Στην πρεμιέρα του Μάκβεθ με ήρωα τον Λιγνάδη και όσους τον επισκέφθηκαν

Του Δ. Σ. Αβραμίδη

Ήταν Φεβρουάριος του 2020, λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία. Το Εθνικό Θέατρο σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ανεβάζει Μάκβεθ.

Η πρεμιέρα της παράσταση περιγράφεται ως θρίαμβος. Καλλιτεχνικός αλλά και κοσμικός. «Ο Δημήτρης Λιγνάδης, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στον ομώνυμο ρόλο, ιδιαίτερα συγκινημένος ως οικοδεσπότης υποδέχθηκε εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας του τόπου, αλλά κι εκπροσώπους των γραμμάτων και των τεχνών, οι οποίοι τίμησαν με την παρουσία τους το έργο ενός συνόλου εξαίρετων συντελεστών», διαβάζουμε στο δελτίο τύπου του Εθνικού.

Για του λόγου το ασφαλές το δελτίο τύπου συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Βλέπουμε εκεί το Λιγνάδη να φωτογραφίζεται με την πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακκελαροπούλου και την Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Με το Δημήτρη Κουτσούμπα του ΚΚΕ. Με τους ηθοποιούς Γ. Στάνκογλου και Κ. Μαρκουλάκη. Ήταν επίσης εκεί ο Κώστας Σημίτης μετά της συζύγου του, ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος, ο Γιώργος Νταλάρας μετά της συζύγου του, η ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου, ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης, ο ηθοποιός Γ. Μπέζος και άλλοι γνωστοί ων ουκ έστιν αριθμός.

Σκέφτομαι την ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Που κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι πήρε το ελικόπτερο για να πάει να παρακολουθήσει την παράσταση. Μόνο τον πρωθυπουργό πρόσεξαν οι συνδικαλιστές του ΣΕΗ. Όλοι οι υπόλοιποι διέφυγαν της προσοχής τους κι αυτή η διαφεύγουσα προσοχή ίσως να μας μιλάει για τα κίνητρά τους.
Αυτά λοιπόν συνέβαιναν το Φεβρουάριο του ’20 με κεντρικό πρόσωπο τον Λιγνάδη. Λίγους μήνες αργότερα διατυπώθηκαν κατηγορίες εις βάρος του, ακολούθησαν οι διώξεις, η προφυλάκιση, η δίκη και η καταδίκη του.

Τι μπορούμε να πούμε για όλους όσοι πήγαν στην πρεμιέρα του Μάκβεθ; Τίποτε απολύτως. Ακολούθησαν την πεπατημένη, πήγαν σε μια πρεμιέρα του Εθνικού, πήγαν και στη δεξίωση που ακολούθησε και φωτογραφήθηκαν όλοι με όλους.
Θα έπρεπε μήπως να γνωρίζουν τις σεξουαλικές ροπές του Λιγνάδη κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο; Αστεία πράγματα.
Κάνει όμως εντύπωση η ευκολία με την οποία μερικοί εκ των παρισταμένων στη δεξίωση, κυρίως ηθοποιοί, αφού τότε φωτογραφήθηκαν όλο χαμόγελα και αγκαλιές με τον Λιγνάδη, τώρα τον κατακεραυνώνουν. Είναι βέβαια δικαίωμά τους και καλά κάνουν που το ασκούν. Οι πράξεις του Λιγνάδη είναι ειδεχθείς εξ ου και η καταδίκη του.
Αλλά αυτό εδώ το «και τούτω ποιείν κακείνω μη αφιέναι», αφήνει μια παράξενη γεύση στο στόμα. Κι ακόμα μια αίσθηση του μέτρου θα βοηθούσε. Όλους ανεξαιρέτως και ιδιαίτερα του ηθοποιούς.