«Σμύρνη, Μανίτσα μου!»-Σήμερα (8 μ.μ.) η παρουσίαση του βιβλίου της Μάνιας Παπαδημητρίου

Σήμερα στις 8 το βράδυ, παρουσιάζεται στο Πολύεδρο το βιβλίο της Μάνιας Παπαδημητρίου, «Σμύρνη, Μανίτσα μου! Ημερολόγια Εκστρατείας και έρωτα του Υπολοχαγού Γεράσιμου Γεννατά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Αργυρούλα Αλεξανδροπούλου, φιλόλογος, Διδάκτωρ

Ιστορίας και ο Νεκτάριος Στελλάκης, Αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα

Επιστημών της Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών. Αποσπάσματα του βιβλίου

θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Μάνια Παπαδημητρίου και Γεράσιμος Γεννατάς.

Στην εκδήλωση θα τραγουδήσει η Μαντώ Κάτσιου, έφορος πολιτισμού του

Πανηπειρωτικού Συλλόγου Πατρών.

Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο «ο καθένας όμως απ’ αυτούς που συμμετείχαν, είχε τη δική του προσωπική ιστορία, τον προσωπικό κρυφό καημό. Έτσι συνέβαινε και με τον παππού, για την καρδιά του οποίου δεν θα ξέραμε τίποτα αν δεν είχε αφήσει αυτά τα δύο ημερολόγια που θέλω να σας παρουσιάσω. Εκεί μέσα περίμενα να βρω την ιστορία της πατρίδας, όμως βρήκα τελικά την ιστορία της καρδιάς του. Πώς γίνεται κάποιος να πολεμάει και να ερωτεύεται ταυτόχρονα; Πώς γίνεται η ζωή να νικάει τη φρίκη του πολέμου και της ήττας, έτσι που τελικά να καταλήγει κάποιος να σκεφτεί: αν δεν είχε υπάρξει αυτή η εκστρατεία πολλοί από μας δεν θα είχαμε ποτέ μας γεννηθεί. Η Μικρασιατική εκστρατεία, εκτός από τις μάχες και την καταστροφή που επακολούθησε, είχε και απροσδόκητες παράπλευρες ωφέλειες: άνθρωποι που έσμιξαν, ερωτεύτηκαν και άφησαν απογόνους που τιμούν τη μνήμη τους. Η Μάνια Παπαδημητρίου εκδίδει ό,τι σώθηκε από το προσωπικό ημερολόγιο του παππού της, όπου ο υπολοχαγός Γεράσιμος Γεννατάς, εξιστορεί τη γνωριμία του με τη Γεθσημανή, τη Μανίτσα του, στη Σμύρνη, το 1920, την πολιορκία και την κατάκτηση της καρδιάς της παράλληλα με τις επιχειρήσεις στα μέτωπα του πολέμου.

Αυτό το «ημερολόγιο έρωτος», όπως το αποκαλεί, το διανθίζει με εκτενή αποσπάσματα από το στρατιωτικό του ημερολόγιο και άλλα τεκμήρια, καθώς και με δικά της σχόλια, αναμνήσεις και πρόσθετες πληροφορίες για τη μεταγενέστερη διαδρομή της οικογένειας, τους καημούς και τα τραύματα που τη σφράγισαν».

Η συγγραφέας αναφέρει «ο καθένας όμως απ’ αυτούς που συμμετείχαν, είχε τη δική του προσωπική ιστορία, τον προσωπικό κρυφό καημό. Έτσι συνέβαινε και με τον παππού, για την καρδιά του οποίου δεν θα ξέραμε τίποτα αν δεν είχε αφήσει αυτά τα δύο ημερολόγια που θέλω να σας παρουσιάσω. Εκεί μέσα περίμενα να βρω την ιστορία της πατρίδας, όμως βρήκα τελικά την ιστορία της καρδιάς του. Πώς γίνεται κάποιος να πολεμάει και να ερωτεύεται ταυτόχρονα; Πώς γίνεται η ζωή να νικάει τη φρίκη του πολέμου και της ήττας, έτσι που τελικά να καταλήγει κάποιος να σκεφτεί: αν δεν είχε υπάρξει αυτή η εκστρατεία πολλοί από μας δεν θα είχαμε ποτέ μας γεννηθεί».