ΑΠΟΨΗ: Το… αναπάντεχο (;)

Και να λοιπόν, που για άλλη μία φορά έρχεται το… αναπάντεχο να αλλάζει τον προγραμματισμό της προεκλογικής περιόδου και αν όχι να ανατρέψει, τουλάχιστον να θέσει νέα δεδομένα.

Προφανώς και η τραγωδία με τους μετανάστες ανοικτά της Πύλου δεν είναι πολιτικό ζήτημα. Προφανώς και – ειδικά στην παρούσα φάση – είναι αδύνατο για οποιονδήποτε να χρεώσει ο,τιδήποτε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση ή στην προηγούμενη κυβέρνηση. Προφανώς, επίσης, αυτή η ανθρωπιστική τραγωδία δεν μπορεί να «αξιοποιηθεί» για προεκλογικές, πολιτικές σκοπιμότητες.

Επαναφέρει όμως στο προσκήνιο αυτό το μεγάλο… «πάρτι» του σύγχρονου δουλεμπορίου που ποτέ δεν έπαψε να εξελίσσεται στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, που είναι και η περιοχή – γέφυρα του πλανήτη, από την καθημαγμένη Ασία και Αφρική προς την προηγμένη Δύση. Και η Ελλάδα, δυστυχώς, είναι ένας κόμβος σε αυτό το σταυροδρόμι, όπου η απελπισία πολλών μετατρέπεται σε τεράστιο κέρδος για κάποιους.

Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα, λοιπόν; Μόνη της, όχι και πολλά. Να διαφυλάξει τα σύνορά της όσο καλύτερα μπορεί, αλλά και όσες περισσότερες αθώες ψυχές γίνεται. Αυτό που ήδη κάνει, δηλαδή.  Από εκεί και πέρα είναι προφανές ότι κανένας Σαρμάς, Μητσοτάκης ή Τσίπρας, όπως και κανένα σούπερ πούμα, περιπολικό του λιμενικού ή αντιτορπιλικό, δεν μπορεί να αποτρέψει την ανατροπή και το βούλιαγμα ενός «καρυδότσουφλου», στο οποίο επιβαίνουν 500 ή και περισσότεροι, στοιβαγμένοι άνθρωποι.

Μία πιο συνολική και καλύτερη «απάντηση» στο πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών όμως, μπορεί σίγουρα να δώσει η Ευρώπη. Κινητοποιούμενη αφενός στην κατεύθυνση της δυναμική εξάρθρωσης των κυκλωμάτων διακίνησης και αφετέρου, στην κατεύθυνση της υποστήριξης τρίτων χωρών και της δημιουργίας συνθηκών, ώστε να μην αναγκάζονται χιλιάδες άνθρωποι να «δραπετεύουν» προς την Ευρώπη.

Αν υπάρχει ένα μάθημα που μας έδειξε και η πανδημία, είναι ότι στον σύγχρονο κόσμο δεν υπάρχουν «οάσεις ασφάλειας». Κανένας δεν μπορεί να περιχαρακωθεί.