Αξίζει τα παιδιά να κυνηγήσουν το όνειρό τους;

ΑΡΘΡΟ 

ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Κ. ΓΑΛΑΡΙΩΤΗ

Πολλά είναι τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, που θέλουν να γίνουν οι μεγάλοι αστέρες που έχουν ως πρότυπο. Σίγουρα όλα δεν μπορούν να πετύχουν αυτόν τον στόχο, όμως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουν να κατακτήσουν το όνειρό τους; Υπάρχουν σωστές υποδομές για να στηρίξουν αυτούς τους αθλητές; Οι προπονητές γνωρίζουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν σε ένα παιδί – αθλητή;

Το βασικό στοιχείο για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή, πέρα από τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει, είναι και το κομμάτι της ψυχολογίας. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για τους ποδοσφαιριστές μικρής ηλικίας και αυτό πρέπει να το λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του ο εκάστοτε προπονητής.

Ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος με την προπόνηση βελτιώνει την απόδοσή του, συγχρόνως πρέπει να έχει και πολύ καλή ψυχολογία, διότι σε διαφορετική περίπτωση και με τυχόν λάθος προσέγγιση, κυρίως από την πλευρά του προπονητή, θα έχει αρνητικά αποτελέσματα.

Αλήθεια, πόσοι είναι οι προπονητές που διαθέτουν την παιδεία αλλά και την ικανότητα, να μπορέσουν να αποτρέψουν έναν αθλητή να κάνει αρνητικές σκέψεις; Μετρημένοι στα δάχτυλα, θα τολμούσα να αναφέρω. Δυστυχώς, οι περισσότεροι προπονητές δεν μπορούν να καταλάβουν ότι για τον παίκτη το ποδόσφαιρο δεν τελειώνει, όταν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη μιας αναμέτρησης.

Η κακή ψυχολογία που μπορεί να έχει ο ποδοσφαιριστής τον επηρεάζει, όχι μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και μακριά από αυτόν, ακόμα και στην καθημερινότητά του. Αυτό σημαίνει ότι εάν δεν στηριχτεί από τον προπονητή του ώστε να καταφέρει να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες, τότε το αποτέλεσμα θα είναι να μην βελτιώσει την δύναμη του μυαλού του και κατ’ επέκταση την ψυχολογία του, με αποκορύφωμα τον επηρεασμό της επίδοσής του στην προπόνηση.

Ένας αθλητής θα πρέπει να έχει ψυχική σταθερότητα για να καταφέρει να διακριθεί σε αυτό που έχει επιλέξει να κάνει. Κι εδώ ο προπονητής είναι το «κλειδί», προκειμένου να καταφέρει να κρατάει τις ισορροπίες, να τον εμψυχώνει και να τον στηρίζει. Πώς, όμως, τον στηρίζει; Τα παιδιά πλέον δεν μπορείς εύκολα να τα κοροϊδέψεις, καθώς οι γνώσεις τους διευρύνονται και εμπλουτίζονται περισσότερο από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Σε αυτό έχουν συμβάλει το ίντερνετ, που έχει μπει για τα καλά στη ζωή τους/μας, και τα εκατοντάδες περισσότερα σε σχέση με το παρελθόν ερεθίσματα στα οποία εκτίθενται.

Το μυαλό πια των παιδιών ενεργοποιείται και ωριμάζει πολύ πιο γρήγορα από ποτέ. Έναν αθλητή δεν μπορείς να τον στηρίξεις μόνο με τον λόγο, αλλά πρέπει να του το δείξεις και με πράξεις. «Είσαι καλός αθλητής, έχεις πολλές δυνατότητες, σε υπολογίζω, συνέχισε να δουλεύεις σκληρά και θα ανταμειφθείς», είναι κάποιες από τις κουβέντες που ακούει ένας αθλητής, όμως στην πορεία μπορεί να δει όλα αυτά να διαγράφονται επειδή κάποιος άλλος στη θέση του, έχοντας λιγότερα θετικά στοιχεία, αλλά το λεγόμενο «βύσμα» τυγχάνει ευνοϊκότερης μεταχείρισης από τον προπονητή.

Η ψυχολογία του νεαρού ποδοσφαιριστή καταρρέει και σε αυτό φέρει ευθύνη αρχικά ο προπονητής και εν συνεχεία ο παράγοντας. Όλοι οι νεαροί ποδοσφαιριστές θα πρέπει να λαμβάνουν την ίδια αντιμετώπιση τουλάχιστον στα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα και στη συνέχεια να διακρίνονται με βάση το βήμα παραπάνω που μπορεί να κάνει ο καθένας και πάντα με τα σωστά κριτήρια.

Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά πλέον μεταξύ τους μιλάνε, ανταλλάσσουν απόψεις και πολλές φορές βγάζουν στην επιφάνεια το ισχυρό «δόντι» που έχουν, θέλοντας να δείξουν τη δυναμική τους. Με λίγα λόγια, οι γονείς, οι παράγοντες και οι προπονητές, δυστυχώς, έχουν περάσει στα παιδιά το μήνυμα ότι το «βύσμα» είναι αυτό που μετράει πιο πολύ, όχι τόσο οι ικανότητες. Πόσες, λοιπόν, από τις υποδομές λειτουργούν διαφορετικά; Δέκα; Πέντε; Δύο; Καμία;

Σκεφτείτε τώρα την ψυχολογία του αθλητή που έχει ταλέντο, αλλά δυστυχώς ο προπονητής τού δείχνει με πράξεις ότι δεν μετράει μόνο αυτό.

Εν κατακλείδι, χρειάζεται να αλλάξει η νοοτροπία, να υπάρχουν παιδεία και αξιοκρατία, να αξιοποιούνται τα πραγματικά ταλέντα, και όσα παιδιά έχουν την όρεξη να δουλέψουν σκληρά. Και φυσικά, οι αρμόδιοι θα πρέπει να επιμορφωθούν καταλλήλως και στον τομέα της αθλητικής ψυχολογίας.