Η συντονιστική επιτροπή των σπουδαστών της Δραματικής «παρέδωσε» τον «Απόλλωνα» στον πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας

Μέλη της συντονιστικής επιτροπής της κατάληψης στο θέατρο Απόλλων, παρέδωσαν χθες το θέατρο στον πρόεδρο του Δ.Σ. Πέτρο Βάη και περιηγήθηκαν στους χώρους του θεάτρου.

«Όπως και το Μπάρρυ, το θέατρο παραδόθηκε σε άψογη κατάσταση επιβεβαιώνοντας το ήθος, την ωριμότητα και τον σεβασμό που έδειξαν οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, κατά τη διάρκεια του δίκαιου αγώνα τους.

Επιβεβαίωσαν την εμπιστοσύνη που έδειξε η διοίκηση του
θεάτρου στους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής, αφού άλλωστε και η σχολή
αποτελεί οργανικό τμήμα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Οι σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας σταματούν εδώ
αυτόν τον αγώνα και αποχωρούν με ψηλά το κεφάλι χωρίς να εγκαταλείπουν τον
συνολικό αγώνα που ξεκίνησαν για μόρφωση και εργασιακά δικαιώματα, αγώνας
που θα συνεχιστεί με διάφορες μορφές μέχρι τη δικαίωση του», δήλωσε ο κ. Βάης.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ
Με αφορμή τη λήξη της κατάληψης η συντονιστική εξέδωσε ανακοίνωση αναφέροντας μεταξύ άλλων πως «μετά από 61 μέρες διεκδικήσεων, δράσεων, κινητοποιήσεων, συνελεύσεων, μετά από 61 μέρες αγώνα, ενός μαχητικού, συσπειρωμένου και πολυμορφικού αγώνα, το συντονιστικό της κατάληψης του θεάτρου Απόλλων, αποτελούμενο από σπουδαστ(ρι)ες και αποφοίτους/ες της δραματικής σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας, αποφάσισε τη λύση της κατάληψης. Η συγκεκριμένη κατάληψη ήρθε να ενισχύσει το μεγάλο καλλιτεχνικό κίνημα που δημιουργήθηκε ενάντια στην υποβάθμιση των καλλιτεχνών , των καλλιτεχνικών σπουδών και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας εν γένει. Λειτούργησε σε παράλληλο άξονα με όλες τις καταλήψεις ανά την Ελλάδα και ισχυροποίησε την διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων στην Πάτρα, διεκδίκηση η οποία ξεκίνησε με τη κατάληψη της δραματικής σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας( θέατρο Μπάρι και διοικητικά γραφεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ) ήδη από τις 10 Ιανουαρίου. Σε αυτό το διάστημα των τριών μηνών, οι υπό κατάληψη χώροι, γέμισαν με θέατρο, ποίηση, μουσική, χορό, κινηματογράφο, ανοιχτές συνελεύσεις, αποτέλεσαν φάρους Πολιτισμού που άνοιξαν διάλογο με την κοινωνία για την συστηματική υποτίμηση του πολιτισμού και την συστηματική καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων ως απόρροια κρατικής αμέλειας. Η τελευταία μάλιστα έφτασε να δολοφονεί ζωές στο έγκλημα στα Τέμπη. Και μέσα σε ένα θρήνο που μετουσιώθηκε σε κοινωνική κραυγή, η οποία εκδηλώθηκε με πορείες σε όλη την Ελλάδα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αυθαιρεσίες, η συγκάλυψη εγκλημάτων και βιασμών συνεχίζονταν κανονικά. Όλα αυτά αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι των διεκδικήσεων μας καθώς παλεύουμε για ένα κόσμο δίκαιο, ασφαλή και ελεύθερο, όπως τον ονειρευτήκαμε.
Αφουγκραζόμενοι λοιπόν τις υπάρχουσες συνθήκες και όντες αλληλέγγυοι προς όλες τις καταλήψεις που με αστυνομική βαρβαρότητα και εκβιασμούς καταστάλθηκαν, η λύση της κατάληψης, ως η τελευταία κατάληψη θεάτρου πανελλαδικά ολοκληρώνει έναν κύκλο ώστε ο αγώνας να συνεχιστεί, να μετουσιωθεί και να δώσει χώρο να γεννηθεί ένας νέος κύκλος διεκδικήσεων.
Ο αγώνας μας είναι δίκαιος!
Παλέψαμε και παλεύουμε για τα αυτονόητα, και δεν επιτρέψαμε και δεν θα επιτρέψουμε κανείς να χρησιμοποιήσει ή να σπιλώσει τον αγώνα αυτό. Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες δημοσιευμάτων και αναρτήσεων που προσπαθούν να υποδαυλίσουν την κατάληψη και τις διεκδικήσεις μας. Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα που υποκινεί τα παραπάνω, αλλά δεν θα επιτρέψουμε η μάχη μας να γίνει βορά, ενός χυδαίου πολιτικού παιχνιδιού. Ο βανδαλισμός του θεάτρου εξωτερικά με μουτζούρες και συνθήματα στους τοίχους, σπασμένα μέρη στις πόρτες και βρώμικο περιβάλλον , αποτελεί μια είκονα που υπάρχει πάρα πολύ καιρό και φυσικά προγενέστερα της κατάληψης. Η εργασία μας ως ταξιθέτες και ως ηθοποιοί στο θέατρο μας επιτρέπει να γνωρίζουμε το τι συνέβαινε έξω από το θέατρο το προγενέστερο διάστημα και μάλιστα ακόμη και κατά τη διάρκεια παραστάσεων.
Η κατάληψη ήταν πάντα συνεπής στα αιτήματα και στις αρχές που είχε θέσει εξ αρχής, με σεβασμό στο ακέραιο στο χώρο του θεάτρου και διασφάλιση της φύλαξης του. Ήμασταν πάντα διαθέσιμοι για διάλογο με όσους ήθελαν ειλικρινά να μάθουν για εμάς και τον αγώνα μας. Ήμασταν στις ανοιχτές συνελεύσεις μας. Ήμασταν πάντα εδώ. Στο θέατρο Απόλλων… για όσους λοιπόν διερωτώνται διαδικτυακά, από απόστασή για το ποιοί είμαστε και τι κάνουμε, είμαστε εμείς που παλεύουμε για την τέχνη με όπλο τη τέχνη, που παλεύουμε με ήθος, σεβασμό και μαχητικότητα ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και βίας, εμείς που σχετιστήκαμε με όλους εκείνους τους όμορφους ανθρώπους που συναντήσαμε αυτό το καιρό, εμείς που βάζαμε κλασσική μουσική από το μπαλκόνι του Απόλλωνα για να ακουστεί σε όλη τη πόλη, εμείς που παρεμβαίναμε, εμείς που χορεύαμε και σας ‘μιλούσαμε’ για τον επαναστατημένο άνθρωπο του Καμύ στα σκαλιά του θεάτρου, εμείς που φωνάζαμε στους δρόμους της Πάτρας και της Αθήνας, εμείς που διεκδικούσαμε με σθένος στις κυβερνητικές συναντήσεις, είμαστε εμείς που διαβάζαμε θέατρο στο Τρένο, εμείς που αφήναμε τους ποιητές να μιλήσουν. Σε σας που μας ακούτε. Είμαστε εμείς. Είναι ο αγώνας μας! Και θα αρχίζει πάντα από την αρχή…
Συνεχίζουμε να διεκδικούμε :
1) Την άμεση τροποποίηση του ΠΔ 85/2022, με την υπαγωγή όλων των καλλιτεχνών στην βαθμίδα ΤΕ (όπως ίσχυε για τους/τις διπλωματούχους μέχρι το 2003) ή τη δημιουργία αποδεδειγμένης ισότιμης βαθμίδας με το ΤΕ. Συμπερίληψη όλων των αποφοίτων.
2) Την Παροχή Σίτισης, Στέγασης, Δωρεάν Συγγραμμάτων, Κρατικών Υποτροφιών και Οικονομικής Στήριξης στο Σπουδαστικό Σώμα των εποπτευόμενων από το ΥΠΠΟΑ Σχολών,
3) Την περαιτέρω στελέχωση των Δημοσίων Σχολών Παραστατικών Τεχνών με το απαραίτητο προσωπικό και τον απαραίτητο εξοπλισμό για την διενέργεια των σπουδών μας,
4) Την άμεση ίδρυση Δημόσιου και Δωρεάν Πανεπιστημίου και νέων Πανεπιστημιακών Τμημάτων Παραστατικών Τεχνών σε όλη την Ελλάδα. Διαδικασίες εξομοίωσης για τους απόφοιτους των Ανώτερων Καλλιτεχνικών Σχολών».