«Οι ουλές μου είναι τα παράσημά μου!»- Η Ιωάννα Παλιοσπύρου μιλά στην «Γ»

Συνέντευξη στην Ελένη Α.Γεωργοπούλου

«Μια καλύτερη ζωή, ένα πιο φωτεινό μέλλον για τους συνανθρώπους μας με εγκαύματα και ουλές. Μια οικογένεια, στην οποία κάθε εγκαυματίας θα έχει μια θέση. Μια ομπρέλα κάτω από την οποία πάντα θα βρίσκει προστασία και στήριξη».

Αυτός είναι ο σκοπός του Ιδρύματος για εγκαυματίες με την επωνυμία “Ioanna Paliospirou Foundation” (IPF) που δημιούργησε η Ιωάννα Παλιοσπύρου, μετά από το προσωπικό της βίωμα, όταν το 2020 δέχθηκε επίθεση με βιτριόλι. Δεν λύγισε, πάλεψε με σθένος, δεν κρύφτηκε στους τέσσερις τοίχους, μοιράστηκε το πρόβλημά της και σήμερα, 3,5χρόνια μετά έχει κατορθώσει να κερδίσει αρκετές νίκες. Και παράλληλα, τάχθηκε στον αγώνα υποστήριξης σε εγκαυματίες προκειμένου να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και καλύτερα το έγκαυμα που υπάρχει στο δέρμα τους και ενδεχομένως στην ψυχή τους.

Η Ιωάννα Παλιοσπύρου θα βρίσκεται αύριο στην Πάτρα για να παρουσιάσει την ποιητική συλλογή του δημοσιογράφου – συγγραφέα Γιώργου Παπαδημητρακόπουλου, με τίτλο «Ηδονής Ομολογία» από τις Εκδόσεις Πηγή, στις 19:00, στο Θέατρο Λιθογραφείον (Μαιζώνος 172β). Μέρος των εσόδων από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν στο «Ioanna Paliospirou Foundation» υπέρ της στήριξης των οικογενειών των εγκαυματιών.

Με αφορμή αυτήν την πρωτοβουλία, η Ιωάννα Παλιοσπύρου μιλά στην «Γ» για την μάχη που δίνει καθημερινά για να θεραπεύσει τις ουλές της, για τις νίκες που κερδίζει καθημερινά, αλλά και για το δυνατό μήνυμα προς όλα τα θύματα βίας να βάζουν μια τελεία στην κακοποίηση.

– Κυρία Παλιοσπύρου έρχεστε αύριο στην Πάτρα για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Παπαδημητρακόπουλου, όπου μέρος των εσόδων θα διατεθούν για το ΙPF που έχετε δημιουργήσει για την στήριξη των οικογενειών εγκαυματιών. Μιλήστε μας για το ίδρυμα και τους σκοπούς του.

Το Ioanna Paliospirou Foundation αποτελεί οικογένεια για τον κάθε εγκαυματία. Δημιουργήθηκε για να μην νιώθει κανένας εγκαυματίας μόνος και χαμένος, όπως πολλές φορές είχα νιώσει εγώ τους πρώτους μήνες. Όμως η δημοσιότητα που έτυχε να λάβει η περίπτωσή μου, μου έδωσε ουσιαστικές λύσεις και σωστούς επαγγελματίες, που με βοήθησαν σημαντικά στην αποκατάστασή μου. Ήθελα όμως με κάποιο τρόπο να διασφαλίσω πως οποιοσδήποτε χρειαστεί καθοδήγηση και στήριξη μετά από εμένα, θα μπορεί να την λάβει, χωρίς να εξαρτάται από τη δημοσιότητα. Οπότε, μέσα από την εμπειρία μου, μέσα από θεραπείες που δοκιμάζω και που λειτουργούν και από μία ομάδα ειδικών που με περιβάλλει, διασφαλίζουμε την υποστήριξη των ασθενών και των οικογενειών τους σε ιατρικό, ψυχολογικό και νομικό επίπεδο. Ο δρόμος της αποκατάστασης είναι επίπονος και μακρύς, αλλά όχι ακατόρθωτος. Στόχος είναι κανένας εγκαυματίας να μην μείνει κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του και να καταφέρει να ξαναγίνει ένα λειτουργικό και χρήσιμο μέλος στην κοινωνία μας.

«ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ»

– Έχουν περάσει 3,5 περίπου χρόνια από την ημέρα που δεχθήκατε την επίθεση, η οποία δεν άφησε μόνο σημάδια στο πρόσωπο αλλά και στην ψυχή σας. Πώς είναι σήμερα η ζωή σας και ποιο είναι το απόσταγμα από όλο αυτό το βίωμα;

Κοιτάζοντας πίσω μου, ακόμα και σήμερα, είναι αδιανόητο να πιστέψω όλο αυτό που έχει συμβεί και τις αλλαγές στη ζωή μου. Πολύς πόνος και στεναχώρια, χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Πάλεψα πάρα πολύ για να δώσω στην πορεία εγώ ένα σημαντικό απόσταγμα, όπως λέτε. Χαίρομαι που το πρόσωπο μου τελικά, αντί να με περιορίσει και να τρομάζει τους άλλους, αποτελεί έμπνευση για τους ανθρώπους να μην εγκαταλείπουν σε όποια αναποδιά ή ανηφοριά η ζωή μπορεί να μας φέρει. Το αναπάντεχο μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μην εγκαταλείπετε ποτέ την προσπάθεια. Όλοι μπορούμε να είμαστε νικητές!

«Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ»

– Έχετε υποστεί πολλά χειρουργεία και μια απίστευτη ταλαιπωρία. Ποιο ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε περισσότερο και σας σημάδεψε θα έλεγα;

Τα χειρουργεία μου, έμαθα, σιγά σιγά να τα αντιμετωπίζω ως μικρά ή μεγάλα βήματα προς την βελτίωση και προς τον στόχο της αποκατάστασης. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου για να μην τα φοβάμαι. Σίγουρα, η πιο δύσκολη περίοδος ήταν τους τρεις μήνες που νοσηλευόμουν στο νοσοκομείο, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος της απώλειας της ζωής μου. Θυμάμαι ακόμα την σκέψη, πως στόχος ήταν να αντέξω να βγάλω απλά την ημέρα. Ακόμα κάνω χειρουργεία, διορθώσεις, βελτιώσεις και θεραπείες σε καθημερινή βάση, καθώς η κατάστασή μου προϋποθέτει μία συντήρηση, εφόρου ζωής. Όμως, έστω και οι μικρές βελτιώσεις που κατακτώ, μέρα με τη μέρα, για εμένα είναι σημαντικές νίκες και μου δίνουν κουράγιο να μην τα παρατάω και να προσπαθώ ακόμα περισσότερο.

– Από την πρώτη στιγμή δώσατε μαθήματα θάρρους και αξιοπρέπειας, βγήκατε με την μάσκα, δείξατε τις πληγές σας. Από πού αντλήσατε τη δύναμη;

Είναι πολύ δύσκολο για το θύμα μιας αδικαιολόγητης επίθεσης να βρει το θάρρος να διεκδικήσει το δίκιο του και αυτό που του αξίζει. Συναισθήματα όπως ο πόνος, οι τύψεις και κυρίως ο φόβος σε παραλύουν και σε κάνουν απλά να θέλεις να κρυφτείς, για να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσεις τα περίεργα βλέμματα, τον οίκτο και την ντροπή. Όμως αγαπώ τόσο πολύ τη ζωή, που για εμένα δεν υπήρχε άλλο μονοπάτι από το να βγω και να τη διεκδικήσω. Άλλωστε εγώ δεν έκανα κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπομαι ή να κρύβομαι. Η συνείδησή μου είναι απολύτως καθαρή. Φυσικά η αποδοχή της εικόνας μου και η αγάπη που μου έδειξαν, αρχικά το οικείο μου περιβάλλον και στη συνέχεια οι άνθρωποι στο δρόμο και σε όλη τη χώρα, με βοήθησαν να ξεπεράσω οποιαδήποτε αμφιβολία μπορεί να είχα. Άλλωστε οι ουλές μου είναι τα παράσημά μου!

«ΚΑΝΕ ΤΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΛΗΣΕ»

– Στις 25 Νοεμβρίου τιμάται η μέρα κατά της βίας των γυναικών. Εσείς υπήρξατε θύμα βίας, τι μήνυμα θέλετε να στείλετε σε όλες τις γυναίκες που κακοποιούνται;

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και είναι το εξής: Δεν πειράζει αν φοβάσαι, δεν πειράζει αν νιώθεις απελπισία. Να ξέρεις πως κάπου, κάποιος σε καταλαβαίνει, μπορεί να υποφέρει το ίδιο ή μπορεί να θέλει να σου απλώσει το χέρι βοηθείας. Κάνε το βήμα και μίλησε. Κάνε το βήμα και ζήτησε βοήθεια, θα την λάβεις. Εγώ δεν τα κατάφερα μόνη μου, με έχουν βοηθήσει πολλοί άνθρωποι. Όμως μίλησα και ζήτησα βοήθεια. Βγήκα με θάρρος και εξήγησα την κατάστασή μου. Κυρίως όμως πιστεύω πως είναι υποχρέωσή μας να μιλάμε και να καταγγέλλουμε γιατί είναι ο μόνος τρόπος να προστατέψουμε τα υποψήφια μελλοντικά θύματα των κακοποιητών μας. Στην κακοποίηση πρέπει να μπαίνει μια τελεία και είναι υποχρέωσή μας να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας.

– Μετά την περιπέτειά σας άλλαξε η κοσμοθεωρία σας για τη ζωή; Ποιοι είναι οι στόχοι σας και τα όνειρά σας για το μέλλον;

Δεν θα μπορούσα να έχω μείνει η ίδια, σε καμία περίπτωση. Η βάση του χαρακτήρα μου είναι η ίδια, πάντα ήμουν δυναμική και δοτική. Όμως έχω εξελιχθεί ως άνθρωπος, είμαι το βελτιωμένο μοντέλο μου! Τώρα όλα είναι σε υπερθετικό βαθμό, με μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη και ενσυναίσθηση για τον άνθρωπο και το δώρο της ζωής. Εύχομαι να συνεχίσω να έχω μια καλή αποκατάσταση, παράλληλα να βοηθάω με όποιον τρόπο μπορώ και η ευχή μου είναι αυτό, να διαμορφώνει ζωές και πεποιθήσεις πολλών ανθρώπων, ώστε να πολλαπλασιάζεται ο αντίκτυπος μιας λέξης ή μιας πράξης μου. Άλλωστε η κληρονομιά μας είναι ακριβώς αυτό και τα παιδιά μας!