαζί με το Λιγνάδη και το Φιλιππίδη. Κατηγορήθηκε για κακοποιητικές συμπεριφορές, απομακρύνθηκε από την Επίδαυρο, διαγράφτηκε από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και είδε διαδηλώσεις έξω από τα θέατρα που έπαιζε. «Η Συνάντηση» είναι, μεταξύ άλλων, ένα σχόλιο για την απόσταση που χωρίζει την τηλεοπτική ηθικολογία από την αυθεντική καλλιτεχνική δημιουργία.

Υ.Γ. 2 Τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα τείνει να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι θέατρο είναι μερικές, σχεδόν, σχολικές παραστάσεις του ΔΗΠΕΘΕ συν κάποιες παραστάσεις που ανεβάζουν μερικές ομάδες καρναβαλικής προέλευσης. «Η Συνάντηση» μας θύμισε τι είναι το πραγματικό θέατρο.