ΑΠΟΨΗ: Στον Ανδρουλάκη η «μπάλα» της κεντροαριστεράς

Όταν κατά την προεκλογική περίοδο γράφαμε για τις μετεκλογικές εξελίξεις στον χώρο της κεντροαριστεράς, το κάναμε γιατί ήμασταν βέβαιοι ότι θα ανέκυπτε η επείγουσα ανάγκη για έναν επαναπροσδιορισμό του πολιτικού χώρου, καθώς φαινόταν ότι το πιο πρόσφατο «μοντέλο» αριστεράς, (που μάλιστα έφτασε μέχρι και στην εξουσία), στηριζόμενο στην μνημονιακή οργή, απογοήτευση, αλλά και… παραπλάνηση των πολιτών (σχετικά με τις δυνατότητες ή τις αδυναμίες της χώρας εκείνη την πολύ δύσκολη περίοδο), είχε πλέον κλείσει τον κύκλο του και αδυνατούσε να εκφράσει τα ζητούμενα της εποχής που διανύουμε.

Η μεγάλη ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι από το 2019 δεν δημιούργησαν ένα σύγχρονο κεντροαριστερό κόμμα με νέο πολιτικό και προγραμματικό λόγο, μακριά από τα διχαστικά διλήμματα του 2012 και του 2015, μακριά από το «γκρίζο» που έκαναν προεκλογική καμπάνια. Οι εποχές άλλαξαν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άλλαξε. Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος, που κάποτε ίσως και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θα εξηγήσει εάν δεν κατάλαβε την ανάγκη αυτής της μεγάλης αλλαγής ή εάν προσπάθησε και… δεν μπορούσε.

Εν πάση περιπτώσει, μετά την παραίτηση Τσίπρα, οι εξελίξεις στον χώρο της κεντροαριστεράς, έλαβαν ταχύτητα μεγαλύτερη και από αυτή που περιμέναμε. Κακά τα ψέματα, ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει πλέον για την «επιβίωσή» του. Αλλά και αυτό ακόμα δεν βρίσκεται πια μόνο στα δικά του χέρια. Γιατί πολλά θα εξαρτηθούν πλέον και από το ενισχυμένο στις τελευταίες εκλογές ΠΑΣΟΚ. Θα καταφέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης να εκφράσει μία σύγχρονη κεντροαριστερή πρόταση; Θα ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ το κόμμα που θα «μαζεύει» και δεν θα «διώχνει» κόσμο; Ας μην ξεγελιέται κανένας: Εν έτει 2023, τα ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα του 1973 και του 1983, δεν αφορούν σχεδόν κανέναν. Δεν είναι τυχαίο που η πλειοψηφία των νέων επέλεξε τη ΝΔ και ας την έλεγαν όλοι «κόμμα των γερασμένων». Αποδείχτηκε πως κάθε άλλο παρά έτσι είναι. Ούτε είναι τυχαίο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδείχθηκε ένας πολιτικός με πολύ μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από τον Αλέξη Τσίπρα. Για το ένας, αποδείχθηκε πως είχε επαφή με τον κόσμο και τη σύγχρονη κοινωνία και ο άλλος είχε εγκλωβιστεί σε ένα «γυάλινο κάστρο». Η «μπάλα» της κεντροαριστεράς βρίσκεται πλέον (κυρίως) στα πόδια του Ανδρουλάκη. Ας προσπαθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για το καλύτερο. Αλλά έχασε πλέον την ευκαιρία να «οδηγήσει» τις εξελίξεις…