Αυτές οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους

Ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων

Μπορεί να ακούγεται κάπως παράξενο αλλά η ιχνηλάτηση των κρουσμάτων οδήγησε σε αυτές τις εστίες. Αν το ίδιο πάρτι προκάλεσε 11 κρούσματα, δεν απομένουν και πολλά για να ειπωθούν.

Ας δούμε τώρα και τη μεγάλη εικόνα. Τα κρούσματα κορονοϊού ξεπέρασαν στην Ευρώπη τις 400.000 σε ένα 24ωρο. Στην Ιρλανδία έκλεισαν τα σχολεία για δύο εβδομάδες και τα εστιατόρια για τέσσερις. Στη Βαρκελώνη έκλεισαν μπαρ και εστατόρια για δύο εβδομάδες. Στην Τσεχία τα νοσοκομεία ακυρώνουν τις μη επείγουσες ιατρικές πράξεις για να ελευθερωθούν κλίνες για τα θύματα της πανδημίας. Στην Πολωνία ετοιμάζουν νοσοκομεία εκστρατείας ενώ στη Γαλλία σημειώθηκε ρεκόρ εβδομαδιαίων κρουσμάτων, που ήταν κοντά στις 20.000 νοσούντες.

Τέλος έχουμε και το μικρό, τοπικό, περιστατικό. Όταν θαμώνες καφενείου, νομίζω στην Αγίας Τριάδος, έστησαν κανονικά καυγά με αστυνομικούς που πήγαν να τους ελέγξουν επειδή ήταν συνωστισμένοι μέσα στο μαγαζί.

Μου φαίνεται ότι τα συμπεράσματα βγαίνουν από μόνα τους. Πρώτον, βρισκόμαστε καταμεσής του δεύτερου κύματος της πανδημίας που αποδεικνύεται πολύ πιο ζόρικο από το πρώτο. Δεύτερον, όλα όσα έπρεπε να ειπωθούν για μέτρα προφύλαξης, έχουν ήδη ειπωθεί και τα ξέρουμε όλοι. Δεν υπάρχει λοιπόν ζήτημα ενημέρωσης, απλώς μερικοί παίρνουν τις συστάσεις τοις μετρητοίς και άλλοι αδιαφορούν. Τρίτον, φαίνεται ότι το δεύτερο κύμα βρήκε τον κόσμο εξαντλημένο ψυχολογικά από τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στο πρώτο κύμα γι’ αυτό και η συμμόρφωση δείχνει τώρα πιο δύσκολη. Τέταρτον, οι κυβερνήσεις όλο και πιο δύσκολα πηγαίνουν σε οριζόντια μέτρα αφού οι οικονομικές τους επιπτώσεις είναι δυσβάστακτες. Πέμπτον, οι εισηγητές των μέτρων, δηλαδή οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν πλέον κανονική αντιπολίτευση ενώ οι λοιμωξιολόγοι δεν πείθουν τόσο όσο την περασμένη Άνοιξη. Έκτον και τελευταίο, η ανάγκη κυρίως των νέων ανθρώπων να ανταμώνουν και να συνδιασκεδάζουν είναι πολύ ισχυρότερη απ’ ότι νομίζαμε αφού αψηφά το φόβο του κορονοϊού.

Έτσι έχει η κατάσταση και μ’ αυτήν θα πορευτούμε χωρίς να περιμένουμε θεαματικές αντροπές προς το καλύτερο. Ομολογουμένως πρόκειται για μια πολύ δύσκολη κατάσταση και γι’ αυτό ο φετινός χειμώνας θα είναι βαρύς. Όχι μόνο από κρύα, χιόνια και βροχές αλλά προ παντός από τον  κορονοϊό, τις παθολογικές πρώτα κι έπειτα τις οικονομικές του επιπτώσεις.

Νομίζω ότι αυτή φορά αποκτά καινούργια και δραστική επικαιρότητα το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου: «Το χειμώνα ετούτο/ άμα τον πηδήσαμε/ γι’ άλλα δέκα χρόνια/ άϊντε καθαρίσαμε». Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1983 αλλά τώρα επείγει μια επανέκδοσή του. Αν και, μιας και τόφερε η κουβέντα, εμένα πάντα οι τελευταίοι του στίχοι με τράβαγαν, «Το τραγούδι ετούτο/ το ΄πα το εβδομηνταεννιά/ σ’ αγαπάω ακόμα/ αλλά εσύ είσαι κακιά».