ΑΠΟΨΗ: Οι προσωπικές στρατηγικές ως βαρόμετρο των εκλογών

Πάντα στις εκλογές, πέρα από τις κομματικές στρατηγικές, υπάρχουν και οι προσωπικές στρατηγικές. Και αυτή είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος που δεν πρέπει να μας διαφεύγει…

Παράδειγμα πρώτο: Έστω ότι γίνονται οι εκλογές της απλής αναλογικής και με κάποιο τρόπο βγαίνουν τα κουκιά και μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση μεταξύ δύο ή και τριών κομμάτων. Πιστεύετε πως δεν θα ασκηθούν μεγάλες πιέσεις – προς όλες τις κατευθύνσεις – ώστε να συμβεί κάτι τέτοιο; Αν το πιστεύετε, κάνετε λάθος. Πρώτα – πρώτα, πολύ μεγάλες πιέσεις θα ασκηθούν από δεκάδες βουλευτές που θα έχουν εξασφαλίσει την έδρα, αλλά δεν θα είναι καθόλου βέβαιοι εάν θα συνεχίσουν να την έχουν σε περίπτωση δεύτερων εκλογών (με ενισχυμένη αναλογική). Και βέβαια, πάντοτε υπάρχουν δυνάμεις (ή και συμφέροντα) που για τους δικούς τους λόγους προτιμούν να έχουν μία αδύναμη και «ανασφαλή» κυβέρνηση που θα πρέπει να ισορροπεί μεταξύ πολλών αντίρροπων δυνάμεων, παρά μία μονοκομματική και ισχυρή κυβέρνηση.

Παράδειγμα δεύτερο: Πιστεύει κανείς ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί στις εκλογές και έρθει δεύτερος (όπως δείχνουν οι έως τώρα δημοσκοπήσεις), ο Αλέξης Τσίπρας δεν γνωρίζει ότι θα δεχτεί εσωκομματική κριτική και αμφισβήτηση; Βέβαια, έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα ίσως θα… πάψει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε από το 2012 μέχρι σήμερα, δηλαδή ένα κόμμα που διεκδικεί εξουσία. Και πάλι όμως, είναι βέβαιο πως κάθε πολιτική μάχη που δίνει ο Τσίπρας, είναι εν πολλοίς και μία «προσωπική μάχη».

Είναι αδύνατον, λοιπόν, πέρα από τις γενικές στρατηγικές, στις εκλογές να μην υπάρχουν και ειδικές / προσωπικές στρατηγικές, που πολλές φορές μάλιστα, λειτουργούν ως γενικότερο «βαρόμετρο». Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι στο τέλος της ημέρας, (δηλαδή ακόμα και μετά από δεύτερες εκλογές) αυτό που θα αποφασίσουν οι Έλληνες, θα είναι εάν θέλουν να κυβερνηθούν από τον Μητσοτάκη ή από τον Τσίπρα. Και πάλι στα πρόσωπα πάμε, δηλαδή…