Ο Σπαρτιάτης, που έγινε Αχαιός!

Ο σέντερ του Απόλλωνα Γιώργος Διαμαντάκος, με αποκλειστική συνέντευξή του στη «Γνώμη» αναπολεί τις στιγμές που έζησε με την «πράσινη» φανέλα, αλλά και αυτές στην Α2 Εθνική με τη «μελανόλευκη»

Συνέντευξη στον ΤΑΣΟ Α. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ

Όταν σε ηλικία 17 ετών, -από τον Γυμναστικό Σύλλογο Σπαρτιατικό-περνάς το «κατώφλι» των αποδυτήριων του ΟΑΚΑ όπου σε αυτό έχει έδρα ο «εξάστερος» Παναθηναϊκός και κάθεσαι δίπλα σε Διαμαντίδη, Αλβέρτη, Μπατίστ, Τσαρτσαρή, ε, δεν θέλει και πολύ να… μεγαλώσεις απότομα!. Αυτό ακριβώς έγινε, ο σέντερ του Απόλλωνα Πατρών, Σπαρτιάτης στην καταγωγή Γιώργος Διαμαντάκος (γεννημένος στις 14 Ιανουαρίου 1995), στον Παναθηναϊκό «μέστωσε». Απέναντι στα «ιερά τέρατα» του Ελληνικού μπάσκετ, έγινε «σκληρός» και αυτό του… βγήκε έπειτα στην αγωνιστική του πορεία, δείχνοντας στους αντιπάλους του, «ότι ο μικρός, μεγάλωσε κι ωρίμασε».

Όσοι δεν γνωρίζουν τον Γιώργο Διαμαντάκο και τον βλέπουν εντός παρκέ, να καρφώνει την πορτοκαλί μπάλα στο καλάθι με… μίσος, νομίζουν ότι είναι έτσι και στην προσωπική του ζωή. Το αντίθετο μάλιστα, όταν καθίσουν να συζητήσουν μαζί του θα καταλάβουν πως είναι ένας ωραίος συνομιλητής με άποψη για όλα!

ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΣΤΑ «ΒΑΣΑΝΑ»

Ο Έλληνας αθλητής, ύψους 2,14 μέτρα, το 2012, μπήκε από μικρός στα «βάσανα», καθώς κάνει ντεμπούτο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού κόντρα στο Περιστέρι. Έμεινε στους «πράσινους» τρία ολόκληρα χρόνια, πανηγυρίζοντας δύο πρωταθλήματα Ελλάδας (2013, 2014) και τρία Κύπελλα (2013, 2014, 2015). Η συνέχεια τον βρίσκει στην Νέα Κηφισιά (2015), με τη μορφή δανεισμού από την τούρκικη Νταρουσάφακα, την ίδια χρονιά έπαιξε για μόλις έναν αγώνα, στο βουλγάρικο πρωτάθλημα με τα χρώματα της Σπάρτακ Πλέβεν. Με την έλευση του νέου έτους (Γενάρης του 2016), βρίσκεται εκ νέου δανεικός στην κροατική Σίμπενικ και κάπου εκεί το… «μαρτύριο» του εξωτερικού ολοκληρώνεται! Τον Ιούλιο 2016 συζητά με τον Απόλλωνα Πατρών, που έπαιρνε μέρος στην Basket League και υπογράφει στην «μελανόλευκη» ομάδα. Ένα χρόνο μετά (2017), γίνεται κάτοικος Λάρισας, καθώς φορά τη φανέλα του Γυμναστικού Συλλόγου «Φάρου» για να αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2018, πηγαίνοντας στην Λήμνο και στον Ήφαιστο, όπου εκεί μένει στο νησί για δύο ολόκληρα χρόνια.

ΤΟΥ… ΕΓΙΝΕ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ

Όμως το… ασφυκτικό πρέσινγκ του Απόλλωνα και η «ζεστασιά» της πόλης -όπου τώρα διαμένει- τον φέρνουν στην Πάτρα και την Α2 Εθνική κατηγορία, όπου με την απόδοσή του, (σε 16 παιχνίδια πρωταθλήματος είχε μέσο όρο 12,3 πόντους και 8,2 ριμπάουντ με 72,22% στις βολές, 58,22% στα δίποντα, 0,9 κοψίματα και 14,4 στην αξιολόγηση, μένοντας κάθε φορά στο παρκέ σχεδόν 23 λεπτά), οδηγεί τη «μελανόλευκη» ομάδα στην άνοδο, με αποτέλεσμα, ο «Σπαρτιάτης να γίνει Αχαιός…». Ο σέντερ του Απόλλωνα, δεν έχει δείξει την αξία του μόνο σε συλλόγους, αλλά και στην «επίσημη Αγαπημένη», καθώς ήταν βασικό και αναντικατάστατο μέλος στις Εθνικές ομάδες -για μικρότερες ηλικίες- καθώς έπαιξε το 2011 στο Ευρωμπάσκετ U-16, το 2013 στο Ευρωμπάσκετ U-18, το 2014 στο Ευρωμπάσκετ U-20 και το 2015 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών.

-Γιώργο, γιατί επέλεξες το μπάσκετ κι όχι άλλο άθλημα;

«Από μικρός μου άρεσε ο αθλητισμός και ο άνθρωπος, που με ώθησε στο να πράξω κάτι τέτοιο, ήταν ο πατέρας μου, μιας και ήταν αθλητής του βόλεϊ, έχοντας αγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο. Από την άλλη, όσο μεγάλωνα, έβλεπα ότι ψήλωνα και πήρα την οριστική απόφαση προκειμένου να δω το συγκεκριμένο άθλημα επαγγελματικά».

-Ποιος ήταν αυτός που σου έδωσε την ώθηση να αναδειχτείς στο μπάσκετ;

«Μαζί μου εργάστηκαν πολλοί προπονητές κι από όλους έμαθα, ωστόσο ό,τι έχω γίνει αυτή τη στιγμή, το χρωστώ στον πατέρα μου, καθώς ήταν ο πιο αυστηρός κριτής. Ακόμη και τώρα δεν σου κρύβω, όταν παρακολουθεί αγώνες στην τηλεόραση, θα με καλέσει μετά λέγοντάς μου εκεί πήγες καλά, εκεί έκανες λάθος».

-Τι θυμάσαι από τη μέρα, που ήρθαν στη Σπάρτη και σε ζήτησαν από τον Σπαρτιατικό οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού;

«Θυμάμαι ότι ήρθε ο αδελφός του αείμνηστου Γιαννακόπουλου, ο Κώστας, μαζί με τον Μάνο Παπαδόπουλο, ήταν κάτι το ονειρικό, δεν μπορούσα να το πιστέψω, δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι θα έπαιρνα μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό…».

-Κι όταν μπήκες στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ για πρώτη φορά, ποια ήταν η αντίδρασή σου;

«Ήταν μεγάλη τιμή και χαρά μου, καθώς πατούσα έναν χώρο στον οποίο βρίσκονταν τα μεγαθήρια του ελληνικού μπάσκετ. Προσπάθησα να μείνω ο ίδιος, δεν ήθελα να πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Έχοντας δίπλα παίκτες εγνωσμένης αξίας, όπως ήταν οι Διαμαντίδης, Μπατίστ έμαθα πολλά, δεν σου κρύβω πως βλέποντας τον Διαμαντίδη να αγωνίζεται μάθαινα, ήταν για μένα σχολείο».

-Στον Παναθηναϊκό έμεινες τρία χρόνια. Τι κρατάς και τι θα ήθελες να «πετάξεις» από την παρουσία σου στους «πράσινους;».

«Τι να πρωτοκρατήσω και τι να πρωτοθυμηθώ, πήρα πολλές εμπειρίες, έκανα προπονήσεις υψηλού επιπέδου, που δεν είχα ζήσει ξανά. Κοιτάζοντάς τους σε κάθε προπόνηση, σε κάθε επίσημο αγώνα, ρουφούσα το κάθε τι από τον καθένα παίκτη. Το ταξίδι που έζησα στον Παναθηναϊκό, ήταν ονειρικό, καθώς πανηγύρισα μαζί του, δύο πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Ελλάδας».

-Πόσο βοηθήθηκες αγωνιστικά από την παρουσία σου στα ξένα πρωταθλήματα και τι πήρες αποχωρώντας από τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκες;

«Από την εκεί παρουσία μου; Δύσκολη απάντηση, διότι αντιμετωπίστηκα ως ξένος και ξέρεις κάτι. Όταν δεν έχεις δίπλα σου κάποιον δικό σου να πεις δύο λόγια είναι πολύ δύσκολο. Έτσι η ζωή με έκανε σκληρό, ωστόσο κατάφερα να πάρω πράγματα, κυρίως από το πρωτάθλημα της Κροατίας, αλλά και από προπονητές, από άλλους περισσότερα και από άλλους λιγότερα».

-Ας πάμε τώρα, στα καθ’ ημάς. Πέρυσι αγωνίστηκες στην Α2 Εθνική με τη φανέλα του Απόλλωνα, έβαλες και εσύ, ένα μικρό «λιθαράκι» στην άνοδο της μεγάλης τη τάξει κατηγορίας. Τι σου έμεινε από το εν λόγω πρωτάθλημα;

«Ο Απόλλων ήταν και εξακολουθεί να είναι οικογένεια, αντιμετωπίσαμε στο πρωτάθλημα δυσκολίες, ωστόσο μπορέσαμε και καλύπταμε τις αδυναμίες που είχαμε και αυτό φάνηκε μέσα στο παρκέ. Από την άλλη, γνώρισα ανθρώπους και κράτησα με αντιπάλους φιλίες, που πιστεύω ότι θα μείνουν για χρόνια…».

-Οι στόχοι του Απόλλωνα τη φετινή χρονιά στο πρωτάθλημα της Basket League ποιοι είναι;

«Πρωτίστως στόχος μας είναι να μείνουμε στην κατηγορία και για αυτό δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας στις προπονήσεις, προκειμένου να ήμαστε δυνατοί όταν το πρωτάθλημα αρχίσει. Η δουλειά, που γίνεται από τον προπονητή μας Νίκο Βετούλα είναι εξαιρετική. Θέλω να πιστεύω πως η παραμονή θα έρθει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα».

-Τέλος Γιώργο, έχεις βλέψεις να αγωνιστείς εκ νέου στην Εθνική μας ομάδα και κατά πόσο αυτό είναι εφικτό;

«Για κάθε Έλληνα αθλητή, είναι ύψιστη τιμή να φορά το εθνόσημο. Θα ήθελα να βρίσκομαι στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, είτε σε Ολυμπιακούς Αγώνες είτε σε Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αυτό αποτελεί όνειρο, ωστόσο όλα εξαρτώνται από τη δική μου απόδοση, αλλά και από τις αποφάσεις του ομοσπονδιακού προπονητή».