Πατρινό Καρναβάλι: Μας λείπεις…

Μέμμα Αντωνάτου – Πλήρωμα «17»: Είναι πάντα, κομμάτι του εαυτού σου!

Κανονικά, σήμερα θα παραδίδαμε στολές. Χωμένοι ανάμεσα στις σακούλες, τα υφάσματα και το κομφετί θα κεντούσαμε τα τελευταία είδωλα από σιλικόνη, θα χορεύαμε την ευθεία ως το τέρμα, θα συναντούσαμε εκείνους τους παντοτινούς ανάποδους, θα, θα, θα… Και φέτος; Τι μας μένει; Αρκεί να ψάξεις μέσα σε μπαούλα και θα καταλάβεις πως το Καρναβάλι ήταν πάντα εκεί να μας ενώσει. Αρκεί, να συντονιστείς στους 92,5. Φέτος, αρκεί το ξετύλιγμα μιας σερπαντίνας… για να βρεις το κομμάτι του εαυτού σου που λείπει και να λύσεις το γρίφο.

Το λαϊκό, καρναβαλικό στοιχείο, γελαστικά καμωμένο μέσα στους αιώνες, μεταλαμπαδεύεται, αναζωπυρώνεται και τελικά πεθαίνει για να γεννηθεί κάθε φορά από την αρχή, γυρνώντας ανάποδα τον κόσμο. Η πολλαπλότητα και η ετερότητα των καρναβαλικών φωνών στην πόλη της Πάτρας διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα. Το Καρναβάλι μας έχει αμφίθυμο, ανοιχτό τέλος. Μετά το πέρας των εκδηλώσεων, τη νύχτα μετά τη Μεγάλη Παρέλαση, ο Βασιλιάς Καρνάβαλος τυλίγεται στις φλόγες. Την ώρα της καύσης, καθένας καλείται να θυσιάσει στη θάλασσα κάτι δικό του, προσωπικό, κομμάτι από τον άλλο του εαυτό προκειμένου να ανανεωθεί, να αναγεννηθεί από τις στάχτες. Μπροστά στο επιβλητικό θέαμα, τα σπουδαιότερα συμβάντα της ανθρώπινης ύπαρξης μπαίνουν προσεκτικά σε τάξη. Για πάντα μασκαρεμένα με το τίποτα, επαναλαμβάνονται κατά τρόπο διαφορετικό, πετούν μαζί με το χαρταετό, αντικατοπτρίζονται στη μαγική σφαίρα μέχρι ο κόσμος να επιστρέψει στην ανάποδη όψη του.

Τι νόημα έχει, λοιπόν, φέτος; Το 1966 οι πρώτες παρέες ανέβηκαν στο άρμα του Κρυμμένου Θησαυρού. Από τότε, μπορεί να υπήρξαν πολλοί στο τιμόνι, το άρμα όμως ήταν πάντα ένα και δεν κατέβηκε κανείς. Ευέλικτο, ελαστικό κι αλύγιστο, να τους χωράει όλους. Δυναμικό. Μασκαρεύεται, ορίζει και ορίζεται από τους καιρούς και ξετυλίγει την κρυφή του ουσία, το μεγάλο μυστικό του, που βέβαια μένει ίδιο κι απαράλλαχτο τα τελευταία 56 χρόνια. Αυτό το πατρινό και την ίδια στιγμή οικουμενικό παιχνίδι, καταργεί κάθε απόσταση μεταξύ των ανθρώπων. Φέτος το ζούμε από τις οθόνες μας. Και κάπως, πάλι καταφέρνει, να μας φέρνει πιο κοντά από ποτέ. Φέτος, έχει και πιο πολύ νόημα από ποτέ! Με παρελάσεις ή χωρίς, ο θησαυρός είναι πάντα κρυμμένος.

Στο Καρναβάλι υπάρχει μόνο ένας νόμος: πάντα δίνεις περισσότερα από αυτά που παίρνεις, δίνεις κομμάτι του εαυτού σου, το χαρίζεις για πάντα στην ψυχή του Βασιλιά. Το παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού, είναι αυτό που ο Βασιλιάς σου επιστρέφει. Και πόσα με τα χρόνια σου έχει χαρίσει; Κομμάτι της ιστορίας της πόλης, καμωμένο από τους ανθρώπους της, δημιουργεί οικογένειες. Μοναδικό στο είδος του, ανήκει σε όλους, «μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει τα παιδιά», αποτελεί προϊόν της αστικής μυθοπλασίας και οποιαδήποτε απομίμηση είναι α-συμπτωματική.

Μέσα στην παραδοξότητα του φετινού Καρναβαλιού, ο Βασιλιάς -για ακόμη μια φορά- γελάει μαζί σου. Κλείνει το μάτι στο μέλλον κι είναι κάπου κρυμμένος στη γωνία για να τον ανακαλύψεις από την αρχή, αρκεί να ψάξεις.

Πόπη Αλιβιζάτου –Πλήρωμα «40»: Με αναμνήσεις, αναμνήσεις, αναμνήσεις…

«Καρναβάλι 2021. Υπήρξε; Και όχι και ναι. Υπήρξε, για μας τους καρναβαλιστές, το δημιουργικό κομμάτι, το κομμάτι του παιχνιδιού, των ανατρεπτικών φωτογραφιών, των παλιών συμμετοχών, των αναμνήσεων. Πώς; Διαδικτυακά. Μέσα από ομάδες που δημιουργήσαμε με άξονα το καρναβάλι, με θέματα και κατασκευές, με προσεγγίσεις και επικοινωνία και χιούμορ και πειράγματα και κυρίως με αναμνήσεις, αναμνήσεις, αναμνήσεις, που μας έφεραν πολύ πιο κοντά, μας ένωσαν περισσότερο, σαν να αγαπηθήκαμε από την αρχή…. Και με την παρέλαση; Δεύτερη χρονιά χωρίς;;;  Α! Με την παρέλαση… Πρώτη χρονιά χωρίς, γιατί πέρυσι παρέλαση κάναμε… Χωρίς τον Δήμο, αλλά κάναμε… Αυθόρμητη, χρωματιστή και αυτοοργανωμένη. Η φετινή χρονιά, όμως, χωρίς…. Όχι απόλυτα χωρίς, αφού για μας, τους ανθρώπους του Καρναβαλιού, παρέλαση γίνεται. Ερμού και Αγίου Ανδρέου γωνία, οι κούκλες μας μετέχουν σε μια παρέλαση κυκλική και αέναη. Οι κούκλες που ο καθένας από μας δημιούργησε και που τους δώσαμε ψυχή με τη φαντασία μας και τη λαχτάρα μας για τη δική μας χαμένη παρέλαση. Οι κούκλες μας, με την παρέλαση των ονείρων, αγκαλιάζουν ένα μέρος του δικού μας κενού και τρέφουν τη ψευδαίσθηση. Όμως το χωρίς παρέλαση θα ήταν πιο ελαφρύ, αν δεν υπήρχαν τα υπόλοιπα χωρίς. Αν δηλαδή, ο δήμος και η υπεύθυνη του Καρναβαλικού οργανισμού, δεν είχαν αποκλείσει τα πληρώματα από το καρναβάλι, αν δεν είχαν κόψει την επικοινωνία με το δημιουργικό κομμάτι του καρναβαλιού, αν δεν επεδίωκαν με κάθε κίνησή τους να αποδείξουν το «Le Carnaval, c΄ est moi». Αν δεν αλλοίωναν την έννοια, το περιεχόμενο και την ουσία εκδηλώσεων του κορμού του καρναβαλιού, όπως ο Κρυμμένος Θησαυρός. Αν έβλεπαν τις ιδιαίτερες αυτές συνθήκες σαν ευκαιρία για να επενδύσουν στον θεσμό, για να δημιουργήσουν βάσεις εξέλιξης, για την μετά καραντίνα εποχή. Κυρίως όμως, αν είχαν εκμεταλλευτεί τις σημερινές συνθήκες, για να δημιουργήσουν έναν μόνιμο χώρο στέγασης και δημιουργίας των πληρωμάτων, αυτών που πέταξαν έξω από τον ΑΣΟ και των υπολοίπων. Για να μπορούμε να έχουμε παρέλαση, όταν…. Έτσι, ενώ εμείς ως καρναβαλιστές, συναντιόμαστε σε δημιουργικές δράσεις με κομφετί και σερπαντίνες, ο Δήμος επέλεξε να κάνει τον προϋπολογισμό του καρναβαλιού, κομφετί και σερπαντίνες……»

Θανάσης Κούστας, ο «Στρατηγός» του Καρναβαλιού: «Θα ανάψουμε τις μηχανές για το Καρναβάλι της μετά covid εποχής»

Σίγουρα ο κάτοικος κάποιας άλλης πόλης, θα απορεί, όταν μαθαίνει πως στην πόλη μας επικρατεί μια περίεργη μελαγχολία και έντονη ψυχολογική πίεση, λόγω της ακύρωσης των Καρναβαλικών εκδηλώσεων.

Και λογικό είναι, καθώς για τους μη Πατρινούς το Καρναβάλι είναι μια ψυχαγωγική ανάπαυλα που συνδυάζεται με έθιμα της Καθαράς Δευτέρας.

Για τους Πατρινούς, όμως, το Καρναβάλι είναι τρόπος ζωής, που άμεσα ή έμμεσα αφορά το σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Προετοιμασία, παρέες, ιδέες, τέχνες, θέατρα, κείμενα, τραγούδια, μουσικές, χοροί θεματικοί και μη, στολές, accessories, κατασκευές, άμιλλα, γκρίνιες, βραβεία, ζωγράφοι, γλύπτες, θέματα, σκηνοθέτες κ.λ.π. συνθέτουν ένα παζλ που χαρακτηρίζει, αναζωογονεί και συντηρεί την πόλη και τα κομμάτια του ενώνονται και σχηματίζουν το μοναδικό ΠΑΤΡΙΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ. Οι δε νέοι μας έχουν ολοχρονίς μια δημιουργική απασχόληση και συναισθηματική διέξοδο.

Την μία και μοναδική φορά που θυμάμαι πως είχε ματαιωθεί το Καρναβάλι ήταν το 1964.

Από την Τρίτη 3 Μαρτίου 1964, φάνηκαν τα άσχημα μαντάτα, καθώς δημοσιεύεται η είδηση πως ο Βασιλεύς Παύλος υπέστη εμβολήν εις τον αριστερόν πνεύμονα και εκφράζονται ζωηροί φόβοι για την υγεία του. Στις εφημερίδες δημοσιεύεται πως «Στο Μπαλ Μασκέ νέων και εφήβων» της Περιηγητικής που θα γίνει στο ΠΑΝΘΕΟΝ την Κυριακή στις 8 Μαρτίου θα δοθούν πλούσια δώρα από την «Ελέκτρα».

-Ένα ραδιόφωνο «ΦΙΛΙΠΣ» εις τον καλύτερον μεταμφιεσμένον με θέμα «ΕΛΕΚΤΡΑ»

-Έξι δίσκους ‘ΠΟΛΥΔΟΡ» εις την καλλιτέραν ομάδα ΧΑΛΛΥ – ΓΚΑΛΛΙ.

-Μια κουζίνα ΙΖΟΛΑ Κ-120 εις το καλλίτερο ζευγάρι ΤΟΥΪΣΤ

-Μια κουζίνα ΙΖΟΛΑ Κ-120 εις το καλλίτερο ζευγάρι ΜΠΟΣΣΑ – ΝΟΒΑ».

Τελικά οι πρόβες των υποψηφίων για βραβεύσεις θα πάνε χαμένες, καθώς το Σάββατο 7 Μαρτίου δημοσιεύεται η θλιβερή είδηση «Απέθανε χθες ο Βασιλεύς Παύλος, τον διεδέχθη ο Κωνσταντίνος Β’. Βαθύτατον το πένθος που επισκιάζει τα Πάτρας. Ματαιώνονται όλες οι εορταστικές εκδηλώσεις».

Αυτές τις μέρες είμαστε στην δεύτερη χρονιά που ματαιώνονται οι εκδηλώσεις του Πατρινού Καρναβαλιού και το ψυχολογικό βάρος των νέων μας είναι ασήκωτο. Κι όμως αντέχουν, η εμπειρία και οι γνώσεις σε συνδυασμό με την επιθυμία, είναι οδηγός για θέατρα, πάρτυ, μουσικές παραστάσεις, εκθέσεις, ακόμη και παρελάσεις και όλα αυτά διαδικτυακά με την χρήση σύγχρονων τεχνολογιών. Κι εμείς, οι παλιοί της ανατροπής και της μπούλας, οι «Στρατηγοί» έχουμε στολίσει τα οχήματα, θα ανάψουμε τις μηχανές τους να ακούσουμε τον θόρυβο της παρέλασης και θα ευχηθούμε να είμαστε όλοι υγιείς του χρόνου για ένα Καρναβάλι νέο, ζωντανό και φαντασμαγορικό, όπως σίγουρα θα γίνει. Ένα Καρναβάλι της μετά covid εποχής».

Bασίλης Παπαϊωάννου: Ας κάνουμε το μειονέκτημα, πλεονέκτημα

Ο γνωστός Πατρινός φωτογράφος και φανατικός καρναβαλιστής, Βασίλης Παπαϊωάννου, ανέφερε «Κλαυσίγελως. Ένα άλλο Σάββατο του Καρναβαλιού θα λέγαμε ότι ξεκινάει η μεγάλη γιορτή της πόλης, ένα Σαββατοκύριακο με χορό, μουσική, ποτό χωρίς τέλος, η αποκορύφωση του Καρναβαλιού μας. Πάντα είχα τη σκέψη ότι αυτό το Σαββατοκύριακο δεν ήθελα να τελειώσει. Φέτος όμως το συναίσθημα είναι να περάσει όσο γίνεται πιο γρήγορα, να έρθει το πρωινό που θα ξημερώσει η Καθαρά Δευτέρα και να επανέλθουμε στη καθημερινότητα. Μπορεί το προηγούμενο διάστημα να πέρασε με αρκετό “τρέξιμο” με όλα αυτά που γίνονταν από τη ΚΕΔΗΠ αλλά και από πολίτες, αλλά το συναίσθημα των παρελάσεων, της καύσης του Καρναβάλου και των πάρτυ είναι κάτι άλλο, κάτι αναντικατάστατο!  Ίσως ο καλύτερος τρόπος για αυτό το δύσκολο Σαββατοκύριακο είναι να μην σκεφτόμαστε τι ΔΕΝ θα κάνουμε σήμερα και αύριο, αλλά να θυμόμαστε όλα αυτά που έχουμε κάνει τόσα χρόνια πίσω και να οραματιζόμαστε όλα αυτά που θα κάνουμε στα χρόνια που έρχονται. Η φετινή χρονιά ελπίζω να μην πάει στράφι. Οι συνθήκες οδήγησαν σε διαφορετικούς τρόπους έκφρασης, σε νέους τρόπους δημιουργίας, σε νέες ιδέες και συνεργασίες. Ας γυρίσουμε το μειονέκτημα ενός Καρναβαλιού που δεν έγινε, σε πλεονέκτημα διεύρυνσης του Πατρινού Καρναβαλιού, υιοθέτησης νέων δράσεων με κινητήριο μοχλό τη συνεργασία. Το Καρναβάλι από μόνο του είναι η ανατροπή της καθημερινότητας. Ας κάνουμε αυτή την ανατροπή και να συνεργαστούμε ΟΛΟΙ για ένα Πατρινό Καρναβάλι 2022 πρότυπο!».

Πέτρος Ψωμάς: Ανάμικτα τα συναισθήματα!

Ο επικεφαλής του «σπιράλ» και εκ των αρχηγών του πληρώματος «94» που εδώ και χρόνια έχει την δική του ιστορία στο Πατρινό Καρναβάλι, Πέτρος Ψωμάς δήλωσε «ζούμε ένα ιδιαίτερο Καρναβάλι, φέτος. Και το απολαμβάνουμε διαφορετικά. Από τη μία εκτιμάμε όλα τα δομικά συστατικά του Πατρινού Καρναβαλιού που στερούμαστε (παρελάσεις, πάρτι, το παραδοσιακό κυνήγι, συγκεντρώσεις, δραστηριότητες στην πόλη), από την άλλη δοκιμάζουμε την έμπνευση και τη φαντασία σε διαφορετικά μονοπάτια (διαδικτυακές δράσεις, video, εικονικές συναντήσεις, επικοινωνία χωρίς επαφή, δημιουργία κατά μόνας, εναλλακτικές εκδηλώσεις).

Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Αυτό που λείπει, μας λυπεί, μας θλίβει, μας ψυχοπλακώνει. Αυτό που ζούμε, μας ιντριγκάρει, μας συναρπάζει, μας συγκινεί ως κάτι το πρωτόγνωρο και ιδιαίτερο. Αυτό που ονειρευόμαστε για του χρόνου μας κινητοποιεί και μας ενθουσιάζει, είναι μια αδημονία και μία ελπίδα για ένα Καρναβάλι 2022 που θα του δοθούμε με πάθος και με τη συσσωρευμένη ενέργεια δύο ματαιωμένων καρναβαλιών.

Έχω την αίσθηση πως οι παρέες «βρέθηκαν» και φέτος. Αλλιώς, εναλλακτικά, αλλά βρέθηκαν. Δεν συνυπήρξαμε όμως όλοι με όλους, δεν συχνωτιστήκαμε επαρκώς, δεν ήρθαμε σε επαφή με τους συνηθισμένους καρναβαλικούς τρόπους. Και φέτος ήταν ολοκληρωτική αυτή η απουσία, γιατί πέρυσι ζήσαμε τουλάχιστον τον «θησαυρό», όλα τα πριν και πολλές από τις δράσεις του τριημέρου, μόνο τις παρελάσεις στερηθήκαμε. Φέτος έλειψαν όλα.

Το Πατρινό Καρναβάλι θέλει διαπροσωπική επαφή, θέλει αγγίγματα, χαμόγελα που ανταλλάσσονται απευθείας, όχι μέσα από οθόνες. Θέλει αδρεναλίνη που προϋποθέτει φυσικό τρέξιμο, θέλει συνωστισμό, στα κέντρα, στους δρόμους, στην εκκίνηση της παρέλασης, παντού. Αυτό μας λείπει πολύ φέτος. Και δεν αναπληρώνεται, δυστυχώς. Είναι και όλοι αυτοί οι καρναβαλάνθρωποι που λες και υπάρχουν στην πόλη κάθε Καρναβάλι μόνο και μετά εξαφανίζονται για μια ολόκληρη χρονιά. Το ότι φέτος δεν θα τους συναντήσω (στα κοντρόλ, στις πλατείες, στην Κορίνθου, στις Τελετές) αποστερεί ένα σημαντικό κομμάτι της καρναβαλικής εμπειρίας. Γιατί Πατρινό Καρναβάλι είναι πρωτίστως η ανθρωπογεωγραφία του και η επαφή σου μαζί της!

Από την άλλη οι φετινές συνθήκες έδωσαν ευκαιρίες περαιτέρω μελέτης του Καρναβαλιού μας, σπουδής επί των ιδιαιτεροτήτων του και των ανθρώπινων συμπεριφορών και ενός ευρύτερου αναστοχασμού. Καρναβαλική αδεία, νιώθω πως θα τον ευγνωμονούμε τον κορωνοϊό σε μέλλοντα χρόνο. Αυτή η ιδιαίτερη καρναβαλική τριετία (2020, 2021, 2022) θα αποδειχθεί ένα φαρδύ κεφαλόσκαλο στη σκάλα του θεσμού προς τα 200 χρόνια του και πρόκειται να τον ωφελήσει. Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Το δε Πατρινό Καρναβάλι του 2022 θα είναι, φρονώ, ένα από τα καλύτερα της ιστορίας. Επανεκκίνησης, έντονο! Και –τύχη αγαθή- θα κορυφωθεί σε λιγότερο από χρόνο!

Βικτωρία Αγγελοπούλου: «Οι Σφήκες» κέντρισαν το Καρναβάλι

Η πρώην αντιδήμαρχος και πιστή καρναβαλίστρια που διαρκώς μας εκπλήσσει ευχάριστα προσθέτοντας πινελιές ανανέωσης στο θεσμό, η Βικτωρία Αγγελοπούλου, μίλησε για τις «Σφήκες» που κέντρισαν το Πατρινό Καρναβάλι ακόμη κι εν μέσω πανδημίας.

Αναφέρει χαρακτηριστικά «φρονώ πως καρναβάλι είναι η δημιουργική διασκέδαση, που τρέφει το νου και το συναισθηματικό μας κόσμο. Μου λείπει το εξωστρεφές κομμάτι, αλλά δεν μπορώ να πω ότι στερήθηκα φέτος την χαρά και την διανοητική έξαψη που αναβλύζει από τις ιδέες και την εφαρμογή τους.

Με τις ΣΦήΚΕΣ, πραγματοποιήσαμε πολλές από αυτές, παρά τα «κατεβασμένα ρολά»  και τον διάχυτο φόβο.

Τηρώντας όλα τα απαιτούμενα μέτρα και προφυλάξεις, προβάλαμε τη Befana,-ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ- για να καθιερωθεί σαν έθιμο την παραμονή των Θεοφανείων.

Διαδηλώσαμε τη λύπη μας για  όσα συμβαίνουν, με σιωπηλή διαμαρτυρία έξω από το Δημοτικό Θέατρο.

Δια χειρός της σφήκας Μαρίας Μανωλοπούλου, φτιάξαμε το λογότυπό μας,  αλλά και μουσικά όργανα γιατί σκοπεύαμε να δώσουμε και συναυλία, αλλά, οψόμεθα ….

Συμμετείχαμε στο Διαγωνισμό καρναβαλικού βίντεο που οργάνωσε το Καρναβαλικό Κομιτάτο Πάτρας, με θέμα «Μια μέρα στο Χαλιφάτο του Καρναβαλιστάν».

Ράψαμε στολές, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες να τις φορέσουμε ήσαν μηδενικές. Φτιάξαμε καπέλα για την ομάδα μας, σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες του είδους,  Όλγα Μοσχόβου και τον Φώτη Στεργίου. Στοχεύουμε να σας τα δείξουμε προσεχώς, γιατί νομίζω πως θα μαραζώσουν, αν τα φάνε, χωρίς βόλτα, τα μαύρα σκοτάδια της ντουλάπας.

Δεν ολοκληρώσαμε:

-Το «ΠΑΝΗΓΥΡΙ- ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ ΣΤ’ ΑΦΤΙ»,  αλλά ελπίζουμε πως θα γίνει του χρόνου, σε συνεργασία και με άλλες ομάδες.

-Την εκδήλωση «ΚΑΠΕΛΩΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ» (Όλοι οι πολίτες να φορούν καπέλο το προτελευταίο Σάββατο της αποκριάς) και την ¨»ΛΕΥΚΗ ΠΕΜΠΤΗ» (όλοι στα Λευκά μέρα και νύχτα την τελευταία Πέμπτη). Εκδηλώσεις, που είχαμε προγραμματίσει  σε συνεργασία με το Επιμελητήριο Αχαΐας και τον Εμπορικό Σύλλογο.  Ευελπιστούμε για  του χρόνου, γιατί μπορούν σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσουν τοπικό και όχι μόνο ενδιαφέρον, αν συνδυαστούν και με διαγωνιστικά και άλλα υπαίθρια δρώμενα.

Τελετή λήξης;  Όχι βέβαια! Πως μπορείς να «λήξεις»  κάτι που δεν άρχισε ποτέ;

Οι ΣΦήΚΕΣ υπάρχουν, γιατί στοχεύουν: Στην αναβίωση παλαιών εθίμων και στη δημιουργία νέων. Επομένως, με τη λήξη της «ταλαιπωρίας» θα δείτε πολλά στο άμεσο μέλλον,  που ελπίζω να στηρίξετε για το καλό της Πάτρα μας, που όλοι αγαπάμε».

Bασίλης Κανελλόπουλος: Ένα κακόγουστο αστείο

Ανάμεσα στους καρναβαλανθρώπους της Πάτρας και ο αρχηγός του πληρώματος «Οι Επίτιμοι», Βασίλης Κανελλόπουλος με αμέτρητες συμμετοχές στο Πατρινό Καρναβάλι, επισημαίνει πως «Όλο αυτό που ζούμε είναι πραγματικά ένα κακόγουστο αστείο… Καρναβάλι 2021 εκκωφαντική σιωπή! Συναισθήματα που κατακλύζουν  τους καρναβαλιστές; Απέραντη θλίψη, λύπη, απογοήτευση. Αν δεν είσαι Πατρινός ενδεχομένως και δεν μπορείς να αντιληφθείς πως νοιώθει η πόλη αυτό το περίεργο, μοναχικό και σιωπηλό τριήμερο.

Παντού σιωπή… Η δημιουργική βαβούρα, τα γέλια, οι φωνές, οι χοροί, οι αγκαλιές, το τρέξιμο μέρα και νύχτα, το άγχος, η χαρά, οι κοινωνικές μας συναναστροφές ώστε το τελευταίο Σαββατοκύριακο να έχουμε κάθε χρόνο ένα αποτέλεσμα φαντασμαγορικό!

Δυστυχώς τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα συμβούν. Όμως είμαστε όλοι εδώ δυνατοί για να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα. Ας αποτελέσει αυτό το τόσο διαφορετικό Καρναβάλι μία ευκαιρία για να κάνουμε μία νέα αρχή και να μετατρέψουμε την λύπη σε μεγαλύτερη δημιουργία. Σχεδιάζοντας το μέλλον και βγάζοντας τον καλύτερό μας εαυτό στο Καρναβάλι του 2022 που δεν θα αργήσει να έρθει…

Να είμαστε λοιπόν όλοι εκεί και τα καλύτερα έρχονται!..».

Στέλιος Αποστολόπουλος: Χωρίς ενέργεια και vibes

O Πατρινός dj, Στέλιος Αποστολόπουλος που έχει «συνοδέψει» με την μουσική του αμέτρητες εκδηλώσεις στο Πατρινό Καρναβάλι ανέφερε «σίγουρα τον τελευταίο χρόνο διανύουμε ίσως την πιο περίεργη περίοδο της ζωής μας πλησιάζοντας στο καρναβάλι ήταν σίγουρο το μικρόβιο θα ξύπναγε σιγά σιγά μέσα μου. Ενέργεια υπήρχε πολύ και για να μη συσσωρευτεί και γίνει κακή ενέργεια φρόντισα να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα από αυτά που έκανα κάθε καρναβάλι προσαρμοσμένα όμως στις υπάρχουσες συνθήκες. Τα πάρτυ online, ο κρυμμένος θησαυρός online και παράλληλα με την ομάδα “του χρόνου Μπούλες” σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε μία σειρά ιδιαίτερων και όμορφων εκδηλώσεων οι οποίες θέλω να πιστεύω ότι θα αφήσουν την σφραγίδα τους σε αυτό το ιδιαίτερο καρναβάλι

Αυτό που σίγουρα μου έλειψε είναι η προσωπική επικοινωνία με τους φίλους καρναβαλιστές και όχι μόνο, αλλά πιο πολύ αυτή ιδιαίτερη επικοινωνία και η ανταλλαγή ενέργειας και vibes που υπάρχει όταν παίζω μουσική ως dj Στα πάρτυ και στις παρελάσεις».

Αλέξης Σκαρμέας: Το καρναβάλι είναι ένας αρλεκίνος που ενώνει χέρια και ψυχές

Ο πρώην αντιδήμαρχος και πιστός ακόλουθος του Πατρινού Καρναβαλιού, Αλέξης Σκαρμέας λέει «το ημερολόγιο δείχνει αρχές Μαρτίου 2021. Τελευταία βδομάδα της αποκριάς. Τι περίεργες συγκυρίες. Τα δελτία ανακοινώνουν κρούσματα της πανδημίας, εμείς κλεισμένοι μέσα, μήνες τώρα, μετράμε αποστάσεις και νεκρούς. Ένας αρλεκίνος απέναντι μου, αναμνηστικό του πατρινού καρναβαλιού, ποζάρει θλιμμένος. Γράψε κάτι για το καρναβάλι μου είπαν. Το καρναβάλι δεν το αποτυπώνεις στο χαρτί, το αποτυπώνεις στη ψυχή. Δεν το γράφεις, το βιώνεις. Το καρναβάλι είναι αγκαλιές, φιλιά, αγωνίες, τσακωμοί, χοροί, διασκεδάσεις, πρόβες, πόζες, αυθορμητισμός, δημιουργία, κατασκευές, έρωτες, ξενύχτια, χαρά και μια γλυκιά μελαγχολία του τέλους. Είναι τόσα συναισθήματα που δεν τα χωράει το χαρτί. Είναι η γροθιά στο καθρέφτη σου. Είναι το χαμόγελο της καρδιάς, μακριά από συγκαταβατικές και «δήθεν» συμπεριφορές. Είναι μόνο του μια  ιστορία. Με αρχή, κορύφωση και λύτρωση. Είναι ένας κύκλος της ζωής μας. Κάθε φορά ξεχωριστός και κάθε φορά διαφορετικός. Το κάθε καρναβάλι είναι μοναδικό, δεν συγκρίνεται ούτε με το προηγούμενο, ούτε με το επόμενο. Ανάβει σαν πυροτέχνημα που λαμπιρίζει και σβήνει. Είναι η αποτύπωση της στιγμής. Είναι η γοητεία του εφήμερου.

Αυτό το πυροτέχνημα δεν άναψε φέτος, δεν ανέβηκε ψηλά στον ουρανό, δεν φώτισε τα πάντα, δεν έκανε το κύκλο του για να λάμψει και να σβήσει. Δεν άκουσε ούτε το επιφώνημα θαυμασμού, ούτε είδε την απογοήτευση του τέλους. Ο αρλεκίνος στάθηκε εκεί ακούνητος. Δεν χόρεψε στους δρόμους και στην πλατεία του καρναβαλιού, δεν χαμογέλασε, δεν μπήκε ανάμεσα μας να μας παρασύρει. Στάθηκε φορώντας τη στολή του, προσμένοντας μας στους άδειους δρόμους. Παλέψαμε πολλά «εγώ» φέτος. Από τα σπίτια μας. Μόνοι μας. Με την δική μας ψυχή. Να κρατήσουμε τη σπίθα ζωντανή. Έτσι μόνοι μας όπως ήμασταν, αφήσαμε τον αρλεκίνο στην πλατεία να μας περιμένει. Μας περίμενε να μπει ανάμεσα μας. Να τραβήξει το χέρι μας και να το ενώσει με το χέρι του άλλου, του φίλου, του εχθρού, του δίπλα μας, του απέναντι μας. Γιατί αυτό είναι πάνω από όλα το καρναβάλι. Ένας αρλεκίνος που ενώνει χέρια και ψυχές. Ο αρλεκίνος θα στέκει όμως πάντα εκεί. Κάθε χρόνο, κάθε φορά, κάθε καρναβάλι. Να περιμένει να ενώσει τα χέρια μας και τις ψυχές μας. Και εμείς ας είμαστε εκεί. Με τα χέρια μας. Μα σίγουρα και πάντα με τις ψυχές μας».