Η πανδημία των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης-Γράφει η Αγγελική Παπαγεωργίου*

Το πιο ισχυρό σημείο των μέσων δικτύωσης είναι η εικόνα. Συνήθως τελειοποιημένη, αψεγάδιαστη, λαμπερή και ιδανική. Η εξιδανίκευση της διαδικτυακής πραγματικότητας αποτελεί την σημερινή τάση. Ο αγώνας επίδειξης του πιο λαμπερού εαυτού αποτελεί την τάση που αγγίζει την αρρωστημένη επιδειξιομανία με την ταυτόχρονη ανάγκη δημιουργίας εικονικής πραγματικότητας.

Το σημαντικό σημείο εντοπίζεται στην ηλικία μεγαλύτερου ποσοστού επηρεασμού. Οι ηλικίες από 15-25 στατιστικά χρησιμοποιούν περισσότερο και σε καθημερινή βάση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είτε για ενημέρωση είτε για ψυχαγωγία, είτε για την βελτίωση της αυτό εικόνας με τους όρους της ψευδαίσθησης.
Οι εφηβικές ηλικίες, και όχι μόνο, διαμορφώνονται και επηρεάζονται εύκολα από εικόνες και μηνύματα. Δεδομένης της ευρείας υπερ- χρήσης των μέσων , οι προβαλλόμενες εικόνες, τα μηνύματα διαμορφώνουν ακριβώς ανάλογες στάσεις και πεποιθήσεις. Αδούλευτος πλούτος , αφύσικη τελειότητα, ιδανική αγάπη, μαζοποιημένη εμφάνιση, αστήρευτο χαμόγελο. Αυτές αποτελούν τις πιο διαδεδομένες εικόνες που χτίζουν μια βαθιά κενή πραγματικότητα η οποία στηρίζεται και αναπνέει μέσα από κοινωνικά , σεξιστικά στερεότυπα. Στερεότυπα που ριζώνουν , διαιωνίζονται , διογκώνονται και υποσυνείδητα υιοθετούνται.
Ο βομβαρδισμός των εικόνων με κοινό περιεχόμενο οδηγεί σταδιακά προς την εξάλειψη της μοναδικότητας και ταυτόχρονα προς την αποδοχή αλλά και επιθυμία της μαζοποιημένης τάσης. Μαζοποίηση που αποδεικνύεται είτε σε ένα ζευγάρι παπούτσια είτε στην αντίληψη της κοινωνικότητας με ταυτόχρονη απόκτηση συμπεριφοράς. Η κοσμοθέαση και η αντιληπτική προσέγγιση της πραγματικότητας μπορεί σαφώς να επηρεάζεται από πληθώρα παραγόντων/προτύπων. Μάλιστα , κάτι τέτοιο είναι απόλυτα επιθυμητό και αναγκαίο. Η διαμόρφωση όμως της στάσης απέναντι σε πρόσωπα , καταστάσεις και προσδοκίες άπτεται στην ιδιωτική επιλογή του καθενός/καθεμίας.
Ναι, η δημοσίευση που προβάλλει μια τέλεια μορφή, μια κατασταλλαγμένη άποψη , έναν δυναμισμό είναι ελκυστική. Ναι , η δημοσίευση που αποπνέει αυταρέσκεια είναι παρακινητική. Ναι, η εικόνα αυτή δεν είναι μια και δεν προέρχεται από μια κατεύθυνση. Χιλιάδες εικόνες, εκατοντάδες μηνύματα και στάσεις προέρχονται από κάθε διαδικτυακή κατεύθυνση. Ναι , η επιρροή είναι τεράστια όχι όμως και απόλυτως άνιση. Η αντίληψη και η στάση αντιμετώπισης απέναντι στην ντουζίνα των επιρροών μπορεί να ισορροπήσει την ανισότητα τους.
Καθίσταται εδώ αναγκαία η εξής συνειδητοποίηση: Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκτούν νόημα όταν ο άνθρωπος, και όχι ο χρήστης , δημιουργεί μια σχέση χρηστική και όχι αναγκαία, μια σχέση ατομικής υπευθυνότητας και όχι σχέση εξάρτησης. Όταν ο άνθρωπος ανοίγει το κινητό , διαβάζει , παρατηρεί , σκέφτεται και έπειτα κρίνει. Η εικόνα μπορεί να βομβαρδίζει την ανθρώπινη σκέψη. Δεν μπορεί όμως να την περιορίσει ώστε να απομακρυνθεί από το προφανές και να αναζητήσει το «κείμενο πίσω από τις λέξεις ». Η αναγνώριση του αρρωστημένου φαίνεσθαι μέσω της αναζήτησης και μελέτης αποτελεί την στάση που οφείλει να έχει ο άνθρωπος πριν πατήσει το κουμπί και ανοίξει την οθόνη.
Μια εικόνα μπορεί να είναι τέλεια. Η ανθρώπινη φύση όμως δεν είναι μια απλή εικόνα που φιλτράρεται για να φθάσει στο ιδανικό , επεξεργασμένο και φαινομενικό τελειοποιημένο σημείο. Είναι σκέψεις , αναζήτηση , λάθη και δημιουργία. Η ανθρώπινη φύση έχει ουσία. Η ουσία βρίσκεται στην μοναδικότητα της σκέψης αλλά και στην δημιουργικότητα της. Η ουσία δεν βρίσκεται πίσω από την οθόνη. Είναι έξω και πέρα από αυτή. Η ουσία βρίσκεται στην σκέψη.
*Η Αγγελική Παπαγεωργίου είναι φοιτήτρια Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Α.Π.Θ.