Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ηλιθιότητας και της απάθειας*

Του Γρηγόρη Δανελάτου, δικηγόρου Πατρών

Η απάθεια και η ηλιθιότητα του εκλογικού κοινού (ενν. συμπεριλαμβανομένου και εμού) είναι ό,τι καλύτερο για την οποιαδήποτε κυβέρνηση καθώς ελλείψει δυναμικής αντιπολίτευσης και γενικότερα μίας παλλαϊκής αντίδρασης για όλα όσα βιώνουμε είναι το πολυτιμότερο δώρο για την εκάστοτε κυβέρνηση.

Και εξηγούμαι: Ανοίγεις με τρεμάμενα χέρια τον λογαριασμό του ρεύματος και το τελικό νούμερο που καλείσαι να πληρώσεις σου έχει προκαλέσει αν μη τι άλλο ορθοστατική υπόταση.

Για όσους δεν γνωρίζουν το σύμπτωμα για μην τρέχουν σε γιατρούς κ.τ.λ. είναι το κλινικό αποτέλεσμα της αποτυχίας των ρυθμιστικών-προσαρμοστικών μηχανισμών ελέγχου της αρτηριακής πίεσης σε όρθια θέση. Το ίδιο έπαθα κι εγώ όταν μου ήρθε με e-mail ο λογαριασμός του ρεύματος για το σπίτι μου, όπου για λόγους οικονομίας χρησιμοποιούμε μόνο πορτατίφ με -εννοείται- οικονομικούς λαμπτήρες.

Ευτυχώς καθόμουν στο γραφείο μου και δεν σωριάστηκα. Παίρνω τηλέφωνο διάφορους φίλους και γνωστούς να δω μην έχει γίνει κάποιο λάθος, κανείς δεν απάντησε. Προφανώς κι αυτοί είχαν λιποθυμήσει.

Διαβάζω «ρήτρα αναπροσαρμογής». Τι είναι αυτό πάλι; Μπαίνω στο internet και διαβάζω την ανάλυση την οποία παραθέτω ακριβώς και κατά λέξη: «Στην άνοδο αυτή σημαντικό ρόλο παίζει η Ρήτρα Αναπροσαρμογής.

Ειδικότερα, από τις 5 Αυγούστου 2021 η ΔΕΗ έχει εισαγάγει έναν νέο τρόπο τιμολόγησης για το ρεύμα που καταναλώνεται από νοικοκυριά αλλά και επαγγελματίες στη χαμηλή τάση. Η ΔΕΗ αντικατέστησε τη ρήτρα CO2 που ίσχυε για τα τιμολόγια ρεύματος χαμηλής τάσης με την Ρήτρα Αναπροσαρμογής που βασίζεται στην τιμή που έχει η χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.

Η Ρήτρα Αναπροσαρμογής λειτουργεί με τους εξής τρόπους: Συνδέοντας τα τιμολόγια της ΔΕΗ με την εξέλιξη της αγοράς του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και αντικαθιστώντας τον αντίστοιχο μηχανισμό που ίσχυε και βασιζόταν στη ρήτρα CO2 δηλαδή στη διακύμανση των τιμών με βάση τα δικαιώματα εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα». Όποιος κατάλαβε να μου το εξηγήσει κι εμένα που δεν είμαι φυσικός.
Αποτέλεσμα: 650,00€ ο λογαριασμός. Αρχίζω να ιδρώνω. Ξάφνου σκέφτομαι μία τετραμελή οικογένεια, που εργάζεται μόνο ο ένας (άνδρας ή γυναίκα) και λαμβάνει τον βασικό μισθό των 700,00 € περίπου μηνιαίως. Άρα ο ως άνω πρέπει να ζήσει την οικογένειά του με 50,00€. Τι κάνει, αυτοκτονεί ή όχι; Δανείζεται; Από ποιον; Αστεία πράγματα. Συνέρχομαι από το σχεδόν λιποθυμικό επεισόδιό μου και σκέφτομαι. Ρε γαμώτο (γνωστή έκφραση, που είσαι, ρε Πατουλίδου;) ζούμε στην πιο ηλιόλουστη χώρα σχεδόν του κόσμου και είμαστε αναγκασμένοι ακόμα και τώρα να εισάγουμε ηλεκτρικό ρεύμα, για να μην μιλήσω για τον λιγνίτη που κι αυτό κι αν είναι ντροπή για τους γνωστούς (περιβαλλοντικούς) λόγους. Είναι δυνατόν; Όλη η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ένα φωτοβολταϊκό πάρκο και να μην έχεις ανάγκη κανένα. Κάθε σπίτι (με τα ανάλογα κίνητρα θα έπρεπε να έχει φωτοβολταϊκή στέγη), μέχρι και εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε η Ελλάδα να κάνει με πλείστα ωφελήματα. Τις πταίει; Όλοι γνωρίζουμε την απάντηση αλλά τίποτε δεν κάνουμε. Αν όλοι αποφασίζαμε να μην πληρώσουμε τον λογαριασμό τι θα γινόταν; Θα έκοβαν το ρεύμα σε όλους; Μα τότε πώς θα παρακολουθούσαμε από τον καναπέ μας το σίριαλ Πισπιρίγκου;
Και τέλος μήπως διαβάσατε, λέω μήπως, τα υπερκέρδη των εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας; Μήπως προσέξατε τις αυξήσεις τιμών στα άλλα είδη που πωλούν τα super markets και δήθεν μας λένε ότι προσπαθούν να απορροφήσουν τις αυξήσεις; Ψέματα και μόνο ψέματα. Δες τε και τους ισολογισμούς των super markets και θα καταλάβετε. Εξ ου και ο τίτλος.
*παράφραση του τίτλου του βιβλίου του Μίλαν Κούντερα («Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ)