Ήχοι και «ίχνη» «ζωντανεύουν» το εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής με τη ματιά της Δανάης Στράτου

Τα… νήματα της μνήμης μέσω ήχων και «ιχνών» και της συγκινητικής αφήγησης πρώην εργαζομένων «ζωντανεύουν» στο εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής.

Η εικαστική εγκατάσταση της Δανάης Στράτου, η οποία συνδέεται άρρηκτα με την πάλαι ποτέ κραταιά βιομηχανία της Πάτρας άνοιξε παρουσιάστηκε χθες στο κοινό στο πλαίσιο της δράσης «Πάτρα, πόλη των Εργοστασίων, του Ρεμπέτικου και του Καραγκιόζη» του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας.

Πρόκειται για ένα Οπτικοακουστικό Έργο που επιδιώκει να επαναφέρει σε «ζωή», μέσω μιας καλλιτεχνικής πράξης, το Εργοστάσιο της πρώην Πειραϊκής Πατραϊκής.

Η Δανάη Στράτου δημιουργεί μια in situ Εγκατάσταση που επανα-κατοικεί τα Κλωστήρια Β, έναν απ’ τους κεντρικούς χώρους παραγωγής του Εργοστασίου, αποτυπώνοντας τα «ίχνη» των μηχανημάτων που υπήρχαν όταν αυτό λειτουργούσε.

Η Εγκατάσταση εμπεριέχει ένα «ηχητικό τοπίο» συντεθειμένο από ήχους που φέρνουν στην μνήμη αυτούς των μηχανών της κλωστοϋφαντουργίας εν λειτουργία, καθώς και ντοκουμέντα από αφηγήσεις που περιγράφουν τη διαδικασία παραγωγής, πρώην εργαζόμενων στο εργοστάσιο.

Τα «ίχνη» των μηχανών της κλωστοϋφαντουργίας εμφανίζονται σχεδιασμένα στο δάπεδο σαν κάτοψη που απεικονίζει, βάση του παλαιού μηχανολογικού σχεδίου, την διάταξη που είχαν στον χώρο του εργοστασίου όταν αυτό λειτουργούσε.

Το αλάτι, ένα υλικό που κατά τη λειτουργία του εργοστασίου χρησιμοποιούνταν στη διαδικασία παραγωγής, αλλά και αυτό που έχει αρχίσει να εισβάλει στο χώρο λόγω της μακροχρόνιας έλλειψης χρήσης, επιλέχθηκε για να επισημάνει με τρόπο σαφή αλλά και εύθραυστο τις θέσεις των μηχανών.

Το «ηχητικό τοπίο» συντίθεται από ήχους που «απηχούν» των ήχο των μηχανών της κλωστοϋφαντουργίας, όπως τα κλωστήρια και τους αργαλειούς εν λειτουργία.

Ο ρυθμικός ήχος των μηχανών συνυπάρχει με τις αφηγήσεις των ανθρώπων, πρώην εργαζόμενων στο εργοστάσιο.

Η αποτύπωση της γραμμικής διάταξης των μηχανών καθώς και ο ήχος τους εν λειτουργία, εκπέμπουν μέσα από την επανάληψη έναν ρυθμό, ένα ίχνος από το παρελθόν που αφαιρετικά ζωντανεύει τη μνήμη και ενεργοποιεί τον χώρο.

Οι ανθρώπινες αφηγήσεις του χημικού μηχανικού, Θεόδωρο Μελίδη και του μηχανικού, Νίκου Μίντζα προκάλεσαν συγκίνηση, καθώς ανέδειξαν πτυχές της βιομηχανίας με τους 3.000 εργαζόμενους που «χάθηκε» από την Πάτρα.

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σχεδιασμός Ήχου: Βασίλης Κουντούρης – Studio 19st. Οργάνωση & Σχεδιασμός Παραγωγής: Γεωργία Βουδούρη. Εκτέλεση

Παραγωγής: Vital Space. Video Kαταγραφή: Δημήτρης Ζωγραφάκης, Νικόλας Μομφερράτος, Εσμεράλδα Μομφερράτου.

Κινηματογράφηση τελικού έργου: Κωνσταντίνος Κουκουλιός

Στην κατασκευή του έργου συμμετείχαν: Συντονισμός – Επιβλεψη: Γεωργία Βουδούρη, Εσμεράλδα Μομφερράτου. Βοηθός Παραγωγής: Βασίλης Χατζόπουλος.

Συνεργάστηκαν οι αρχιτέκτονες: Έλενα Ξυπολιά – Θάνος Μπαλαφούτης, Κrama Architects Κατερίνα ΛιαρομμάτηΕθελοντές: Αγγελοπούλου Κατερίνα, Αρδαβάνη Εύα, Βαρτζιώτη Κωνσταντίνα, Βουκελάτου Ευαγγελία, Λουκούμη Ζηνοβία, Λυμπεράτου Μαριάννα, Μαλαταρά Μαρία, Μανιάτη Δήμητρα, Μητρόπουλος Γιάννης, Μουστερή Ελένη, Μωυσίδου Μαριάννα, Nτούλας Χρήστος, Ντούφα Αγγελική Μαρία, Παλαιολόγος Ανδρέας, Πανταζή Σοφία, Ροδόπουλος Θεόδωρος, Σπηλιοπούλου Ευαγγελία, Ταμπακάς Άγγελος, Τέγου Μαριάμ, Τερζή Ηλέκτρα.

Η εικαστική εγκατάσταση θα είναι επισκέψιμη μέχρι το ερχόμενο Σάββατο, τις ώρες 11- 2 μ.μ. και μόνο κατόπιν συνεννόησης.